Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

ξέρω τι πρέπει να κάνεις αυτό το καλοκαίρι

  • Να πας σε μία -τουλάχιστον- συναυλία! Από αυτές που θα πουν τραγούδια που σου μιλάνε, εσένα προσωπικά. Τραγούδια που έχεις αγαπήσει, pop που θα χορεύεις όλη νύχτα μαζί τους, μπαλάντες που θα σε κάνουν να κλάψεις, ροκιές που θα σε κάνουν να χοροπηδάς όλη νύχτα λες και είσαι ακόμα έφηβος. Να τραγουδήσεις κι εσύ, μ' όλη τη δύναμη που έχεις. Οι συναυλίες είναι απίστευτη εκτόνωση.
  • Να πας για βραδυνό μπάνιο. Έχεις δοκιμάσει την παραλία του Saint Raphael στη Λεμεσό; Τη νύχτα είναι καταπληκτικά, το νερό είναι ζεστό και το μόνο που χρειάζεσαι είναι το μαγιό και την πετσέτα σου για να περάσεις τέλεια. Είχα πάει προχτές και ήταν απίστευτα. Μια ματωμένη φέτα φεγγαριού να βουτάει στη θάλασσα και κεράκια στην παραλία.
  • Να ανεβείς σε μια ταράτσα ενός σπιτιού με τα φιλαράκια σου και να μετράτε τα αστέρια. Εγώ είμαι σε φάση που προσπαθώ να βρίσκω τη Μεγάλη Άρκτο. Δεν τα καταφέρνω πάντα, αλλά νομίζω είμαι σε καλό δρόμο. Μετά πάμε για τον αστερισμό του Ωρίωνα και μετά ψάχνουμε και το μύθο του.
  • Μια νύχτα που θα βαριέσαι να ντυθείς και να σημαιοστολιστείς, να πας σε ένα εντελώς χαλαρό cafe. Από αυτά που είναι χτισμένα πάνω στη θάλασσα, που αν κάνεις πέντε βήματα θα βρεθείς μέσα. Φορώντας απλά το σορτσάκι σου και τα φλατ σου πέδιλα γιατί και μ' αυτά είσαι κούκλα, με το μαύρισμα του καλοκαιριού. Δε χρειάζεσαι στ' αλήθεια όλα εκείνα τα κοσμήματα και τα high heels και τα φανταχτερά ρούχα. Δοκίμασε το Θαλασσάκι ή το Θεατράκι στη Λεμεσό.
  • Να πας μια εκδρομή στο χωριό σου, ή αν δεν έχεις, διάλεξε ένα. Να φας σε μια παραδοσιακή ταβερνούλα. Να περπατήσεις στα δρομάκια, να μιλήσεις με τους γέρους. Να πας στις παραδοσιακές εκκλησίες, να πιεις καφέ στον καφενέ του χωριού.
  • Να πας σ' ένα πανηγύρι του χωριού, να περάσεις κάτω από την εικόνα. Να αγοράσεις λουκουμάδες και σιουσιούκο και ό,τι άλλο παραδοσιακό υπάρχει. Να παίξεις στο καζαντί. Δεν ξέρω για σένα, αλλά εμένα όλα αυτά τα παραδοσιακά μου αρέσουν πάρα πολύ.
  • Να πας στην Κάτω Πάφο και να φας ψάρι πάνω στο κύμα. Να πας στα ψηφιδωτά και στους τάφους των Βασιλέων.
  • Να πας στον καταρράκτη στα Καληδόνια. Προτίμησε να βάλεις αθλητικά όμως, γιατί τα πέδιλα θα γλιστράνε πάνω στις πέτρες ώσπου να φτάσεις στον καταρράκτη. Πάρε και μια λεπτή ζακετούλα, γιατί κάποιες φορές είναι ψύχρα, ειδικά αργά το απόγευμα.
  • Να πας ένα περίπατο στο δάσος. Δεν είναι και δύσκολο να βρεις, πήγαινε στους εκδρομικούς χώρους και νάτο. Το πράσινο θα σε ηρεμήσει, θα διώξει όλες τις σκέψεις σου μακριά.
  • Να πας περίπατο τη νύχτα στον παραλιακό της Λεμεσού. Η ατμόσφαιρα του τις καλοκαιρινές νύχτες είναι απίστευτη.
  • (για κοπέλες) Να μαζευτείς μια νύχτα με τις φίλες σου και να ρίξετε τα ταρό να δείτε τι σας επιφυλάσσει το μέλλον. Κεράκια, μαντίλια στα μαλλιά και αρωματικά στικ είναι απαραίτητα αξεσουάρ. Το μισοσκόταδο εννοείται. Ακόμη κι αν δεν πιστεύεις σ' αυτά, (ούτε κι εγώ), είναι μια απίστευτη τελετουργία, θα περάσετε τέλεια.
  • Να μαζέψεις ένα βράδυ τους φίλους στη βεράντα, να φέρετε ο καθένας από κάτι που έχει μαγειρέψει και να κρίνετε ο καθένας τις μαγειρικές ικανότητες του άλλου. Αν κανείς δεν τα καταφέρει, υπάρχει πάντα και το delivery.
  • Να περάσεις λίγη ώρα με τον εαυτό σου. Το έχεις ανάγκη!
Περαιτέρω εισηγήσεις ευπρόσδεκτες! Να έχετε ένα τέλειο καλοκαίρι :-)

