Σάββατο 11 Απριλίου 2009

I came back!

Κοιτάζω πόσο καιρό έχει να γράψω στο blog και παραξενεύομαι. Από την αρχή του 2008, μόλις τρεις αναρτήσεις. Πολλές φορές η καθημερινή ζωή δεν σου αφήνει καθόλου χρόνο για να ασχοληθείς με το ηλεκτρονικό σου σπίτι. Πρέπει να κοιτάξεις να κάνεις καλύτερη τη ζωή σου, αντί να προσπαθείς να την αποτυπώνεις. Αυτό πίστευα πάντα. Βέβαια, πολλές φορές, το να κάτσεις να γράψεις κάποια πράγματα, σε βοηθά να τα συνειδητοποιήσεις, να τα ξεπεράσεις και ίσως να πας παρακάτω. Με μένα δε δουλεύει έτσι -συνήθως. Πολλές φορές, το να αποτυπώνω τα προβλήματα μου και να τα μοιράζομαι με πολύ κόσμο, τα κάνει ακόμα μεγαλύτερα στα μάτια μου.
Ήταν μια πολυάσχολη περίοδος. Ειδικά ο Μάρτης, έτρεχα σαν τρελή. Στο νηπιαγωγείο η δουλειά αυξήθηκε και είχαμε μωρά που έκλαιγαν όλη μέρα. Άλλο να στο λέω και άλλο να το ζεις. Τα καινούρια μωρά μες την τάξη μου δεν έκλαιγαν, αλλά τους πήρε κάποιο χρόνο μέχρι να προσαρμοστούν. Με τα ιδιαίτερα μου έτρεχα για να τελειώσω την ύλη μου (που το κατάφερα τελικά:)) γιατί Απρίλη και Μάη θέλω να κάνω επανάληψη.. Στα lunch breaks μου αντί να ξεκουραστώ πήγαινα σε σχολεία για να πάρω βιογραφικά, μπας και βρω δουλειά σε κανένα. Αφού φιλόλογος τελείωσα, προτιμώ ένα σχολείο από ένα νηπιαγωγείο! Και εν τω μεταξύ προσπαθούσα να μαζέψω τα χαρτιά μου για τα μεταπτυχιακά.
Άλλο αυτό με τα χαρτιά! Στο πανεπιστήμιο από ότι κατάλαβα, όταν φύγεις και πας σε άλλη χώρα, οι καθηγητές κάνουν σαν να μην υπάρχεις! Έκαναν τους φίλους μου να τους παρακαλάνε για να τους δώσουν τις συστατικές, και σκεφτείτε ότι είχα ζητήσει από καθηγητές που είχα πιάσει 9άρια και 10άρια! Ή τους έλεγαν "γιατί δεν έρχεται να τις ζητήσει η ίδια;" λες και δεν καταλάβαιναν όταν τους εξηγούσαν ότι έχω έρθει μόνιμα Κύπρο! Ή ένας άλλος μαλάκας καθηγητής, ανάγκασε μια φίλη μου να πάει τρεις φορές στη σχολή, που θέλει μια ώρα να πάει, για να της δώσει τη συστατική, και της την έδωσε σε ανοιχτό φάκελο, που ουσιαστικά είναι άχρηστη!
Γενικά πολύ τρέξιμο και πολλά νεύρα μες το Μάρτη. Αλλά τώρα ευτυχώς πέρασε:-) και ήρθαν τώρα και οι φίλοι μου από Ελλάδα και Αγγλία, άνοιξε και ο καιρός, που μου προκαλούσε κατάθλιψη, και όλα μια χαρά:-)
Αποφάσισα να βάλω σιδεράκια!!! Τόσο καιρό το ανέβαλλα, και λόγω του πόνου, που τον φοβάμαι πάρα πολύ, και λόγω του αισθητικού αποτελέσματος. Ακόμη και με τα άσπρα σιδεράκια (που αυτά θα βάλω), νιώθω ότι θα φαίνομαι πάρα πολύ άσχημη. Πάρα πολύ όμως. Επειδή όμως ο καιρός περνά, σκέφτομαι ότι μετά θα είναι ακόμη πιο δύσκολο! Οπότε στα πλαίσια της γενικότερης ανανέωσης, είπα να το κάνω και αυτό.
Αυτά με λίγα λόγια, τα νέα μου. Να περνάτε όλοι καλά και να χαμογελάτε!