Παράξενη αλλά σπουδαία χρονιά

Γενικά έχω το σαν άτομο. Κλωτσώ πολλά. Αντιστέκομαι πολλά όταν μπαίνει μπροστά μου κάτι που δεν μου αρέσει. Το παλεύω μέχρι τέλους. 

Η ζωή με έμαθε ότι κάποιες φορές είναι λάθος αυτή η τακτική. You just have to go with the flow. Νομίζω αυτή η περίοδος είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις. Νομίζω ότι πρέπει να πάρουμε όλοι μια βαθιά ανάσα. Νομίζαμε ότι ξεμπερδέψαμε με τον COVID-19, αποδεικνύεται ότι δεν είμαστε καν στα μισά.

Παράξενη αλλά σπουδαία χρονιά.

Μέσα σε όλη αυτή τη δυσκολία, μας ήρθαν πολλά καλά. Πολλά ήρθαν με το δύσκολο τρόπο, αλλά ήρθαν. Μέσα σε όλη αυτή την αναστάτωση.

Παντρευτήκαμε με πολιτικό τελικά, μόνο με τη στενή οικογένεια. Χαρά και συγκίνηση. Ντυμένοι απλά, σαν να πηγαίναμε για φαγητό. Τα χέρια ενωμένα σφιχτά, τα μάτια συγκινημένα και χαρούμενα. 

Άλλαξα δουλειά και πήγα σε αυτήν που ήθελα διακαώς.

Μετακομίσαμε.

Ο άντρας μου κατέκτησε έναν από τους πιο δύσκολους στόχους του, κάτι που κυνηγούσε εδώ και πολλά χρόνια.

Αντιμετώπισα ένα θέμα υγείας το καλοκαίρι που θα μπορούσε να εξελιχθεί πολύ σοβαρά, αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά.

Και άλλα πολλά.

Έγραφα ότι θα ήταν σημαδιακή χρονιά, αλλά δεν φανταζόμουν με ποιο τρόπο. Αλλά ήταν. Έγιναν πολλά από τα πράγματα που θέλαμε. Κάποια ίσως με διαφορετικό τρόπο από ότι τα σκεφτόμασταν, αλλά έγιναν. Μέσα στη δυσκολία, για μας ήρθαν πολλές ευλογίες. Ευγνωμοσύνη. 

Προσπαθώ πολύ συνειδητά να μετρώ τις ευλογίες μου και όχι αυτά που μου λείπουν αυτή την περίοδο λόγω της κατάστασης. Γιατί ξέρω ότι είναι πολύ μικρά σε σχέση με αυτά που χάνουν άλλοι αυτή την περίοδο: τις δουλειές τους, το εισόδημά τους, την ψυχική τους υγεία, κάποιοι δυστυχώς και τη ζωή τους. Δεν τα καταφέρνω πάντα. Επειδή είμαι άνθρωπος.

Υπομονή και πίστη σε όλους μας.

τα δεδομένα μας

Οι συναντήσεις πρόσωπο με πρόσωπο.

Τα μάτια live. Χαρούμενα, χαμογελαστά, ζεστά.

Δειλά δειλά κάποια φιλιά. Και με κάποιους - πολύ λίγους - αγκαλιές.

Ένα κομμάτι της καρδιάς μας που πήγε στη θέση του, που αρχίζει να γεμίζει ξανά.

Κάποια πράγματα που τα θεωρήσαμε δεδομένα, που ποτέ δεν συνειδητοποιήσαμε ακριβώς πόσο σημαντικά είναι πριν να τα στερηθούμε προσωρινά.

update την εποχή του κορωνοϊού 2

Είχαμε και οι δύο στη δουλειά μας κρούσματα. Μέχρι στιγμής έκανε 3 τεστ, έκανα 2. Προς το παρόν όλα αρνητικά.

Άρχισα να αποδέχομαι την απώλεια του ελέγχου, να μην έχω τόσο άγχος, να κοιμάμαι πιο καλά. Είναι μια περίοδος μεγάλης αβεβαιότητας, αλλά είναι καλό να θυμόμαστε ότι δεν είναι μόνο για μας, αλλά για όλο τον κόσμο. Πρέπει να παίρνουμε τα πράγματα όπως έρχονται. Όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό για κάποιους από εμάς.

Πρακτικές που με βοήθησαν:

- Δεν βλέπω ειδήσεις. Τις αποφεύγω συστηματικά. Δεν θέλω την τρομολαγνεία. Δεν με βοηθά. Το μόνο που έβλεπα ήταν το δελτίο των 6 για 10 λεπτά, μέχρι να γίνει η ενημέρωση για τα νέα κρούσματα. Τα υπόλοιπα διαδικτυακά.

