Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Μίλα μου βρώμικα και η γωνιά του διαβάσματος

Αγαπημένη μου συνήθεια στην Αθήνα, ήταν να παίρνω την Athens Voice. Κάθε Πέμπτη μου άρεσε να κατεβαίνω μόνη μου στην Πανεπιστημίου, στην πλατεία Κλαυθμώνος (νομίζω έτσι την έλεγαν, πώς περνούν τα χρόνια), να κατεβαίνω στα Starbucks και να πίνω ζεστό καφέ διαβάζοντας την Athens Voice. Όμορφα χρόνια, τα νοσταλγώ αφάνταστα.

Πρώτη στήλη που διάβαζα εννοείται ότι ήταν το "Μίλα μου βρώμικα" της Μυρτώς Κοντοβά. Η Κοντοβά έχει ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο να απαντά στα γράμματα των αναγνωστών. Ειλικρινά προσπαθώ να το περιγράψω και νιώθω ότι γράφω βλακείες, γι' αυτό δες και μόνος σου πώς γράφει εδώ. Από τις μεγαλύτερες μου στενοχώριες όταν άφηνα την Αθήνα ήταν ότι θα έχανα τη Μυρτώ. Ευτυχώς που τα πάντα πλέον υπάρχουν στο Internet!

Κάποιες φορές την Athens Voice την έπαιρνα από τις περιοχές μου. Περίοδος εξεταστικής, νυχτοπούλια με έναν συμφοιτητή μου, διαβάζαμε τη νύχτα στο αναγνωστήριο της Ιατρικής στο Γουδί, κοιμόμασταν τη μέρα. Και η εφημερίδα από τα Everest στο Γουδί, και συνοδεία η χαρακτηριστική λαδωμένη πίτσα. Τώρα δεν ξέρω πώς την έτρωγα, τότε μου άρεσε. Γενικώς δεν ξέρω πώς κατέβασα τόσες τυρόπιτες/ πίτσες/ τυροκούλουρα την περίοδο των σπουδών μου και ποτέ δεν ανησύχησα ιδιαίτερα για τα κιλά, μάλλον ήταν επειδή περπατούσαμε πολύ.

Πέρασαν τα χρόνια, η ζωή προχωρά. Σε άλλη φάση τώρα πια, όλοι οι πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής. Μου λείπει η μαγεία και η ομορφιά της. Και επειδή τη μαγεία εμείς τη δημιουργούμε, στο δικό μου σπίτι θα 'χω τη γωνιά του διαβάσματος. Με κεράκια και αναπαυτικά μαξιλάρια. Με τις free press εφημερίδες έντυπα ή ηλεκτρονικά. Και αντί για λαδωμένες πίτσες, θα σερβίρω στους καλεσμένους μου τοστ και παξιμαδάκια ολικής και στικς λαχανικών με ντιπ γιαουρτιού.