Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Δύσκολοι καιροί για σχέσεις

Το facebook νομίζω ότι έχει περάσει τις ερωτικές σχέσεις σε ένα άλλο επίπεδο. Χειρότερο, αν με ρωτάς. Γνωρίζεις κάποιον/ -αν, σου αρέσει. Παλιά μπορούσε και να ρωτήσεις το τηλέφωνό του/ της, αν όχι από το ίδιο το άτομο, από τους κοινούς σας γνωστούς. Σήμερα, απλά θα τον/ την κάνεις add στο facebook. Θα μπεις στο profile του, ψάχνοντας πληροφορίες. Δηλώνει single; Είναι σε σχέση; Αν δε δηλώνει κάπου το relationship status του, έχει φωτογραφίες που να προδίδουν κάτι; Πολλοί άνθρωποι κάνουν όλη τη διεργασία μέσω facebook πλέον. Μπορεί και να ερωτευτούν ακόμα. Όμως δεν ερωτεύονται τον άνθρωπο. Ερωτεύονται την εικόνα που προμοτάρει στο profile του. Τις φωτογραφίες που έχει, τα τραγούδια που ποστάρει, τα σχόλια που αφήνει. Κι όμως, ο έρωτας είναι (μαζί με τα άλλα) η χημεία του σώματος σου με τον άλλο. Το πώς θα νιώσεις όταν τον δεις, όταν θα κάτσεις δίπλα του. Η μυρωδιά του, ο τρόπος που φιλά, οι κινήσεις του. Πράγματα που δε μπορεί να σου τα δώσει το facebook. Όσο κι αν κοιτάζεις εικόνες. Όσο κι αν τραβάς μαλακία, σκεφτόμενος αυτά που θα μπορούσες να κάνεις με το άτομο. Γιατί να τα σκέφτεσαι μόνο; Γιατί να μην τα κάνεις πράξη; Γιατί να μην τολμήσεις, κι ας πληγωθείς μετά;

Άλλος βασικός παράγοντας που νομίζω δυσκολεύει τα πράγματα, είναι ότι οι άντρες είναι -νομίζω- διαφορετικοί σήμερα. Μπορεί να κάνω και εγώ λάθος, διορθώστε με. Νομίζω ότι έχουμε μπερδέψει λίγο τους ρόλους. Ο άντρας δεν είναι, καρδιά μου, ο κυνηγός; Ή οι καιροί άλλαξαν, ή εγώ είμαι πολύ συντηρητική και παραδοσιακή. Συγγνώμη ρε παιδιά, αλλά άμα πρέπει να τον κυνηγήσω εγώ τον άντρα πρώτη, να του πω εγώ ότι ενδιαφέρομαι πρώτη, ή και να του την πέσω, να τον φιλήσω πρώτη (ναι, το άκουσα και αυτό), τι να τον κάνω μετά; Να παίζουμε μαζί με τις κούκλες μας; Τι είδους αρσενικό είναι αυτό; Πώς τον ερωτεύεσαι μετά εκείνον τον άντρα; Δε θα νιώθεις λίγο σαν τη μαμά του; Υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που το κάνουν, γιατί δεν το βλέπουν έτσι. Αυτό είναι μια καθαρά προσωπική άποψη.

Υπάρχουν κι άλλα πράγματα νομίζω που δυσκολεύουν τα πράγματα σήμερα. Κι από μας τις γυναίκες - δεν είμαστε άμοιρες ευθυνών. Αυτά όμως νομίζω ότι είναι καλύτερα να τα πει ένας άντρας. Τελοσπάντων παιδάκια μου, πολύς προβληματισμός έπεσε. Από σήμερα ξεκινά η άδεια μου. Δυο βδομάδες χωρίς να πηγαίνω γραφείο, μάλιστα, αυτό είναι κάτι κοντά στον παράδεισο. Και η μία στο νησί. Εύχομαι σε όλους να περάσετε τέλεια τις διακοπούλες σας. Και ας βάλουμε όλοι, γυναίκες και άντρες, λίγο νερό στο κρασί μας. Στο τέλος της μέρας, μαζί δεν κάνουμε και χώρια δε μπορούμε.

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

πιο κοντά....

Οι μέρες περνούν, οι αποκαλύψεις γίνονται όλο και πιο εξοργιστικές. Οι κυβερνώντες αγκιστρώνονται όλο και πιο καλά στη θέση τους, και πολύ αμφιβάλλω αν ποτέ θα αποδοθούν ευθύνες. Νιώθω άσχημα να τα αναπαράγω εδώ. Μαυρίζει η ψυχή μου κάθε φορά που ακούω μια νέα, ανατριχιαστική λεπτομέρεια που να αποδεικνύει για άλλη μια φορά, περίτρανα, την αδιαφορία των ιθυνόντων. Το μόνο που νιώθω ότι μπορώ να κάνω, είναι να κατεβαίνω στις διαδηλώσεις. Και να φωνάζω κι εγώ, μήπως αποδοθούν καμιά φορά ευθύνες σε αυτό τον τόπο.

