Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

το τελευταίο post του 2014



Είπα να κοιμηθώ λίγο νωρίς σήμερα, αφού αύριο θα πάω δουλειά, αλλά δε μπορώ. Συνήθισα να κοιμάμαι λίγο πιο αργά αυτές τις μέρες. Ξεκουράστηκα αρκετά, κοιμήθηκα αρκετά, έκανα διάφορες περιποιήσεις που έχουμε ανάγκη εμείς οι γυναίκες για να νιώσουμε καλύτερα. Μετά από πολύ καιρό, είδα τη φάτσα μου χωρίς makeup στον καθρέφτη και μου άρεσε πολύ. Ήταν πολύ λίγες οι 5 μέρες, αλλά τις είχα πάρα πολλή ανάγκη. Από αύριο επιστρέφουμε στο (σκληρό) πρόγραμμα. Ακόμα 5 μήνες και τελειώνει η φετινή ακαδημαϊκή χρονιά.

Είδα έναν φίλο μου που ζει και εργάζεται εξωτερικό. Αγκαλιαστήκαμε σφιχτά. Μου είπε να κοιμάμαι πιο πολύ. Έχει δίκαιο. Τον πεθυμώ πολύ. Ήταν εκεί για μένα στις πιο σκοτεινές μου μέρες, ενώ θα μπορούσε να είναι στην κοσμάρα του, κυνηγώντας την καριέρα του. Μου στάθηκε πιο πολύ και από αδελφός. Είδα όλους μου τους φίλους και τους συγγενείς αυτές τις μέρες. Φάγαμε, ήπιαμε το κρασάκι μας, αγκαλιαστήκαμε. Περάσαμε όμορφα.



Στη φωτό είναι ο Πούρος, το σκυλάκι της θείας μου. Ναι καλά διάβασες - Πούρος. Ένα πολύ άτακτο αλλά αξιαγάπητο σκυλάκι.


Ήταν δύσκολη χρονιά το 2014. Έφερε και καλά πράγματα (π.χ. τη μετακόμιση), αλλά ήταν, πριν από όλα τα άλλα, δύσκολη. Ακόμα και τα καλά της ήρθαν μέσα από καταιγίδες. Μου έδωσε πολλά μαθήματα. Με παίδεψε απίστευτα, αλλά και με ωρίμασε σε πολλά επίπεδα. Νιώθω ότι μεγάλωσα απότομα σε ένα χρόνο. Κάποια πράγματα τα διεκδίκησα πιο επιθετικά, και τα περισσότερα τα πήρα. Και ότι δεν πήρα φέτος, θα το πάρω του χρόνου. Ή τουλάχιστον θα το προσπαθήσω.

Απόψε ακούω μπαλάντες, οι οποίες μου αρέσουν πάρα πολύ, άσχετα από τη συναισθηματική μου κατάσταση τη δεδομένη στιγμή. Νιώθω ότι οι δημιουργοί τους ξεγυμνώνουν ένα κομμάτι από την ψυχή τους. Πριν λίγες μέρες ανακάλυψα αυτό (δες και το videoclip, αξίζει τον κόπο). Απίστευτο κομμάτι. Η φωνή του Χατζηγιάννη είναι μεγαλειώδης. Χαίρομαι που (έστω σπάνια) τραγουδά και τέτοια τραγούδια, για να μας το θυμίζει. Οι δημιουργοί και οι στίχοι του τραγουδιού είναι εδώ.




Και αυτό λίγο πιο παλιό, αλλά αγαπημένο. Δημιουργοί και στίχοι εδώ.



Καληνύχτα και καλή χρονιά από μένα... Πολλή αγάπη.

Pax

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Bits and pieces

Τρέχω, δουλεύω, διαβάζω. Δεν προλαβαίνω καν να μετρήσω μέρες μέχρι τις 14 και τις 23 που είναι τα deadlines μου. Είναι σχεδόν Χριστούγεννα και έχει τελειώσει σχεδόν το μισό μέρος της χρονιάς. Σου στέλνω μερικά στιγμιότυπα από την καθημερινότητα μου.


Ιδέα για δώρα και για επισκέψεις: κακτάκια. Τα έχει φτιάξει η μικρή μου αδερφή. Δεν είναι υπέροχα;




Χριστουγεννιάτικα στολίδια που έφτιαξα με τα χεράκια μου. Θα τα βάψω χρυσά με spray και είναι έτοιμα. Δες το link εδώ. Και πολλές όμορφες ιδέες για Χριστουγεννιάτικα στολίδια εδώ.




Το "Χριστουγεννιάτικο" δεντράκι που στόλισαν τα ανιψάκια μου.




Τα Jumbo ξεκίνησαν να φέρνουν (ΚΑΙ) μικροέπιπλα. Δες αυτό το stand τηλεόρασης με 20 ευρώ.





Η δίχρωμη σαρπούλα μου που δεν βλέπω να τελειώνει ούτε φέτος λόγω χρόνου. Όταν την βάλω γύρω από το λαιμό, μου φτάνει μέχρι τον αφαλό κι εγώ θέλω να μου φτάνει μέχρι τα γόνατα.




Η ανακάλυψη του αιώνα. Βρήκα ανθοπωλείο με λογικές τιμές. Δεν είναι ακριβώς ανθοπωλείο βέβαια, πουλά κι άλλα πράγματα. Τώρα το έχει στολίσει Χριστουγεννιάτικα και νομίζεις ότι μπαίνεις στην παραμυθούπολη. Είναι ένα πανέμορφο και ζεστό μέρος, και η ιδιοκτήτρια φιλόξενη και πρόσχαρη. Θα της πεις το budget σου και θα σου φτιάξει κάτι πανέμορφο να πάρεις δώρο. Είναι στο δρόμο που είναι το Fysko και ο Στεφανής - αλλά όχι από την πλευρά που έχει υφασματοπωλείο, από την άλλη. (Λεμεσό είμαστε, ΟΚ; :) )



Μιλώντας για την ανθοδέσμη δες και το νυχάκι. Μου το έχει φτιάξει το πιο γλυκό πλάσμα στον κόσμο. Σε πολύ λογική τιμή. Αν θες τηλέφωνο και πληροφορίες, mail me.




Έψαχνα μάσκα από εκείνες που κάνουν κρούστα και μετά την τραβάς και βγαίνει, και μου έστειλε η μικρή μου αδερφή αυτήν.




Ναι εγώ είμαι αυτή με το γελοίο beanie. Πριν 1.5 χρόνο στην Αγγλία μετρώντας τα λεφτουδάκια μου (πρώτη φορά στη ζωή μου που χρησιμοποιούσα στερλίνες).