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

αγαπημένα τραγούδια

Μερικά από τα τραγούδια που μου έχουν κολλήσει αυτή την περίοδο...
Σημείωση: κανένα από τα πιο κάτω τραγούδια δεν είναι από το είδος της μουσικής που αποκαλείται έντεχνο. Τα περισσότερα "έντεχνα" τραγούδια, όχι όλα, αλλά τουλάχιστον εκείνα με το βαρύ και ασήκωτο νόημα, τους παν-δύσκολους στίχους, τη βαρετή μουσική, και όλα αυτά για να θεωρούνται ποιότητα, τα ένιωθα πάντα να μου ανακατεύουν το στομάχι.
Δεν είναι ανάγκη να λέει η Αλεξίου ή η Τσανακλίδου ή ο Κότσιρας ένα τραγούδι για να το θεωρήσω -εγώ προσωπικά- καλό. Και η μουσική δεν είναι απαραίτητο μόνο να μας συγκλονίζει. Μπορεί και απλά να μας ανεβάζει ή να μας φτιάχνει τη διάθεση. Εμένα μου έχουν αρέσει τρομερά και τραγούδια που έχουν πει η Παπαρίζου, ο Ρουβάς, ο Σαμπάνης. Κάποια τραγούδια τους με έχουν συγκλονίσει κιόλας.
Και όχι, δεν βάζω τον εαυτό μου στην κατηγορία 16χρονο έφηβο κοριτσάκι. Ούτε θεωρώ τον εαυτό μου θύμα της ακατάπαυστης διαφήμισης των τραγουδιών αυτών, γιατί πολλά από τα τραγούδια που παίζουν συνεχώς στα ραδιόφωνα και θεωρούνται σουξέ δεν μου αρέσουν. Από την άλλη, υπάρχουν και κάποια έντεχνα που μου αρέσουν. Απλά δεν πιστεύω ότι κάτι καλό πρέπει πάντα να είναι δύσκολο. Ούτε ότι κάτι δύσκολο είναι απαραίτητα καλό...
Όσοι από σας ακούτε φανατικά πάντα έντεχνο, δώστε μια ευκαιρία σ'αυτά τα τραγούδια, και πού ξέρετε, μπορεί να σας εκπλήξουν...
Έλενα Παπαρίζου - Αν εσύ με αγαπάς

Πέγκυ Ζήνα - Ο χειρότερος εχθρός μου

Σάκης Ρουβάς - Βήματα

Τάμτα - Κοίτα με στα μάτια

Γιώργος Σαμπάνης - Χαράματα

Καλή ακρόαση!

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

θέλω...

