Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

η ζωή στο μαύρο και το ροζ.

Χτες πήγα Λευκωσία μαζί με τον φίλο μου που του αρέσουν οι φωτογραφήσεις. Μου είπε θα με πάρει παλιά Λευκωσία, "κάπου κοντά", όμως περπατούσαμε από τη Λήδρας κανένα μισάωρο! Με παίρνει σε ένα τόπο που ήταν θεοσκότεινα, ερειπωμένα και οι λίγοι άνθρωποι που πέρασαν ήταν κάτι περίεργοι. Ακόμα και οι γάτοι ήταν περίεργοι εκεί, ήταν όλοι χοντροί, τεράστιοι και άγριοι. Ευτυχώς που ανέλαβε να τους διώξει! Για να μην σου τα πολυλογώ, κάθε φορά που κουνιόταν φύλλο, εγώ φοβόμουν! Ο άλλος, ψύχραιμος, έστηνε πόζες και μου έκανε μαθήματα φωτογραφίας! Τελοσπάντων, επιβιώσαμε και από αυτό και τώρα μας έμειναν οι -καταπληκτικές- φωτογραφίες. Θέλω να ανεβάσω και στο blog για να δεις.

Θέλω να σου πω, πως το να 'σαι μέσα σου καλά, είναι ένας καθημερινός αγώνας. Κανείς δεν έχει τη δύναμη να κάνει από μόνος του τη ζωή σου πιο όμορφη, και κανείς δε στο χρωστάει κιόλας. Δεν είναι κατάσταση του μυαλού που έρχεται από μόνη της. Είναι στην ουσία απόφαση. Η καθημερινή μας ζωή δεν θα σταματήσει ποτέ να 'χει προβλήματα - για άλλους μικρά, για άλλους μεγάλα. Εσύ αποφασίζεις το πώς θα την ζήσεις. Εσύ και το πώς θα εκπαιδεύσεις το μυαλό σου. Και μην νομίζεις πως στο λέω εκ του ασφαλούς. Τα 'χω φάει τα χαστούκια μου κι εγώ, και κάποια ήταν γερά. Μπορεί κάποιες φορές να πέφτω (και πλέον έχω τη σοφία να με αφήνω να το κάνω), αρνούμαι όμως να ζω στο μαύρο. Κι ας νομίζουν -αυτοί που δεν με ξέρουν προσωπικά- πως ζω μόνο στο ροζ.

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

update 3

Στο γάμο περάσαμε πολύ ωραία, ήταν απλός, ρομαντικός, με λίγο κόσμο. Η μουσική στη δεξίωση ήταν jazz, και οι δύο παραδόσεις - ελληνική και γερμανική - ανακατεύτηκαν όμορφα στις λεπτομέρειες και του γάμου αλλά και της δεξίωσης. (Οι Γερμανοί, στο μεταξύ, είναι πανύψηλοι και ωραίοι - τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε απ' αυτούς που είχαμε!). Χορέψαμε μέχρι τελικής πτώσης. Από τους πιο ωραίους γάμους που έχω πάει.

Εκεί που ο φετινός χειμώνας προβλεπόταν αρκούντως βαρετός, τελικά προκύπτουν ταξίδια! Και ένα, και δύο, και τρία... Λεφτά δεν ξέρω αν έχω να πάω σε όλα!

Έχουν ανοίξει πολλά καινούρια, "εναλλακτικά" στέκια στη Λεμεσό... Ευχαριστώ, ΤΕΠΑΚ. Στο χέρι μας είναι να τα εξερευνήσουμε!

Κάποιες βεβαιότητες που είχα μέχρι πρόσφατα για το τι θέλω να κάνω - επαγγελματικά- στη ζωή μου, αρχίζουν να κλονίζονται. Δεν ξέρω αν είναι για καλό ή για κακό. Θα δείξει!

Θα ήθελα στη δουλειά μου να μην ήταν όλοι παντρεμένοι και να μιλούν όλη μέρα για την οικογένεια τους, τα μωρά τους και το Σ/Κ τους που περιορίζεται στις δουλειές του σπιτιού και τα παιδικά πάρτυ που έχουν να πάνε.

Θα ήθελα να ζω μέσα στη βδομάδα, λίγο πιο συχνά κάποιες όμορφες στιγμές όπως τις αποψινές.


Υ.Γ. Μυρίζει φθινόπωρο και μ' αρέσει. Το βρεγμένο χώμα μετά από τη βροχή, τα κιτρινισμένα φύλλα, η γλυκιά μελαγχολία του καιρού, οι λεπτές σάρπες για το λαιμό.