Και κλείνοντας, προχτές είδα στο facebook αυτό.


Και επειδή κάπου εδώ μπορώ να γίνω πολύ συναισθηματική αλλά με πιέζει ο χρόνος, θα σε αφήσω. Σου εύχομαι αυτά τα Χριστούγεννα να έχεις όλα τα πράγματα που θέλεις και δε μπορούν να αγοραστούν με λεφτά.

Πολλή αγάπη

pax

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Η κούραση.

Αν τα καταφέρω να τα βγάλω πέρα φέτος με λίγες απώλειες, θα τα καταφέρνω πάντα.

Η Στατιστική. Δεν ξέρω πόσες ώρες έχω φάει να τη διαβάζω. Στην πρώτη εργασία τα πήγα τέλεια. Μαζεύω κουκιά για να μετρήσουν στον βαθμό γιατί δεν ξέρω πώς θα τα πάω στην τελική εξέταση. Πολλή δουλειά εκ μέρους μου αλλά εννοείται ότι χωρίς τη μαθηματικό αδερφή μου δεν θα τα πήγαινα τόσο καλά. 

Λογιστική - Χρηματοοικονομικά. Μπροστά στα άλλα που διαβάζω, μου φαίνεται πανεύκολο. Η άλλη μου αδελφή είναι απόφοιτος Διοίκησης Επιχειρήσεων, με κατεύθυνση Χρηματοοικονομικά και Λογιστική. Φροντιστήριο άμεσα διαθέσιμο!

Η δουλειά. Δεν έχω ξαναπιεστεί ποτέ τόσο πολύ, και ξέρω ότι έτσι θα πάει για τους επόμενους κάτι μήνες. Έχω φτάσει στο σημείο κάποιες μέρες να φέρνω δουλειά και στο σπίτι (όχι και τόσο συχνά, αλλά συμβαίνει). Δεν ξέρω πώς θα προλάβω όλα αυτά που περιμένουν από μένα - τους έχω εκφράσει τις αμφιβολίες μου ότι κάποια πράγματα απλά ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ στο χρόνο που θέλουν αυτοί, όσες υπερωρίες κι αν δουλέψω. (Εννοείται ότι τις πληρώνομαι, αλλιώς δεν έκανα ούτε μισή ώρα παραπάνω). Μετά από πολύ καιρό κούρασης και άγχους, αποφάσισα να ακολουθήσω τη συμβουλή της αδερφής μου: ν' αφήσω τα πράγματα να πιέσουν από μόνα τους. Πολύ απλά, δεν γίνονται όλα μαζί. Κι όταν έρθει η ώρα της κρίσης, οι καταστάσεις θα τους αναγκάσουν να βάλουν κάποιες προτεραιότητες.

Με λίγα λόγια, δουλεύω 7/7. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι παρόμοιο. Ούτε όταν έκανα το πρώτο μου μεταπτυχιακό δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Δεν έχω ξαναζήσει τέτοια πίεση. Τους δικούς μου ανθρώπους τους βλέπω ελάχιστα (κάποιους κάνω βδομάδες να τους δω), και οι περισσότεροι νιώθω ότι δεν καταλαβαίνουν απόλυτα την απόλυτη έλλειψη χρόνου. Πάω για ένα καφέ (σπάνια) και νιώθω τύψεις ότι τρώω ώρα άδικα. Δεν έχω χρόνο για γυμναστική, για τις δουλειές του σπιτιού, για να πάω για ψώνια. Πολλές μέρες σκέφτομαι να τα παρατήσω όλα και να φύγω, να πάρω ένα αεροπλάνο για Χαβάη και να μην επιστρέψω ποτέ ξανά.

6,5 μήνες έμειναν ρε. Δεν θα τα καταφέρω; Ξέρεις πόσο το θέλω αυτό το μάστερ; Από την άλλη ξέρεις πόσο βασανίζομαι φέτος;

Το χειρότερο μου είναι ότι, εκτός από κουρασμένη, νιώθω και άσχημη. Οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια είναι δύσκολο να κρυφτούν, και χαλούν όλο το πρόσωπο. Αγαπώ αυτόν που εφηύρε τα concealer. Αλλά τα κουρασμένα μάτια δεν κρύβονται καθόλου. Οι φακοί επαφής έχουν καταντήσει απαγορευτικοί πλέον. Μόνο στις εξόδους. Δεν μ' αρέσουν τα γυαλιά. Μικραίνουν τα μάτια και γενικά δεν αφήνουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου να αναδειχτούν. Αλλά τι να κάνω;

Χτες πήγα να φτιάξω τα νύχια μου, και η κοπέλα που μου τα έκανε περνά παρόμοια φάση με εμένα. Δουλεύει, διαβάζει (κάνει το τρίτο πτυχίο στη σειρά) και έχει φτάσει στα όρια της. Πόσο την αγάπησα! Μου έφτιαξε και κάτι τέλεια νύχια, στο κόκκινο της φωτιάς. (Απίστευτο πώς λίγες στρώσεις χημικών πάνω στα νύχια μας αλλάζουν την διάθεση).

Τα Χριστούγεννα θα κάνω διακοπές ΚΑΙ ΤΙΣ 5 ΜΕΡΕΣ (ναι, είναι φοβερή πολυτέλεια πλέον). Και θα μου κάνω δώρο ένα ωραιότατο μασάζ σώματος. Και θα πάρω δυνάμεις για τους επόμενους 5 μήνες. Μέχρι τότε, αυστηρό πλάνο για να είμαι εντός χρονοδιαγραμμάτων. Υπομονή και δύναμη. Και τραγουδάκια που φτιάχνουν τη διάθεση.




Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

update



Από σήμερα θα έχω φιλοξενούμενο! Τέλεια. Πεθύμησα πολύ το ρόλο της μαμάς. Να στρώσω, να μαγειρέψω, να καθαρίσω για κάποιο λόγο! Βαριέμαι να τα κάνω μόνο για τον εαυτό μου. Όταν τα κάνεις και για κάποιον άλλον έχουν νόημα!

Είχα χάσει το iphone μου. Ξέρεις πού ήταν τελικά; Είχε γλιστρήσει μέσα στη δεύτερη μαξιλαροθήκη, και είχε μείνει εκεί στην άκρη που διπλώνει το ύφασμα. Είχα κάνει άνω κάτω το κρεβάτι και το σπίτι να το βρω, και τελικά το ακούμπησα τυχαία σήμερα το πρωί με το χέρι μου.