Είμαστε όλοι μουδιασμένοι. Νιώθουμε σαν να είναι λάθος να γλεντήσουμε υπερβολικά, να χαρούμε υπερβολικά, την ώρα που άλλοι πενθούν. Σκεφτόμουν τώρα να σου γράψω κάτι ωραίες συζητήσεις που είχα με φίλους - και μετά σκέφτηκα πόσο ρηχή μπορεί να είμαι για να γράφω τέτοια πράγματα αυτές τις στιγμές. Τελοσπάντων, απλά σκέφτομαι πόσο σύντομη είναι η ζωή μας. Και πόσο ευλογημένοι είμαστε όταν έχουμε κόσμο κοντά στην καρδιά μας...! Το τραγούδι, αφιερωμένο εξαιρετικά... Σε αυτούς που είναι και σε αυτούς που θα ήθελα να γίνουν...



Πιο κοντά
Μουσική: Γιάννης Κυφωνίδης
Στίχοι: Μυρτώ Κοντοβά
Πρώτη Εκτέλεση: Άννα Βίσση

Πιο κοντά στην καρδιά μου απόψε
κολλητά δυο φτερά
κι η απόσταση μικραίνει ξαφνικά
όλα τα πριν και τα μετά
κλειδώσαμε τόσο καλά
τα χω εδώ, τα κράτησα μαζί μου

Τελικά την ουσία στη ζωή μου
τη δώσανε οι φίλοι μου, οι άνθρωποι μου
όλα στο σήμερα μετράνε
και το ξέρω επειδή θέλει προσπάθεια τρελή
αν θες να ζήσεις μια ζωή με δύναμη και πάθος
κι ας βγεις και κάπου λάθος

Το πάρτι αρχίζει
κι ο έρωτας επάνω μου στοιχηματίζει
το πάρτι αρχίζει
στο ίδιο μήκος κύματος μας συντονίζει
Το πάρτι αρχίζει...

Πιο κοντά στην καρδιά μου, όλο πιο κοντά
η φωτιά μια απάντηση καινούργια μου ζητά
για το ποια είμαι τελικα στο σήμερα
μα εγώ απλά τρέχω εκεί που τρέχει κι η ψυχή μου...

Πιο κοντά είναι η απάντησή μου
το ξέρουνε οι φίλοι μου , μα κι οι εχθροί μου
πως το συναίσθημα με πάει και με φέρνει πιο κοντά
σ αυτό που είμαι τελικά
και μου χαρίζει μια καρδιά με δύναμη και πάθος
κι ας βγω σε όλα λάθος

Το πάρτι αρχίζει
κι ο έρωτας επάνω μου στοιχηματίζει
το πάρτι αρχίζει
στο ίδιο μήκος κύματος μας συντονίζει
Το πάρτι αρχίζει...

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

11.07.2011

Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω! Είμαστε όλοι από χτες, με κομμένη την ανάσα. Με δάκρυα στα μάτια για τους γνωστούς μας - η Κύπρος είναι μια γειτονιά, όλο και κάποιον θα ξέρεις.

Απορώ με τη βλακεία και το θράσος αυτών που μας κυβερνούν. Πριν λίγες μέρες, ανανεώσαμε το συμβόλαιο για το ιδιωτικό τζετ του προέδρου. Κατάλαβες; Λεφτά γι' αυτή τη βλακεία είχαμε, αλλά δεν είχαμε ούτε για ένα στέγαστρο για να σκεπάσουμε τα εκρηκτικά!

Άλλες χώρες προσφέρθηκαν να μας βοηθήσουν να τα καταστρέψουμε, αλλά δε δεχτήκαμε! Επειδή τα καταφέρναμε να τα διαχειριστούμε μόνοι μας!!!

Ο Υπουργός Άμυνας πριν 2 χρόνια, "τα εκρηκτικά είναι ακίνδυνα και θα μπορούσαν να τοποθετηθούν και σε κατοικημένη περιοχή"!!! Κανένα πρόβλημα κύριε -πρώην πλέον- Υπουργέ. Να σου δώσουμε ένα container να το βάλεις δίπλα από το σπίτι σου!!! Και να το βρέχεις με τα λάστιχα, για να αντιμετωπίσεις τις υψηλές θερμοκρασίες!! Υπήρχε η περίπτωση να τα βάλουν στην κατοικημένη περιοχή, στο στρατόπεδο των Πολεμιδιών. Σε αυτή την περίπτωση, αυτή τη στιγμή οι περισσότεροι Λεμεσιανοί θα βλέπαμε τα θυμαράκια ανάποδα!!!

