Κυριακή 8 Μαΐου 2016

η περίοδος των Μεγάλων Αλλαγών






Η περίοδος των Μεγάλων Αλλαγών. Συμβαίνουν πράγματα συνέχεια. Σαν να ζω συμπυκνωμένη ζωή. Δεν προλαβαίνω να τα ζήσω, πόσο μάλλον να τα γράψω. Ξέρω όμως τα αποτελέσματα τους.

Έμαθα να χάνω τον έλεγχο. Έμαθα πως είναι κάποιες στιγμές στη ζωή που θα τα χάσεις. Που έρχονται τόσα πολλά μαζί, που δεν προλαβαίνεις να τα διαχειριστείς. Που στη δουλειά θα λείπεις αρκετά λόγω καταστάσεων, και θα υπάρξουν και κάποιες μέρες που θα νιώθεις ότι δεν έχεις την overall εικόνα για το τι γίνεται με τις υποθέσεις που διαχειρίζεσαι. Που θα κάνεις και σημαντικά λάθη. Και είναι ΟΚ να κάνεις λάθη. Και όταν δεν προλαβαίνεις αλλά και όταν προλαβαίνεις. Που δεν θα έχεις χρόνο ή καρδιά να διαβάσεις, και η ύλη στοιβάζεται και στο τέλος θα πρέπει να το πας εντελώς επιλεκτικά και χρησιμοθηρικά, και η τελειομανία μέσα σου διαμαρτύρεται, αλλά της λες να σκάσει, γιατί μιλάς εσύ τώρα. Που το σπίτι σου για ένα διάστημα θα είναι χάλια, αλλά δεν πειράζει. Είναι ΟΚ να μην είναι όλα τέλεια, πάντα.

Έμαθα πώς είναι να μην μπορείς ή να μην θέλεις να προγραμματίζεις, γιατί συμβαίνουν τόσα πράγματα τόσο ξαφνικά που τα σχέδια σου μπορεί να τιναχτούν ανά πάσα στιγμή στον αέρα. Ξεκίνησα να σκέφτομαι πως, το τόσο καλά οργανωμένο (γενικότερο) σχέδιο της ζωής μου μπορεί και να αλλάξει τροπή. Αφού ήδη σε κάποια σημεία δεν μου βγήκε. Και πως αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.

Καταλαβαίνω πως αλλάζω. Ζυμώνομαι συνέχεια. Αμφισβητώ πράγματα που τα είχα δεδομένα μες το κεφάλι μου, και με την ανωριμότητα που με χαρακτήριζε, τα έβλεπα σαν σίγουρα και απόλυτα και οριστικά. Κι ενώ αυτή η διαδικασία παλιά θα μου προκαλούσε άγχος, τώρα η διάθεση μου προς αυτήν είναι από ουδέτερη μέχρι και χαρούμενη. Απλά κάθομαι και παρατηρώ τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή - την περίοδο των Μεγάλων Αλλαγών. Κι όταν θα κατασταλάξουν λιγάκι τα πράγματα, σκέφτομαι πως σε εκείνη τη φάση θα αξιολογήσω τη νέα pax. Θα δω πού βρίσκομαι, ποια είμαι. Αυτή τη στιγμή έχω μια ιδέα, αλλά δεν ξέρω ακριβώς.

Τελειώνω σιγά σιγά με το ΜΒΑ μου. Αρχές Ιουλίου θα έχω τελειώσει οριστικά. Οριστικά. Είμαι χαρούμενη που το ξεκίνησα. Μου έδωσε γνώσεις. Μου έδωσε και λεφτά. Και πιστεύω πως θα μου δώσει κι άλλα. Προς το παρόν διαβάζω - γράφω εντατικά για να τελειώσω. 

Κι ενώ με όλα αυτά θα περίμενα να μην είμαι καλά, η διάθεση μου είναι σε θετικό mode εδώ και καιρό. Είναι που μπήκε η άνοιξη (κι ας μας βρέχει λιγάκι); Είναι που μεγάλωσε η μέρα; (αυτό σίγουρα). Είναι που τελειώνω σιγά - σιγά με το διάβασμα που ήταν μια μεγάλη υποχρέωση εδώ και 3 χρόνια; Εντάξει, σε αυτό το τελευταίο δεν θα έπρεπε να μπει ερωτηματικό. Επίσης είναι το ότι ξαναξεκίνησα γυμναστική. Και το ότι ξαναμπήκα σε πρόγραμμα διατροφής. Εκείνο το δικό μου. Που δεν με κάνει να πεινώ. Και εδώ και κάποιο διάστημα η ζυγαριά πάει κάτω. Είναι αυτό το συναίσθημα, να νιώθεις ότι ήσουν στην ομάδα που χάνει για πάρα πολύ καιρό, αλλά τώρα η ομάδα σου κερδίζει. Για μένα η εμφάνιση μου, μου είναι φοβερά σημαντική - επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που ζω τη ζωή μου.

Είναι η περίοδος των Μεγάλων Αλλαγών. Ακόμα έχουμε δρόμο. Δεν είμαι πια εκείνο το αδύναμο πλάσμα που ήμουν μερικά posts πριν. Ούτε όμως είμαι το υπεραισιόδοξο άτομο που υπήρχε ακόμη πιο πριν. Μάλλον είμαι κάτι μεταξύ. Ούτε κι εγώ ξέρω. :) Ξέρω, όμως, πως αγαπώ την pax. Ξέρω πως κάνει το καλύτερο που μπορεί, αλλά - πλέον - δεν θα πεθάνει κιόλας για να γίνουν όλα τέλεια. Γιατί αυτό δεν γίνεται. 

Και μέσα σε όλα αυτά, σε μερικές ώρες κλείνω τα 30. Χρόνια μου πολλά. :)

Σε φιλώ
pax