Ξανάρχισα aquaerobics χτες και νιώθω ότι άρχισα να ξαναζώ! Γιατί το αμέλησα τόσο καιρό; Σήμερα όμως νιώθω πτώμα. Έτσι είναι όταν έχεις 3 μήνες να γυμναστείς! Ενώ όταν το κάνεις τακτικά σου φαίνεται παιχνιδάκι.

Κοιμάμαι πανεύκολα, ειδικά όταν είμαι κουρασμένη. Πανεύκολα όμως. Προχτές έχασα ένα προγραμματισμένο skype call, το οποίο τελικά έγινε χτες, αλλά χτες ξέχασα ότι μετά είχα υποσχεθεί να συνεχίσω ένα facebook chat. Επανήλθα αργά το βράδυ, αλλά ο τύπος ήταν κάπως "άσε μας κουκλίτσα μου". Σήμερα υποσχέθηκα καφέ σε μια φίλη στο σπίτι μου. Και έρχεται και ο φιλοξενούμενος. Και έχω υποσχεθεί και το chat. Ντάξει..!

Όταν θέλω να ξεσκάσω από το διάβασμα βλέπω videos του τύπου "πώς να διατηρήσετε λαμπερό το κόκκινο χρώμα στα μαλλιά σας", "πώς να φτιάξετε το σχήμα των φρυδιών σας" και διαβάζω άρθρα του τύπου "Βαριέστε την καθαριότητα του σπιτιού; Τα 5 tips που θα σας αλλάξουν τη ζωή". Επίσης βάζω status στο facebook του τύπου "πού πουλούν Liposan γιατί είναι το καλύτερο lip balm για τα χείλη και δε μπορώ να το βρω πλέον" ή "πώς ανοίγει το μαλλί όταν σου έχει βγει πολύ σκούρο από τη βαφή" και απολαμβάνω τις αντιδράσεις. Ναι το ξέρω ότι ακούγομαι ρηχή, αλλά είχα μια σκασίλα...! Ειδικά για άτομα που δε με ξέρουν.

Βαθυστόχαστες αναλύσεις ενώ περιμένω να πάω στο σπιτάκι μου!


Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Διλήμματα

Πέρασα μια ωραία Κυριακή διαβάζοντας Στατιστική και νιώθω ότι ο εγκέφαλος μου έγινε χυλός και σε λίγο θα αρχίσει να τρέχει από τα ρουθούνια μου.

Ποιος είπε ότι τα μαθηματικά δεν έχουν θεωρία;;; Φέρτε μου τον να τον δέρω. Μάλλον ήταν ο ίδιος εκείνος που υποτιμούσε τους μαθητές της θεωρητικής κατεύθυνσης "επειδή όλο θεωρία διαβάζουν! Εν κόφκει ο νους τους!" Ενώ τα μαθηματικά; Καθόλου - μα καθόλου - θεωρίες!!! Ειλικρινά δε μπόρεσα ποτέ μου να καταλάβω το νόημα του να κάνω στατιστική ως μέρος του μεταπτυχιακού μου, εφόσον δεν την έχω κάνει σε πτυχιακό επίπεδο, άρα δεν έχω όλες τις κατάλληλες βάσεις. (Για την ιστορία, και στο πρώτο μου μεταπτυχιακό έκανα στατιστική - και μάλιστα SPSS. Μην με ρωτάς πώς τα κατάφερα. I was hating it anyway). 

Έτσι κι αλλιώς, όταν κάποιος θελήσει μια εξειδικευμένη στατιστική ανάλυση, θα φωνάξει έναν ειδικό - όχι εμένα. Και όταν νιώθεις ότι διαβάζεις κάτι που δεν έχει νόημα να το διαβάζεις, δυσπιρκάς απίστευτα. Κάπως έτσι ήταν η σημερινή μου μέρα. Απίστευτα frustrating.

Επαναλαμβάνω στον εαυτό μου:




Χμμμ... Διλήμματα! Δεν ξέρω ποια είναι η πιο δελεαστική επιλογή. Λες να κρεμαστώ κι εγώ από τον πολυέλαιο;





Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Η αρχή του επόμενου κεφαλαίου

Πριν λίγες μέρες, στο αυτοκίνητο ακούω αυτό. "I could lift you up/ I could show you what you wanna see/ And take you where you wanna be/ You could be my luck/ Even if the sky is falling down/I know that we'll be safe and sound". Το αγαπώ. Απλά το αγαπώ! Δεν ξέρω πόσο παλιό είναι, εγώ τώρα το ανακάλυψα! Εννοείται ότι έχει την τύχη των τραγουδιών που μου κολλούν (δηλαδή παίζει πρωί, μεσημέρι, νύχτα). Βάλε το να παίζει, σε παρακαλώ.




Αρχίζω και ηρεμώ. Τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους. Αρχίζω να το νιώθω σπίτι μου. Να μην παραξενεύομαι που έρχομαι εδώ και κοιμάμαι τα βράδια αντί στο πατρικό μου. Να βρίσκω επιτέλους πού έχω βάλει τα κουζινικά, τα καθαριστικά, τα ρούχα μου. :)

Χτες καθόμουν και διάβαζα (τουλάχιστον προσπαθούσα) στο γραφείο μου και έβρεχε, και μύριζε βρεγμένο χώμα. Η πρώτη φθινοπωρινή βροχή. Κάθισα στο μπαλκόνι μου και απολάμβανα. Κι έτσι ξαφνικά, ένιωσα πάρα πολύ χαρούμενη. Και ευγνώμων. Γιατί, ας μη λέμε βλακείες, δεν ξέρω πολλά άτομα στην ηλικία μου, στην Κύπρο της κρίσης, που να μπορούν να νοικιάσουν και να μείνουν μόνοι τους. Μπορώ να γκρινιάζω άπειρα για τα πράγματα που δεν έχω, ή για τα πράγματα που δεν ήρθαν όπως τα ήθελα. Γιατί να το κάνω όμως; Είναι τόσα άλλα πράγματα για τα οποία νιώθω ευλογημένη. Και προτιμώ να βλέπω αυτά.

Νιώθω ότι έκλεισε ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου, και αρχίζει ένα καινούριο. Χρησιμοποιώ τη λέξη "κεφάλαιο" γιατί η λέξη "κύκλος" δε μου αρέσει ιδιαίτερα. Όταν κλείνεις έναν κύκλο, επανέρχεσαι στο σημείο από το οποίο άρχισες. Σαν να μην έμαθες τίποτα. Μ' αρέσει πιο πολύ ο συμβολισμός του κεφαλαίου. Κλείνεις ένα κεφάλαιο και κουβαλάς όλη τη γνώση και τη σοφία στο επόμενο. Μα για να μη γίνουν βαριές οι αποσκευές σου, κάποιες καινούριες γνώσεις θα σε κάνουν να πετάξεις κάποιες παλιές.