- Δεν διαβάζω πια βλακείες στο internet. Όπου βλακείες = τρομο-ειδήσεις από site, θεωρίες συνωμοσίας, η γνώμη του κάθε άσχετου που παριστάνει τον ειδικό χωρίς να είναι. Επίσης, δεν διαβάζω τα σχόλια κάτω από αναρτήσεις. Το θεωρώ δεδομένο πια, πως και το πιο θετικό πράγμα του κόσμο να γίνει, πάντα θα έχει κόσμο να σχολιάσει αρνητικά. Δεν θέλω να διαπιστώνω καθημερινά πόσο μεγάλη είναι η βλακεία του κόσμου, η αμορφωσιά, η έλλειψη παιδείας.
- Μιλώ συχνά στο τηλέφωνο ή με βιντεοκλήση ή έστω με chat με αγαπημένα μου πρόσωπα. Πολύ ξεδιαλεγμένα. Και με έμφαση στα άτομα που ξέρω ότι με αγαπούν. Δεν έχει χώρο καθόλου η τοξικότητα πια.

- Το μαγείρεμα. Ψάχνω τις πιο εύκολες και γρήγορες συνταγές ή αλλιώς τις συνταγές της τεμπέλας. :P Μπορείς να έχεις ένα φαΐ που να φαίνεται και να είναι πάρα πολύ νόστιμο χωρίς να έχει 153 υλικά ή να έφαγες άπειρες ώρες να το φτιάξεις. (Εντάξει φυσικά, την πρώτη φορά που θα φτιάξεις κάτι, θέλεις παραπάνω ώρα από τις υπόλοιπες).
- Ξεκίνησα εκκαθάριση στις φωτογραφίες του κινητού. Τις βάζω σε φακέλους για να τις βρίσκω πιο εύκολα. Διαγράφω αυτές που δεν θέλω πραγματικά.

- Έβαψα τα μαλλιά μου στο σπίτι. Έβαλα και τον husband να με βοηθήσει, τι να κάνω; Είναι αρκετά καλό το αποτέλεσμα πάντως.

- Έβγαλα τα τζέλια από τα νύχια. Επιτέλους. Μετά από 7 βδομάδες που τα είχα! :)

- Μια μέρα κάθισα ένα δίωρο έξτρα και ξεκαθάρισα όλα μου τα έγγραφα στη δουλειά. Πέταξα όσα δεν χρειαζόμουν πραγματικά, αρχειοθέτησα τα υπόλοιπα.

- Κάποιες μέρες, περπάτημα. Όχι πάντα. Πολλές μέρες δεν σώννει το μυαλό μου να πάει, όχι το σώμα μου.

- Έχει ένα app στο κινητό,  λέγεται Happy Color. Έχει έτοιμες εικόνες και βάζεις τα χρώματα που σου λέει και τις ζωγραφίζεις. Ξέρω, ακούγεται παιδιάστικο, αλλά με βοηθά. Σπαταλώ ώρες εκεί. Για κάποιο λόγο, όταν το χρησιμοποιώ, δεν σκέφτομαι άλλα πράγματα.

- Άλλο ένα app στο κινητό, το New York Mysteries (το οποίο το τέλειωσα και τώρα είμαι στο New York Mysteries 2). Πρέπει να λύσεις ένα μυστήριο, πηγαίνεις από δωμάτιο σε δωμάτιο, βρίσκεις αντικείμενα, κάποια τα χρησιμοποιείς σε άλλα δωμάτια, λύνεις γρίφους, κρατάς σημειώσεις (τις κρατά μόνο του το app ευτυχώς :Ρ). Τα δωμάτια είναι τόσα πολλά που έχει χάρτη στο app, τα αντικείμενα είναι τόσο πολλά και σε κάποια φάση μπερδεύεσαι ποιο χρησιμοποιείς σε ποιο δωμάτιο, αφού πηγαίνεις μπρος - πίσω συνέχεια, που σε κάποια φάση θα χρειαστείς και walkthrough. Αλλά μου παίρνει πολύ χρόνο και ενέργεια και με βοηθά.

- Άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να ΜΗΝ κάνει ότι από τη λίστα του προηγούμενου ποστ ένιωθα ότι με ψυχοπλάκωνε. Όπως για παράδειγμα η αποτοξίνωση. Δεν ήμουν σε καλή ψυχολογική κατάσταση για να την κάνω.

- Σχετικό με το παραπάνω. Μου επέτρεψα κάποιες μέρες να μην είμαι καλά, να τεμπελιάσω, να λιώσω πάνω στον καναπέ. Το δικαιούμαι. Όπως το δικαιούμαστε όλοι μας.

- Ξεκίνησα τις online αγορές. Πρώτα τα παπούτσια (Luigi, Envie, Shoebox), τώρα λέω να πάω στο H&M για ρούχα.