Απολύθηκα -επειδή μειώθηκε η δουλειά της λέει- και πάω Αθήνα και Πάρο! Έτσι κι αλλιώς, το συμβόλαιο μου έληγε σε 4 βδομάδες, οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά. Μόλις μου το είπε, σκέφτηκα "δηλαδή, τώρα θα μπορώ να πάω με τους άλλους Πάρο;" Ναι, ναι, ναι!!!
Την επόμενη μέρα έψαξα τα εισητήρια και τη μεθεπόμενη τα είχα κλείσει. Τώρα, πριν 3-4 μέρες. Πρώτα κανόνισα τα δωμάτια, μετά τα ακτοπλοϊκά και μετά τα αεροπορικά. Και μεθαύριο φεύγω! 4 μέρες Πάρο και 5 μέρες Αθήνα!
Πεθύμησα να πάω Αθήνα τρομερά. Μόνο αν έχεις σπουδάσει εκεί μπορείς να με καταλάβεις. Δεν είναι τα μπουζούκια και τα clubs στην παραλιακή -όχι, όχι, η Αθήνα δεν είναι μόνο αυτά. Είναι τα πάρκα της -ναι, έχει και κάποιους χώρους με απίστευτο πράσινο. Είναι οι καφετέριες της, είναι τα αρχαιολογικά της μνημεία, είναι η όλη ατμόσφαιρα που αποπνέει. Είναι και οι στιγμές που έζησα σαν φοιτήτρια, οι αναμνήσεις μου όλες που είναι εκεί.
Θέλω να πάω στο πάρκο με τα βατράχια και να πάρουμε το κρασί μας να το πίνουμε μες τη νύχτα όπως κάναμε παλιά. Μην ξεχάσεις τα κρυστάλλινα... Θυμάσαι που όταν φεύγαμε βλέπαμε σκιές και σου ΄λεγα πως σίγουρα είναι κανένας σχιζοφρενής δολοφόνος, κι απόψε είναι η τελευταία μας νύχτα; Θέλω να θυμηθώ τα περσινά μας, τη νύχτα που την κάναμε μέρα και την περνούσαμε στο αναγνωστήριο της ιατρικής με καφέδες και βιβλία. Θέλω να με πάρεις σε εκείνο την τέλεια καφετέρια που είναι μέσα στο δάσος, δίπλα από τη λίμνη.
Θέλω να δω τους φίλους μου, που τους άφησα όλους πίσω. Οι καρδιακοί μου φίλοι είναι ακόμα Αθήνα! Μακάρι να μπορούσα να έμενα κι εγώ... Θέλω να δω τις γειτονιές που περπατήσαμε μαζί, τις γειτονιές που είναι μια γλυκιά ανάμνηση.
Θέλω να πάω Πάρο, και να μην έχω καμία άλλη έγνοια εκτός από το να μείνει παγωμένο το φραπέ και τι φόρεμα θα βάλω το βράδυ. Τα ξέθαψα όλα από τη ντουλάπα, και τα κόκκινα και τα ροζ και τα μαύρα. Τώρα αλλάζουμε.
Θέλω, έστω και γι' αυτές τις 10 μέρες, να ξαναγίνω ανέμελη. Να μη με νοιάζει τίποτα. Αισιόδοξη δεν έπαψα ποτέ να είμαι, ούτε χαρούμενη, γιατί μισώ να μιζεριάζω. Αλλά θέλω να ξεφύγω και λίγο από την καθημερινότητα, τις ευθύνες, τα πρέπει.
Θέλω, και τι δεν θέλω... Ο παλιός μου εαυτός, ο "τα θέλω όλα και τα θέλω τώρα" άρχισε να ξυπνά πάλι μέσα μου, τον νιώθω να με κυριεύει. Ε πόση υπομονή να δείξω, έδειξα πάρα πολλή για ένα χρόνο, για πολλά πράγματα. Ήμουνα τόσο καλό και υπάκουο και υπομονετικό κορίτσι, που πραγματικά δεν με αναγνώριζα.
Now let's party.

το ωραίο καλοκαιρινό τραγούδι που έχω ακούσει φέτος!

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

για το μπαμπά...

τους τελευταίους 6 μήνες δε μπορούσα να γράφω πολύ και δε με αναγνώριζα. εγώ που έγραφα με τις ώρες! αλλά προσπαθούσα να παλέψω για κάποια πράγματα, να κερδίσω κάποια πράγματα που πολλοί άλλοι συνομήλικοι μου τα θεωρούν δεδομένα κι εγώ όχι. προσπαθούσα να κερδίσω τη ζωή μου ουσιαστικά, τη ζωή έτσι όπως εγώ την ονειρεύτηκα κι ένιωθα πως το να την αποτυπώνω θα μου έκλεβε χρόνο και ενέργεια.
ξέρεις μπαμπά, πολλές φορές θύμωνα μαζί σου. που θα μπορούσες να με αφήσεις να πάω από τον εύκολο δρόμο κι εσύ πάντα μου έδειχνες το δύσκολο. που θα μπορούσαμε να ζούμε σαν πλούσιοι κι όμως ζούμε σαν μεσοαστοί. που πάντα με άφηνες να παιδεύομαι και -νόμιζα- πως ποτέ δεν εκτιμούσες τίποτα.
προχτές όμως που άκουσα ένα μπράβο κι ένα "μακάρι να πάρεις αυτό που θέλεις, γιατί σου αξίζει" ένιωσα μιαν απέραντη ικανοποίηση. λες τώρα που μεγαλώσαμε να τα βρούμε, μπαμπά;... λες να κάνουμε μιαν ανακωχή;....
εγώ πάντως καταθέτω τα όπλα μου...