Ωριμάζεις, γίνεσαι σοφότερος. Καταλαβαίνεις ότι οι άνθρωποι (φίλοι, οικογένεια, ερωτικές σχέσεις) αγαπάνε με διαφορετικούς τρόπους. Κάποιοι με πιο απλόχερους και γενναιόδωρους τρόπους, κάποιοι με πιο εγωιστικούς ή πιο ανώριμους. Κάποιοι τα δίνουν όλα, κάποιοι τα μισά, κάποιοι μόνο θέλουν και δεν δίνουν τίποτα. Υπάρχουν και οι άνθρωποι που θα πουν ψέματα, και αυτοί που θα σε πληγώσουν, και αυτοί που θα νιώσεις ότι σε πρόδωσαν. Πολλά μαθήματα ίσως τύχει ή χρειαστεί να τα μάθουμε με το σκληρό τρόπο - αλλά το ζητούμενο στο τέλος της μέρας είναι να τα μάθουμε.

Μεγαλώνουμε! Το βλέπω από τους φίλους μου που γκριζάρουν. (Κι εγώ μπορεί να έχω γκριζάρει, αλλά η βαφή μου δε με αφήνει να το δω). Κάποιοι άνθρωποι δεν ωριμάζουν ποτέ. Κάποιοι άλλοι ωριμάζουν όμως. (Πρόσφατα παρακολούθησα ένα φίλο μου να κυνηγά με πάθος μια γυναίκα που ήθελε - ενώ μέχρι πριν μερικούς μήνες έκανε πάντα κινήσεις εκ του ασφαλούς. Για μένα, αυτό σηματοδοτεί τη μετάβαση του από αγόρι σε άντρα. Ενώ κάποιοι άλλοι σχολιάζουν τα ερωτικά των άλλων -γιατί δικά τους δεν έχουν- με τρόπους μαθητών δημοτικού).

Και πώς τα χειρίζεσαι όλα αυτά στο τέλος της μέρας; Μαθαίνεις να γίνεσαι επιλεκτικός. Να απομακρύνεσαι από πράγματα και καταστάσεις, που όσο κι αν προσπαθήσεις, δεν δουλεύουν. Ή ακόμα χειρότερα, πονούν. Μαθαίνεις να είσαι ευγνώμων γι' αυτά που έχεις. Να μην γκρινιάζεις γι' αυτά που δεν έχεις. Κανείς δεν έχει τα πάντα. Μαθαίνεις να ξεχνάς το "τι θα γινόταν, αν...;". Το "αν" δεν (π)έτυχε - και υπάρχει πάντα ένας λόγος γι' αυτό. Κι αν δεν μπορείς να τον δεις τώρα, θα έρθει μια στιγμή που θα εμφανιστεί μπροστά σου ξεκάθαρος.

Θα μπορούσα να σου γράψω πολλά ακόμα, αλλά πρέπει να κοιμηθώ. Σε αφήνω με άλλο τραγούδι που αγαπώ και μου έχει κολλήσει. Πόση θετική ενέργεια μπορεί να έχει ένα κομμάτι!




Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

Νυχτερινές Σκέψεις

Το τελευταίο μου post ήταν εντελώς αγχωμένο για άλλο λόγο από τον πραγματικό. Το κύριο μου άγχος όλο το καλοκαίρι ήταν το οικονομικό. Ένα καινούριο σπίτι είναι πολλά έξοδα - κι ακόμη κι αν προσπαθήσεις να τα ελέγξεις, συνέχεια προκύπτουν κι άλλα από εκεί που δεν το περιμένεις. Φαντάσου να είσαι ένα άτομο τρομερά οργανωμένο και προγραμματισμένο, και να βρίσκεσαι ξαφνικά αντιμέτωπο με έξοδα που, όσο και να προσπαθήσεις να τα κοντρολάρεις και να τα ελέγξεις, είναι σχετικά ανεξέλεγκτα στην αρχή. Κι είσαι εσύ ο ίδιος που τα πληρώνεις όλα, είναι πάρα πολύ αγχωτικό. Ευτυχώς τώρα η κατάσταση ξεκίνησε κάπως να ομαλοποιείται και να γίνεται πιο προβλέψιμη ως προς τις ανάγκες του σπιτιού.


Σεπτέμβρης, και ξεκινά ξανά το διάβασμα για το ΜΒΑ. Καμιά φορά αναρωτιέμαι γιατί το κάνω. Γιατί αφιερώνω χρόνο και χρήμα για να κάνω κάτι το οποίο δεν θα μου είναι άμεσα χρήσιμο; Επειδή - μου απαντά ο λογικός εαυτός μου - εφόσον δεν πρόκειται να δουλέψεις ποτέ ως καθηγήτρια, πρέπει να έχεις κάποιο τυπικό προσόν, αφού θα μείνεις μια ζωή στις επιχειρήσεις. Ναι, του απαντώ, αλλά έχω μια "σίγουρη" δουλειά. Ποιος ο λόγος να μαζοχίζομαι και να διαβάζω; Γιατί δεν κάθομαι στα αυγά μου; Και μου απαντά ότι θέλω να είμαι ανεξάρτητη, ότι ξέρω πως μου αξίζουν ακόμη περισσότερα λεφτά, ότι θέλω να έχω όλες τις επιλογές μου ανοιχτές και να διαπραγματεύομαι μια μέρα το μισθό μου έχοντας και το τυπικό προσόν, κι όχι μόνο τις αποδεδειγμένες ικανότητες μου. Γιατί σε μια καινούρια δουλειά δεν είναι καθόλου αποδεδειγμένες. Κι έτσι γίνεται μέσα μου μια πάλη, κι απλά στο τέλος λέω στον εαυτό μου "σκάσε και κολύμπα", και προσπαθώ να μου κάνω brainwash με εκείνη τη φράση που λέει "κάνε κάτι σήμερα για το οποίο ο μελλοντικός εαυτός σου θα σε ευγνωμονεί". Και μετά μου θυμίζω ότι ήδη το ΜΒΑ μου έχει δώσει κάποια πρακτικά ανταλλάγματα στη δουλειά, και σκάζω και κολυμπώ.


(Έτσι, αυτό να θυμάσαι - το brainwash συνεχίζεται)



Και τι θα γίνει με το ερωτικό κομμάτι που λείπει; Μου είπε πρόσφατα ένας φίλος - και νομίζω ότι το είπε με καλή διάθεση να βοηθήσει - ότι είμαι ιδιότροπη, ότι έχω πολύ ψηλά standards κι ότι στο τέλος θα περάσουν τα χρόνια και θα αναγκαστώ να τα χαμηλώσω για να μην μείνω μόνη μου, και θα συμβιβαστώ με κάποιον που είναι πολύ κατώτερος από αυτό που ήθελα.