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

από έρωτα κι όχι από ανάγκη

Αύριο θα είναι πολύ όμορφη μέρα. Παντρεύεται ένα ζευγάρι που αγαπώ πολύ. Νομίζω τους γάμους τους απολαμβάνεις μόνο όταν παντρεύονται κοντινοί σου άνθρωποι και χαίρεσαι με τη χαρά τους, αλλιώς είναι άλλη μία κοινωνική υποχρέωση.

Γνωρίστηκαν στα ταξίδια τους, μέσω ενός διεθνούς οργανισμού στον οποίο εμπλέκονται και οι δύο. Ο καλοκαιρινός έρωτας έφερε και φθινοπωρινές συναντήσεις, και χειμερινές, και ανοιξιάτικες, κι άλλες καλοκαιρινές, μέχρι που αποφάσισαν να μοιραστούν και την υπόλοιπη ζωή τους. Εκείνος θα έρθει να ζήσει εδώ μαζί της, και εμείς περιμένουμε τα μωρά που θα έρθουν για να κάνουμε babysitting.

Η ιστορία τους ακόμα με ενθουσιάζει, γιατί, ούσα ρομαντική, ακόμα θέλω να πιστεύω ότι θα μείνω με κάποιον και θα κάνω παιδιά μαζί του από έρωτα κι όχι από ανάγκη ή εξαναγκασμό - απλά γιατί δε θα μπορώ να ζήσω χωρίς εκείνον και εκείνος χωρίς εμένα. Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα ζευγάρια που τους συμβαίνει. :)

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

οι σιωπές σου

μακάρι να είχα περισσότερα λόγια, να γεμίσω τις σιωπές σου. έχω όμως την αγκαλιά μου γεμάτη αγάπη για σένα. τα λόγια δεν είναι πάντα ανώφελα, αλλά εγώ θα σου λέω μόνο ότι σε αγαπώ.

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Ευτυχώς που υπάρχεις...!

Κι άλλος Σαμπάνης. Όχι, δεν είμαι μέλος του επίσημου fan club (όχι ακόμα).



Ευτυχώς που υπάρχεις
Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Σαμπάνης

Χάνομαι, χάνομαι στα έγκατα του νου
εκεί δεν είσαι αλλουνού, εκεί σ' αισθάνομαι
Κι ας μη σ' έχω, σ' έχω νιώσει στη σιωπή
είσαι ιδέα δυνατή, πάνω σου πιάνομαι


Ψάχνει το μυαλό ανακούφιση
ψάχνει ένα λόγο για να ζει
Ψάχνει το μυαλό διέγερση
κι είσαι η πιο τρελή εφεύρεση


Θα λέω όσο έχω φωνή
ευτυχώς που υπάρχεις,
κι ας φεύγεις μακριά μου και εσύ
κι αν είσαι λάθος φριχτό,
ευτυχώς που υπάρχεις,
τα λάθη μας παν στο Θεό


Θα λέω όσο έχω φωνή
ευτυχώς που υπάρχεις,
σε κάποια γωνιά μες τη γη,
κι αν είσαι ιδέα μου εσύ,
ευτυχώς που υπάρχεις,
μια ιδέα είναι κι η ζωή


Χάνομαι, χάνομαι μαζί σου να βρεθώ
σε κάποιου ονείρου το βυθό, να 'μαστε αχώριστοι
Είναι ο έρωτας μια ιδέα τελικά,
που φτιάχνει μόνη η καρδιά, μόνη κι εξόριστη


Θα λέω όσο έχω φωνή
ευτυχώς που υπάρχεις,
κι ας φεύγεις μακριά μου και εσύ
κι αν είσαι λάθος φριχτό,
ευτυχώς που υπάρχεις,
τα λάθη μας παν στο Θεό


Θα λέω όσο έχω φωνή
ευτυχώς που υπάρχεις,
σε κάποια γωνιά μες τη γη,
κι αν είσαι ιδέα μου εσύ,
ευτυχώς που υπάρχεις,
μια ιδέα είναι κι η ζωή

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

χωρίς τίτλο.

Να το ξέρεις, ότι οι πιο χαμογελαστοί άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν τις πιο σκοτεινές πλευρές.

Όλοι μας παλεύουμε με τους δαίμονες μας. Κι εγώ με τους δικούς μου. Δεν ξέρω ποιος θα νικήσει στο τέλος.

Είμαι δυνατός άνθρωπος. Έτσι θέλω να πιστεύω. Αλλά έρχονται κάποιες στιγμές τώρα τελευταία, που με κάνουν όλο και πιο συχνά να θέλω να κλάψω.

Επειδή κάποιες φορές, οι τραγωδίες της ύπαρξης είναι τόσο μεγάλες και τόσο ανείπωτες, που σε κάνουν να γονατίζεις.

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

update 2

Είμαι πολύ περήφανη για σένα. Εσένα που σε αφορά, το ξέρεις.

Μου αρέσει τρομερά η ρουτίνα μου τελικά.

