Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Άρλεκιν

Αυτό το καλοκαίρι διάβασα Άρλεκιν, μετά από καιρό.
Τα Άρλεκιν τα είχα ανακαλύψει πολύ μικρή, στο σπίτι της θείας μου. Ήμουν δευτέρα ή τρίτη Δημοτικού και διάβαζα πια με άνεση. Όταν είχα μάθει να διαβάζω ένιωθα τόσο ευτυχισμένη, που ό,τι έβρισκα μπροστά μου το ξεκοκάλιζα. Κάπως έτσι "μορφώθηκα" για πρώτη φορά για το σεξ. Βέβαια, η θεία μου, όταν ανακάλυψε ότι διάβαζα ¨αυτά τα πράγματα" τα εξαφάνισε από προσώπου γης. Μέχρι σήμερα, που είμαι μεγάλη κοπέλα πια και περάσαμε και από τη θεωρία στην πράξη -και τα λέμε κιόλας με τη θεία μου, καθότι είναι η πιο μικρή και η πιο αγαπημένη μου θεία- τα βιβλία αυτά είναι άφαντα.
Ξέφυγα όμως από αυτό που θέλω να πω. Φέτος το καλοκαίρι στο νησί, η άλλη φίλη μου που ήταν μαζί είχε φέρει Άρλεκιν να διαβάσει! Κι έτσι για την πλάκα, τα ξανάπιασα κι εγώ στα χέρια μου. Και κάπου εκεί συνειδητοποίησα πώς αυτά τα βιβλία, εμάς τις γυναίκες μας "καταστρέφουν"!
Στα Άρλεκιν, αν ο άντρας έχει χωρίσει με τη γυναίκα, και ο στόχος του βιβλίου είναι να περιγράψει το πώς θα τα ξαναβρούν, τότε δεν την έχει ξεχάσει ποτέ, δεν κατόρθωσε να κάνει μια αξιοπρεπή σχέση μετά που χώρισαν, πήγαινε με άλλες και σκεφτόταν ακόμα εκείνη, ανάσαινε το άρωμα της στο μαξιλάρι του και πάει λέγοντας. Μη γίνω κυνική.
Στα Άρλεκιν ο άντρας είναι πολύ εκφραστικός όσον αφορά τα συναισθήματα του. Λέει σ' αγαπώ με μεγάλη ευκολία - κι ακόμα κι όταν έχουμε να κάνουμε με περίπτωση κλειστού ατόμου, θα ξεπεράσει σίγουρα τα όρια του για να εκφράσει την αγάπη του.
Στα Άρλεκιν δεν υπάρχουν απιστίες. Όλα αποδεικνύονται στο τέλος να ήταν μια άθλια παρεξήγηση, που χώρισε ένα ερωτευμένο και τρισευτυχισμένο ζευγάρι.
Στα Άρλεκιν, και οι δύο πρωταγωνιστές της ιστορίας έχουν τέλειο σώμα, που το έτερον ήμισυ το σκέφτεται συνέχεια και κολάζεται και δε μπορεί να κοιμηθεί.
Στα Άρλεκιν υπάρχει πάντα happy end. Όλα τα εμπόδια στο τέλος ξεπερνιούνται, η αγάπη τα νικά όλα.
Στα Άρλεκιν.
Bullshit.
Μπορεί δύο άνθρωποι να ταιριάζουν αλλά η τύχη και οι συνθήκες να τους έχουν χωρίσει. Και να μην ξαναβρεθούν. Ποτέ. Μπορεί ένας άνθρωπος να είναι τρελά ερωτευμένος με κάποιον, αλλά ο άλλος να μη μπορεί να ανταποδώσει τα συναισθήματα. Μπορεί.... χίλια μπορεί. Πάντως η ζωή δεν αντιγράφει τα Άρλεκιν.
Αφήστε μας, σας παρακαλώ, κι εμάς τις κανονικές γυναίκες να ζήσουμε τη ζωή μας φυσιολογικά. Χωρίς τις υπερβολικές προσδοκίες για ένα τέλειο άλλο μισό και μια καρμική σχέση. Πράγματα που δεν υπάρχουν. Γιατί ο τέλειος άνθρωπος δεν υπάρχει. Η τέλεια σχέση δεν υπάρχει. Όλα θέλουν και κόπο, και προσπάθεια, και συμβιβασμούς.
Δε θέλω να είσαι ένας πρίγκηπας από τα Άρλεκιν. Θέλω μόνο να με κλείνεις στην αγκαλιά σου και να νιώθω σιγουριά.
Ζητάω πολλά;