Σκέφτομαι καμιά φορά, πόσο εύκολα κρίνουν οι άνθρωποι. Πόσο εύκολα με έκρινε κάποιος που δεν ξέρει σχεδόν τίποτα για την ερωτική μου ζωή. Που ούτε καν ξέρει ότι μέχρι πρόσφατα έβγαινα με κάποιον - και οι λόγοι που τελικά δεν προχώρησε σε σχέση ήταν πολύ σοβαροί. Η σκέψη του όμως, αντικατοπτρίζει τη δεδομένη προκατάληψη στην Κύπρο: αν έχεις περάσει μια ηλικία και είσαι ΟΚ εμφανισιακά, αλλά δεν είσαι με κάποιον (άσχετα αν είσαι καλά ή όχι στη σχέση σου), κάτι πηγαίνει λάθος μαζί σου. Ή είσαι ιδιότροπος/η, ή είσαι gay, ή κάτι άλλο φοβερό τέλος πάντων. Βλέπεις, είναι πιο αποδεκτό να έχεις μια χάλια σχέση, από το να μην έχεις καθόλου. Ή να παντρευτείς και να χωρίσεις, παρά να μην παντρευτείς.


Ε όχι φίλε μου. Δεν είναι τόσο απλό να βρεις κάποιον να ταιριάξεις σωματικά, πνευματικά, συναισθηματικά (γιατί για μένα αυτό είναι ο έρωτας). Άμα λείπει κάτι από τα τρία, είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσεις σε σχέση. Και υπάρχουν και κάποια πράγματα που είναι "κόκκινες γραμμές": όπως το ότι δεν θέλω να είμαι με κάποιον μόνο επειδή θα μου προσφέρει οικονομική άνεση, κι ας μην με ελκύει καθόλου ερωτικά. Θέλω να είμαι ανεξάρτητη οικονομικά, να ξέρω ότι αν κάτι πάει ποτέ στραβά δεν θα είμαι φυλακισμένη, ότι θα έχω πόρτες για να φύγω, κι όχι ένα μικρό παράθυρο. Και ούτε θέλω να είμαι με κάποιον που θα τον κάνω ότι θέλω - ποτέ δεν θα τον εκτιμήσω έτσι. Δεν θέλω να είμαι η μαμά του - έχει ήδη μία. Ούτε θέλω κάποιον, με τον οποίο θα έχουμε σοβαρές διαφορές πάνω σε θεμελιώδη ζητήματα: αν για μένα το πιο σημαντικό αγαθό της σχέσης είναι η πίστη και γι' αυτόν η ελευθερία, ποτέ δε θα είμαστε ευτυχισμένοι.


Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα, αλλά δεν υπάρχει λόγος. Για μένα, τα πιο πάνω είναι κάποια βασικά που μετρώ πριν να σχετιστώ με κάποιον. Για σένα είναι άλλα. Μην κρίνεις όμως τα δικά μου, επειδή δεν συνάδουν με τα δικά σου. Είναι η δική μου ζωή, ο δικός μου σύντροφος, η δική μου καρδιά, το δικό μου κρεβάτι. Εφόσον εγώ θα υποστώ τις συνέπειες, εγώ θα κάνω και τις επιλογές.



Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

Ο (άφαντος) έρωτας

Πόσο δύσκολο είναι να (ξανα)βρεις τον έρωτα;

Μόνο εγώ δυσκολεύομαι τόσο πολύ;

Ένας φίλος είχε πει, ότι είναι πολύ δύσκολο να ερωτευτείς και με το μυαλό και με την καρδιά και να έχεις και τη σεξουαλική έλξη.
Ένας άλλος είχε πει ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να συμβεί αυτό - το πραγματικά δύσκολο είναι να είναι αμοιβαίο.

Δεν έχω κουράγιο και διάθεση να το αναλύσω περαιτέρω, άλλωστε είμαι αγχωμένη για άσχετο ζήτημα και όποτε αγχωθώ θυμάμαι διάφορα υπαρξιακά.

Μισώ τις ξινίλες στο στομάχι.

Σε φιλώ.

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Δημιουργικότητα

Τρέξιμο και κούραση. Δεν είναι εύκολο να διαμορφώσεις ένα χώρο από την αρχή, και ειδικά ένα χώρο που δε σου ανήκει, οπότε αναγκαστικά έχεις κάποιους περιορισμούς. Μαζί με την κούραση όμως είναι κι εκείνο το απίστευτα όμορφο συναίσθημα της δημιουργικότητας.

Βρήκα το θέμα για το σαλόνι μου (ή μάλλον με βρήκε αυτό). Στοιχεία Αφρικής και ζούγκλας, γενικότερα θα θυμίζει φύση. Μπεζ καναπέδες με μαξιλάρια που αναπαριστούν άγρια ζώα, τραπεζάκι και σταντ τηλεόρασης από παλέτες βαμμένες σκούρες καφέ, μια φτέρη σε ανθοδοχείο που μοιάζει με βαρέλι κρασιού, μεγάλα κεριά άσπρα και πράσινα, κουρτίνες μπεζ/ καφέ, ένας μικρός διακοσμητικός ελέφαντας, ένα τοτέμ, ένα ψάθινο μπαούλο. Αν μείνει κάποια γωνιά άδεια, ίσως να βάλω ξύλα bamboo σε βάζο ή φωτιστικό με πράσινο κάλυμμα. 

Ακόμα κι αν έχεις λίγα λεφτά όπως εγώ, με πολύ ψάξιμο και τρέξιμο μπορείς να κάνεις θαύματα. Απ' όλ' αυτά που θα βάλω στο σαλόνι μου, τίποτα δεν ήταν υπερβολικά ακριβό. Οι καναπέδες ήταν μεταχειρισμένοι (αλλά σε απίστευτα καλή κατάσταση - και τιμή). Τις παλέτες θα μου τις φέρουν κι εγώ θα αγοράσω μόνο τη μπογιά και το γυαλί που θα μπει από πάνω (αλλά και να θέλεις να αγοράσεις, δεν είναι πολύ ακριβές. Απλά πρέπει να βρεις κάποιον να σου τις μεταφέρει). Τις κουρτίνες τις πήρα από ένα παζαράκι κάτω στην πόλη σε πολύ καλή τιμή. Το ψάθινο μπαούλο και τον ελέφαντα τα αγόρασα μεταχειρισμένα και πάμφθηνα. Η φτέρη από τα Jumbo, τα κεριά και το ανθοδοχείο που μοιάζει με βαρέλι κρασιού από το "Αχτύπητο" (ναι, ναι, εκείνο που πουλά τα πάντα ξεκινώντας από 1 ευρώ..). Κοίτα το στη φωτό. Δεν είναι πανέμορφο; Το τοτέμ το μάζεψα απ' το σαλόνι του σπιτιού μου. :)