Πεθύμησα να πάω εκδρομή σε ένα εντελώς καινούριο, άγνωστο μέρος. Με κάποιον που να το ξέρει και να μου το δείξει. Κατά προτίμηση, να έχει έφεση και στη φωτογραφία. Ζητώ πολλά; :)

Αυτό το μήνα (και αρχές του επόμενου) έχουμε χαρές! 5 γάμοι σε παρακαλώ, 3 από τη δουλειά και 2 συγγενικοί. Τους συγγενικούς τους περιμένω πώς και πώς – να μαζευτεί όλη η οικογένεια, θα είναι σαν μεγάλο πάρτυ. Και είναι και πάρα πολλοί φίλοι που έχουν γενέθλια, γινόμαστε όλοι μεγαλύτεροι, νομίζω και λίγο σοφότεροι και ωριμότεροι. Εγώ πάντως βλέπω διαφορές στον τρόπο σκέψης, και το δικό μου και των φίλων μου.

Μου αρέσει που άρχισαν και τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα φροντιστήρια, τα προγράμματα στα γυμναστήρια (τα aquaerobics κυρίως:) ) και γενικώς μπήκαμε όλοι σε ένα πρόγραμμα. Μου αρέσει το πρόγραμμα και ας με πεις φρικιό. Κάνω άπειρα πράγματα όταν είμαι προγραμματισμένη, και τα κάνω καλά. Η αποδιοργάνωση και η πλήρης χαλάρωση μου αρέσει ως ένα σημείο και κάποιες φορές την έχω ανάγκη, από ένα σημείο και μετά όμως με φρικάρει και με αγχώνει.

Όλος ο καλός κόσμος έφυγε – ή θα φύγει – στα εξωτερικά! Η παγίδα είναι όμως να περιμένεις να ‘ρθουν πίσω. Όχι – η ζωή έχει όμορφη επειδή εμείς την κάνουμε έτσι, επειδή ο εαυτός μας είναι ο κεντρικός πρωταγωνιστής. Όχι μόνο επειδή έχουμε όμορφη παρέα να την πλαισιώνει. Και αυτό βέβαια, αλλά όχι κυρίως αυτό. Επίσης, οι άνθρωποι μπορούν να σε κάνουν να περάσεις όμορφα αν μπορείς να τους κάνεις κι εσύ.

Άρχισα να κάνω καινούρια σχέδια και όνειρα για το μέλλον. Χωρίς να έχω κάτι σαφές, είναι πολύ νωρίς ακόμα. Όμως προετοιμάζω τον εαυτό μου σιγά σιγά, θέλω να του δώσω καινούρια εφόδια για να ‘χω περισσότερες πόρτες και προοπτικές ανοιχτές. Δεν πειράζει να ρίξω ακόμα λίγο διάβασμα, ούτε παιδιά έχω ούτε σκυλιά! Και τα καλύτερα είναι στη γωνία. Σίγουρα.

Παλεύω με το photoshop! Έκανα ένα μάθημα, αγόρασα και ένα βιβλίο, όμως έχω πολλά να μάθω και πολλή εξάσκηση ακόμα. Πού θα μου πάει όμως, θα μάθω!

Λατρεύω να μένω με τις ώρες στο βιβλιοπωλείο και να ξεφυλλίζω τα βιβλία. Ακόμα κι όταν δεν σκοπεύω ν' αγοράσω, πάντα φεύγω με κάτι. Την τελευταία φορά ανακάλυψα, εκτός απ' το βιβλίο για το photoshop που σου έλεγα, ένα άλλο το οποίο παρουσιάζει τις γνωστότερες θρησκείες του κόσμου με συνοπτικό και σαφή τρόπο. Κάτι που με ενδιαφέρει πάρα πολύ, αλλά δε μου είχε τύχει μέχρι στιγμής να βρω ανάλογο βιβλίο.

Θέλω να κάνω ένα ταξίδι αυτό το χειμώνα, σε μια Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Δεν ξέρω σίγουρα –ακόμα- ποια.

Νιώθω πως αυτή η χρονιά (για ακαδημαϊκή χρονιά μιλούμε πάντα) θα έχει πολλές εκπλήξεις για μένα. Αναμένω με ανυπομονησία.

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Σαν το φύλλο στον αέρα

Σήμερα ανακάλυψα αυτό το τραγούδι και κόλλησα! Τελικά λατρεύω τον Σαμπάνη. Και το βίντεο όμως είναι όμορφο, στοίχημα ότι η κοπελιά που το έφτιαξε είναι κι αυτή ερωτευμένη μαζί του. Απόλαυσε το.


Σαν το φύλλο στον αέρα

Μουσική: Γιώργος Σαμπάνης
Στίχοι: Δημήτρης Φάκος
Πρώτη Εκτέλεση: Γιώργος Σαμπάνης