Υπάρχουν επαναλαμβανόμενες επιστολές, που ελπίζω να μη "χαθούν" σε κανένα αρχείο, στις οποίες ο Διοικητής Ναυτικού Κύπρου προειδοποιούσε για τα εκρηκτικά, τα οποία είχαν παραμείνει σε υπαίθριο χώρο.. Και ποια ήταν η απάντηση; Να τα ψεκάζει με νερό 3 φορές τη μέρα...

Ευτυχώς να λες που η έκρηξη έγινε τόσο νωρίς το πρωί και δεν θρηνήσαμε περισσότερα θύματα από το χωριό δίπλα. Ευτυχώς που το στρατόπεδο πρόλαβε και εκκενώθηκε. Ευτυχώς που δεν είχαν προλάβει όλοι οι στρατιώτες και οι μόνιμοι να μπουν μέσα. Θα μπορούσαν τα θύματα να είναι πολύ περισσότερα από 12!

Εκνευρίζομαι να ακούω τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο να λέει ότι δεν γνώριζαν. Μα τι μαλάκες με περικεφαλαία είσαστε όλοι - και ο Πρόεδρος και το Υπουργικό Συμβούλιο και η Βουλή!! Που είχατε την έκθεση της Γενικής Ελέγκτριας από το 2009 - και έχετε το θράσος να λέτε ότι δεν ξέρατε!!!! Και έχετε το θράσος να μένετε στις καρέκλες σας και να νομίζετε πως το ότι παραιτήθηκε ο Υπουργός Άμυνας και ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς είναι αρκετό!!! Ο Πρόεδρος γιατί στο καλό είναι ακόμα στη θέση του;;

Τι να πεις τώρα σε αυτή τη μάνα που έχασε τα δίδυμα παληκάρια της; Τι να πεις στους συγγενείς που πήγαν στο νεκροτομείο να αναγνωρίσουν καμένα και διαμελισμένα πτώματα; Τι να πεις στη μάνα, που ο γιος της χαροπαλεύει στην εντατική, έχοντας χάσει και τα δυο του μάτια, και με το πρόσωπο του παραμορφωμένο τόσο φριχτά που έπρεπε να τον αναγνωρίσει από ένα σημάδι στο χέρι;

Απόψε όλοι θα ξαναπάμε στη διαδήλωση και θα ανάψουμε ένα κερί στη μνήμη τους. Και αύριο όλοι στις κηδείες τους, να τις κάνουμε συλλαλητήριο. Να μη λείψει κανείς. Αρκετά κοιμηθήκαμε σαν λαός. Καιρός να ξυπνήσουμε. Αιωνία σας η μνήμη.

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

dreaming of holidays

Το παρακάτω ποστ δεν έχει καμία λογοτεχνική αξία - δεν έχω καθόλου έμπνευση, παρ' όλ' αυτά θέλω να εκφραστώ! :)

Τις τελευταίες μέρες πάω στη δουλειά και ονειρεύομαι τις διακοπές μου! 4 βδομάδες έμειναν, και θα απαλλαγώ, έστω προσωρινά, από τα τηλέφωνα, τα e-mails, το τρέξιμο να τα προλάβω όλα που μοιάζει να μην τελειώνει ποτέ. Χωρίς internet. Τέλειο; Σίγουρα θα μου φανεί κάπως την πρώτη μέρα - αλλά μέχρι τη δεύτερη θα το έχω ξεχάσει!

Σαντορίνη. Μακάρι να βγάλει καπνούς το ηφαίστειο και να αναγκαστούμε να αποκλειστούμε εκεί για ακόμα κάποιες μέρες. :) Φραπέ στην παραλία, αντιηλιακό, περιοδικό. Περίπατοι στα δρομάκια του νησιού και φαγητό σε ταβερνούλες. Το ηλιοβασίλεμα στην Οία. Είπαμε να μετακινούμαστε με γουρούνες, το φοβάμαι λίγο, αλλά θα μου περάσει!

Βαριέμαι να γράφω μεγάλες προτάσεις. Θέλω μόνο να σου πω, πως η ζωή μου τώρα μ' αρέσει. Μετά από πολύ καιρό! Καινούρια όνειρα. Καινούρια πρόσωπα. Ηρεμία και χαλάρωση. Καλοκαίρι. Ευτυχία :)

Σε αφήνω, πάω για φραπεδάκι πάνω στο κύμα.