Και το μικρό μου συντριβάνι. :) Το βρήκα ψάχνοντας για μεταχειρισμένα έπιπλα κι αποφάσισα να το πάρω. Πρέπει να αλλάξω τη μια του λάμπα, αλλά δουλεύει μια χαρά! Βέβαια δε φαίνεται τόσο ωραίο στη φωτογραφία - δεν είχε μέσα αρκετό νερό όταν το φωτογράφισα (κανονικά τρέχει πολύ νερό από το ένα επίπεδο στο άλλο), οι κουρτίνες στο φόντο είναι οι παλιές που είχε μέσα το σπίτι και δεν τις έχω αλλάξει ακόμη, και φυσικά δεν θα μπει μπροστά από το καλοριφέρ. But you get the idea :)


Γιατί σου περιέγραψα αναλυτικά το κόστος; Επειδή έχω αρκετά χαμηλό budget και είμαι απίστευτα ενθουσιασμένη με το σαλόνι που θα έχω στην τελική. :) Και επειδή αν έχεις κι εσύ χαμηλό budget, στείλε μου ένα mail και ξέρω πού θα σε στείλω.

Δεν ξέρω τι πίνακα σχετικό να βάλω στον τοίχο μου. Αλλά μπορεί να εφαρμόσω αυτή την τεχνική που βρήκα εδώ, για να μεταφέρεις εικόνες σε καμβά. Και για φωτιστικό στην οροφή σκέφτομαι πολύ σοβαρά να κάνω αυτό

Κι ακόμα είμαι στο καθιστικό. Σκέψου τι θα μπορούσα να κάνω στα υπνοδωμάτια. :)

Πολλά φιλιά, καληνύχτα.

Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Μετακομίζω :)



Μετακομίζω! Εντελώς αναπάντεχα. Πριν από 2 βδομάδες ακριβώς, τέτοια ώρα, δεν το ήξερα.

Πάντα ήθελα ένα σπιτάκι στην περιοχή μου. Για μένα είναι η καλύτερη περιοχή της πόλης. Όμορφα σπίτια, ελάχιστες πολυκατοικίες, πολύ πράσινο, αρκετά πάρκα, χαμηλή εγκληματικότητα, κεντρική θέση στην πόλη. Το πρόβλημα ήταν πως είναι από τις πιο ακριβές περιοχές της Λεμεσού για ενοίκια και αγορές. Όπως και να 'χει, είτε εδώ είτε αλλού, έλεγα πως θα μετακόμιζα σ' ένα χρόνο ακριβώς, να τελείωνα πρώτα με την αποπληρωμή του ΜΒΑ και μετά. 

Πριν μερικές μέρες, είχα δει ένα FOR RENT στη γειτονιά μου, αλλά δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Σκεφτόμουν ότι θα ήθελαν πολλά λεφτά, αφού ήταν σπίτι κι όχι διαμέρισμα. Ευτυχώς που το ανέφερα στη μικρή μου αδερφή. Περνώντας από εκεί, μου είπε ότι είδε κόσμο, ας πηγαίναμε να δούμε κι εμείς. Κι ευτυχώς που πήγαμε εκείνη τη στιγμή, αλλιώς θα το έπαιρνε ο προηγούμενος το σπίτι. Η τιμή δεν ήταν τελείως εκτός του budget μου, τη διαπραγματεύτηκα και μου έδωσε αυτό που ζήτησα. 

Τώρα έχω κι εγώ ένα σπίτι, που λέει και η τουλίπα. Είναι ένα όμορφο σπιτάκι. Κάτω, στον πρώτο όροφο, είναι ένας μεγάλος, ενιαίος χώρος της κουζίνας και του καθιστικού και η τουαλέτα/ ντους των επισκεπτών. Το καθιστικό επικοινωνεί με 2 βεράντες, από τις 2 γωνιακές του πλευρές. Από το καθιστικό, μια σκάλα σε παίρνει στον πρώτο όροφο, που έχει 2 υπνοδωμάτια, το μεγάλο μπάνιο, και μια μικρή αποθηκούλα. Τα 2 υπνοδωμάτια επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω μιας μικρής βεραντούλας.

Το βρήκα άδειο, στην αρχή με προβλημάτισε, αλλά τελικά το προτιμώ γιατί δε θα πρέπει να χρησιμοποιήσω τα έπιπλα κάποιου άλλου. Όπως καταλαβαίνεις, αυτή τη στιγμή είμαι στο τρέξιμο για να βρω έπιπλα σε budget-friendly τιμές, να συγκρίνω, να σκεφτώ, να αγοράσω. Πολύ τρέξιμο παιδάκι μου, μέσα στη ζέστη, κι έχουμε και πίεση στη δουλειά.. Αξίζει όμως. Θα είναι ο χώρος μου.

Κρεβάτι και πλυντήριο πήρα καινούρια. Για τα άλλα έπιπλα, κοιτάω τιμές και σε μεταχειρισμένα και σε καινούρια. Το πιο καλό site που υπάρχει για μεταχειρισμένα στην Κύπρο, είναι το www.bazaraki.com. Έχω βρει από εκεί κάτι απίστευτους καναπέδες, σχεδόν αχρησιμοποίητους, σε πάρα πολύ καλή τιμή. Επίσης βρήκα γραφείο, καρέκλα γραφείου κι ένα όμορφο ψάθινο μπαούλο.

Για συμβουλές διακόσμησης: τι κάνεις όταν δεν έχεις ιδέα πώς να διακοσμήσεις ένα καινούριο χώρο; (Είναι πολύ διαφορετικό να έχεις ένα ήδη υπάρχοντα χώρο γιατί οι επιλογές σου ως προς το πώς να τον διακοσμήσεις είναι πιο περιορισμένες και κατευθυνόμενες). Αυτό το blog προσωπικά με βοήθησε με κάποια πράγματα: http://www.rdeco.gr/. Η blogger αυτή, σ' αυτό εδώ το post δίνει πάρα πολύ χρήσιμες συμβουλές για το τι να κάνεις μ' ένα σπίτι αν ενοικιάζεις - άρα ποτέ δε μπορείς να κάνεις απόλυτα αυτό που θέλεις: "αγαπάμε αυτό που αγοράζουμε/ ψάχνουμε οικονομικές λύσεις/ αποφεύγουμε τα μεγάλα κομμάτια εκτός και αν πρόκειται για διακοσμητικά τοίχου/ αντιγράφουμε με χάρη και τσαχπινιά".

Αλλά ξέρεις τι κατάλαβα; Όταν διαβάζεις πολλές και αφηρημένες συμβουλές διακόσμησης, αν δεν είσαι ειδικός, μπερδεύεσαι. Η καλύτερη συμβουλή που διάβασα, είναι να κάνεις search για εικόνες, που είναι πολύ πιο συγκεκριμένες για να οπτικοποιήσεις το τι σε ενδιαφέρει και τι θέλεις περισσότερο για το χώρο σου, κι από εκεί και πέρα να ξεκινήσεις το ψάξιμο για συγκεκριμένα αντικείμενα. Η εικόνα που σου έχω βάλει πάνω είναι το πώς περίπου φαντάζομαι το σαλόνι μου χρωματικά.

Τι άλλο να σου πω; Είμαι μια pax πολύ κουρασμένη αυτή τη στιγμή, και πολύ ευτυχισμένη.

Σε φιλώ.

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

All of me

Χθες πάντρεψα μια παιδική μου φίλη. Δε μπορώ να σου περιγράψω τη συγκίνηση μου. Κι επειδή πολλές φορές τα τραγούδια μιλάνε καλύτερα από τα δικά μας λόγια, άκου το αυτό. Νιώθω ότι περιγράφει απόλυτα την αγάπη τους. Και πόσο όμορφο είναι, να βρεις κάποιον να σ' αγαπάει με τέτοιο τρόπο...!
(Και πόσο ερωτευμένος πρέπει να ήταν αυτός που έγραψε αυτούς τους τέλειους στίχους!)




What would I do without your smart mouth?
Drawing me in, and you kicking me out
You've got my head spinning, no kidding, I can't pin you down
What's going on in that beautiful mind
I'm on your magical mystery ride
And I'm so dizzy, don't know what hit me, but I'll be alright

My head's under water
But I'm breathing fine
You're crazy and I'm out of my mind

'Cause all of me
Loves all of you
Love your curves and all your edges
All your perfect imperfections
Give your all to me
I'll give my all to you
You're my end and my beginning
Even when I lose I'm winning
'Cause I give you all of me
And you give me all of you, oh

How many times do I have to tell you
Even when you're crying you're beautiful too
The world is beating you down, I'm around through every mood
You're my downfall, you're my muse
My worst distraction, my rhythm and blues
I can't stop singing, it's ringing, in my head for you

My head's under water
But I'm breathing fine
You're crazy and I'm out of my mind

'Cause all of me
Loves all of you
Love your curves and all your edges
All your perfect imperfections
Give your all to me
I'll give my all to you
You're my end and my beginning
Even when I lose I'm winning
'Cause I give you all of me
And you give me all of you, oh

Give me all of you
Cards on the table, we're both showing hearts
Risking it all, though it's hard

'Cause all of me
Loves all of you
Love your curves and all your edges
All your perfect imperfections
Give your all to me
I'll give my all to you
You're my end and my beginning
Even when I lose I'm winning
'Cause I give you all of me
And you give me all of you

I give you all of me

And you give me all of you, oh

Τρίτη 8 Απριλίου 2014

το παιδάκι με τη δυσμορφία

Κανονικά δε γράφω τόσο συχνά, αλλά σήμερα συνέβη κάτι που με συγκλόνισε τόσο πολύ που όλα τα άλλα μοιάζουν γελοία. Είδα στην πισίνα ένα παιδάκι μικρό, πρέπει να ήταν 3 ή 4 χρονών, που έγερνε υπερβολικά προς τη δεξιά του μεριά. Από ότι έμαθα, γεννήθηκε με μια δυσμορφία στη σπονδυλική του στήλη. Η αριστερή πλευρά σαν να είναι πιο μεγάλη από τη δεξιά, οπότε "αναγκαστικά" το κεφαλάκι του έχει μια αρκετά μεγάλη κλίση δεξιά. Δεν ξέρω αν έχει επηρεαστεί καθόλου η όραση του ή οτιδήποτε άλλο από αυτή την κλίση. Έμαθα ότι έχει κάνει επεμβάσεις και ότι βελτιώθηκε η κατάσταση (προτιμώ να μη σκεφτώ πώς ήταν πριν), και ότι κάνει κολύμπι σαν άσκηση για να το βοηθήσει. Η αποθεραπεία και η προσπάθεια συνεχίζεται. Πάντως στο κολύμπι μια χαρά τα κατάφερνε. :)

Με τα άλλα παιδάκια ήταν ευτυχώς μια χαρά, ο γυμναστής που του μάθαινε κολύμπι επίσης του συμπεριφερόταν μια χαρά, σαν να μη συνέβαινε τίποτα. Δε μπορώ να σου περιγράψω τι ένιωσα, λυπήθηκα τόσο πολύ που ήθελα να κλάψω (εννοείται πως δεν το έκανα εκείνη τη στιγμή, αλλά τώρα δε με βλέπει κανείς). Σε κάποια φάση, τελείωσαν την προπόνηση, βγήκαν από την πισίνα. Η μαμά του δεν είχε προλάβει να έρθει μέχρι εκείνη τη στιγμή (κάποιοι γονείς μένουν εκεί και παρακολουθούν, η μαμά του μάλλον δεν θα μπορούσε). Το βοήθησε ο γυμναστής να βάλει το πράσινο μπουρνουζάκι του, μέχρι να πάει προς τα μπάνια ήρθε και η μαμά. Ήθελα να του κάνω μια αγκαλιά, αλλά πόσο περίεργο θα φαινόταν αυτό; Ήθελα να μπορώ να έχω του κόσμου τα λεφτά για να είμαι σίγουρη ότι θα κάνει τις επεμβάσεις που πρέπει, και θα γίνει απόλυτα καλά μια μέρα, αλλά δεν τα έχω. Σκεφτόμουν πως αν ήμουν η μαμά του θα έκανα τα πάντα για να γίνει καλά, κι όμως, πολλές φορές ακόμα και τα πάντα που μπορεί να κάνει μια μαμά δεν αρκούν.

Το σκεφτόμουν όλη την ώρα που κάναμε τη γυμναστική μας, μετά στα μπάνια, στο δρόμο, στο σπίτι. Πόσο άδικη είναι η φύση κάποιες φορές! Η δυσμορφία του αυτή, ουσιαστικά είναι μιας σοβαρής μορφής αναπηρία. Δεν ξέρω αν θα διορθωθεί η κατάσταση κάποια μέρα και αν θα τα καταφέρει να ζήσει μια σχετικά φυσιολογική ζωή. Απλά σκέφτηκα πως είναι άδικο κάποιοι να γεννιούνται με τόσο σοβαρά προβλήματα, και άλλοι να έχουν τα πάντα και να γκρινιάζουν γι' αυτά. Και παρ' όλο που (πιστεύω πως) δε γκρινιάζω για ηλίθια πράγματα (πρέπει να πιεστώ τρομερά για να γκρινιάξω), σήμερα αυτό το παιδάκι μου έκανε άλλη μια σοβαρή υπενθύμιση για το πόσο ευγνώμων θα πρέπει να είμαι για τη ζωή και τα δώρα της.




Ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που πήρα ποτέ από τη μαμά μου, ήταν να σκέφτομαι και τους άλλους δίπλα μου και όχι μόνο τον εαυτό μου. Γι' αυτό και κάνω ότι μπορώ, βοηθώ όπου μπορώ, δε μπορώ να βλέπω δυστυχία γύρω μου, και να μπορώ να κάνω κάτι, και να μην το κάνω. Απόψε δε μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι: Τι κάνω εγώ για το παιδάκι; Τι κάνω γι' αυτό το παιδάκι; Τι κάνω; Δυστυχώς, το μόνο που μπορώ, είναι να μην κλαίω μπροστά του. Και να μην το κοιτάω συνέχεια, δίνοντας του λόγο να πιστεύει ότι έχει μια αξιοσημείωτη αναπηρία. Κάποτε ίσως να μπορούσα να κάνω και προσευχή - τώρα δεν ξέρω αν πιστεύω πια αρκετά σ' αυτήν. Ξέρω όμως άλλους που μπορούν. Και την επόμενη φορά, θα του σκάσω κι ένα χαμόγελο. :)


Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

τα νέα μου



Είμαι κουρασμένη. Αρκετά κουρασμένη μπορώ να πω. Τρέχουν όλα μαζί, κι εγώ να τα προλάβω. Το ΜΒΑ προχωρά. Πολλές φορές δεν έχω όρεξη να διαβάσω. Νιώθω πως στα 28 είμαι μεγάλη για διάβασμα, αν δεν πληρώνομαι γι' αυτό. Θα το τελειώσω στα 30, φαντάσου πώς θα νιώθω μέχρι τότε.

Η δουλειά αυξάνεται και τα λεφτά είναι τα ίδια. Θα μπορούσαμε άνετα να πάρουμε τρίτο άτομο στο τμήμα μου, όμως ακόμα δεν έχει γίνει τέτοια συζήτηση και νομίζω ότι θα το τραβήξουν όσο μπορούν.

Αυτές τις μέρες κάνω ένα σεμινάριο τα απογεύματα, πάω δύο φορές τη βδομάδα και τελειώνω στις 8. Άλλα δύο απογεύματα πηγαίνω δίωρο στην πισίνα. Και τα Σ/Κ (φαντάζομαι πως) διαβάζω. Πραγματικά αυτές τις μέρες έχω εξαντληθεί. Περιμένω να τελειώσει το σεμινάριο τουλάχιστον, για να πάρω μια ανάσα. 17 Μαΐου θα έχω τελειώσει με όλες τις υποχρεώσεις του ΜΒΑ αυτής της χρονιάς. Αλλά μέχρι τότε, ο Θεός βοηθός!

Το καλό είναι πως αυτή η εργασιοθεραπεία με κουράζει τόσο, που δε μπορώ να σκεφτώ ή να στενοχωρεθώ για πολλά. Πραγματικά είναι λες και όλα μου τα προβλήματα/ θέματα έχουν πάει περίπατο. Είμαι τόσο κουρασμένη, που το μόνο που σκέφτομαι είναι πώς θα προλάβω, στον ελάχιστο ελεύθερο μου χρόνο, να είμαι συνεπής με το διάβασμα μου, να βλέπω την οικογένεια και τους φίλους μου και να φροντίζω τον εαυτό μου για να μη με βλέπουν στο δρόμο και τρομάζουν.

Νομίζω πως αυτό το καλοκαίρι θα είναι ένα από τα πιο ωραία μου από πλευράς εμφάνισης. Η συστηματική άσκηση έχει αποτελέσματα. Αν πρόσεχα και λίγο περισσότερο τη διατροφή μου...!

Αρχές του Ιούνη θα παντρέψω μια φίλη μου. Ήδη πήρα ένα πανέμορφο, βιολετί φόρεμα - σαν τουαλέτα είναι κατακρίβειαν. Η πρώτη κουμπάρα θα είναι εντυπωσιακή. Κρίμα που ο πρώτος κουμπάρος είναι κοντούλης και με τα τακούνια θα τον περνώ και δυο κεφάλια! Λες να βάλω χαμηλό παπούτσι για να είμαστε πιο ωραίοι στις φωτογραφίες;

Δεν έχω κανονίσει τίποτα για διακοπές, και με τα deadlines της δουλειάς με βλέπω να τη βγάζω στο γραφείο. Ίσως μόνο το τελευταίο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου να μπορώ να φύγω, τουλάχιστον για εκτεταμένες διακοπές (εννοώ βδομάδα και πάνω).

Ήδη νυστάζω. Προχτές κοιμήθηκα από τις 9 το βράδυ μέχρι τις 11 το άλλο πρωί. Χτες πήγε 3 και δε μπορούσα να κοιμηθώ. Και μια που το συζητάμε, ο ύπνος είναι από τα ωραιότερα πράγματα σε αυτή τη ζωή και το πρωινό ξύπνημα για δουλειά αξίζει μόνο για να φεύγουμε νωρίτερα το απόγευμα!

Το ξέρω ότι γράφω ασυνάρτητα και ασύνδετα πράγματα. Σε όλο αυτό το διάστημα είχα και πολύ όμορφες στιγμές. Αλλά δεν έχω κουράγιο να τις γράψω, νιώθω ότι θα το κάνω τόσο βιαστικά και άτσαλα και κουρασμένα, που θα είναι σαν να τις μειώνω. Όπως και να'χει, το βασικό είναι ότι τις έζησα. Ελπίζω σε ένα από τα επόμενα post να σου γράψω για μερικές από αυτές. Ή να καταφέρω να σου γράψω για πιο συνδεδεμένα και συναρπαστικά γεγονότα, για παράδειγμα έναν έρωτα.

Η φωτογραφία είναι από το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη, πριν 3 χρόνια.

Με όλη μου την αγάπη,
pax