Θα ήθελα να είναι πιο σπουδαία η καραντίνα μου. Πιο γεμάτη από meaningful πράγματα, αντί από αγορές, φαΐ, τεμπέλιασμα. Πριν να ξαναξεκινήσω το αυτο-μαστίγωμα, μου θυμίζω ότι δούλευα κανονικά (ενώ πολύς κόσμος που έκανε άπειρα πράγματα είχε την ευκαιρία να κάτσει σπίτι). Αλλά τελοσπάντων, τι νόημα έχει η σύγκριση; Είναι ανάλογα με τα ψυχικά αποθέματα του καθενός. Μπορεί κάποιος να δούλευε όπως και πριν και να αξιοποίησε τις ώρες που εξοικονόμησε από εξόδους για να κάνει χίλια πράγματα μες το σπίτι. Και μπορεί κάποιος να έκατσε σπίτι και να πέρασε την καραντίνα στον καναπέ επειδή δεν είχε διάθεση για κάτι άλλο.

Ανυπομονώ να ξαναέρθει η καθαρίστρια μας γιατί μισώ τις δουλειές του σπιτιού. Επίσης ανυπομονώ να πάω σε μια αισθητικό να μου φτιάξει υπέροχα νύχια σε μια ώρα, χωρίς να προσπαθήσω καθόλου. Ανυπομονώ να δω φίλους και συγγενείς από κοντά, ας είναι και χωρίς αγκαλιές (νομίζω ο φόβος θα μας μείνει για πολύ καιρό). Και πιο πολύ από όλα ανυπομονώ να πάω στο βουνό, να κάνω μια βόλτα μέσα στο πράσινο σε κάποιο μονοπάτι της φύσης.

update την εποχή του κορωνοϊού

Τι ήθελα να πω ότι το 2020 θα είναι σπουδαία χρονιά και να πω τα σχέδια μου; Έτα ούλλα τζιαμέ!


Ο γάμος: εκκρεμεί. Τέλος Αυγούστου, θα είναι καλά; Πιστεύω πως όχι. Από την άλλη, είναι πολύ νωρίς για αναβολή. Είπαμε τέλος Ιουνίου αν θα το αναβάλουμε και να ψάξουμε για άλλη ημερομηνία, που θα έχουμε πιο σαφή εικόνα.

Η ανακαίνιση: εκκρεμεί. Καμιά κίνηση πλέον, λόγω καραντίνας.

Το μεταπτυχιακό του και το διάβασμα μου: εντάξει, να και κάτι που δεν αναβάλλεται. Που θα ολοκληρωθεί one way or another. (Μη ρωτάς πώς έχω διάβασμα ακόμα. Πάντα, κάπως τα καταφέρνω να έχω διάβασμα).

Η αλλαγή στα επαγγελματικά: εννοείται εκκρεμεί.

Η δικαστική διαδικασία: αυτό κι αν εκκρεμεί! Τα Κυπριακά δικαστήρια είναι πιο αργά κι από χελώνα, οι αναβολές πάνε σύννεφο, ο κορωνοϊός ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα, απλά μια άλλη, τελευταία αφορμή για να σπρώξουν κάποιες υποθέσεις ακόμα πιο κάτω.

Οι στόχοι του συντρόφου μου: εκκρεμούν.



Νιώθω ότι αυξήθηκε σημαντικά το άγχος μου, σε συνειδητό αλλά και ασυνείδητο επίπεδο.

Ο ένας λόγος έχει να κάνει με την απώλεια του ελέγχου.
Φαντάσου τώρα, να είσαι ένα τρελό control freak, να οργανώνεις τα πάντα, να περιορίζεις στο ελάχιστο τις πιθανότητες αποτυχίας, και να έρχεται ένας κορωνοϊός να σου τα αλλάζει όλα, να τα βάζει όλα σε εκκρεμότητα, να σου τα φέρνει ούλλα πούκουππα, για να το πω Κυπριακά.

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με τον ίδιο τον ιό και την επικινδυνότητα του για μας.
Δεν ήμουν αγχωμένη, θεωρούσα ότι οι άνθρωποι στους οποίους κάνει σοβαρή ζημιά είναι εκείνοι με υπάρχον ιατρικό ιστορικό. Τώρα μας λένε ότι πολλοί δεν είχαν. (Ψέματα; Αλήθεια; Να πιστέψω τώρα ότι για τον κάθε νεκρό έχουμε full ιατρικό ιστορικό;) Ε και με τη δουλειά μας δεν άλλαξε κάτι, πηγαίνουμε και οι δύο κανονικά. Δε μπορούμε να σταματήσουμε. Δεν ξέρω αν πρέπει να πιστέψω ότι είμαστε απροστάτευτοι, αν πράγματι μεταδίδεται και από επιφάνειες. Προσπαθώ να είμαι ψύχραιμη γενικά.

Ο τρίτος λόγος έχει να κάνει με τη διαταραχή της καθημερινότητας μας.
Μου στοιχίζει το ότι δεν βλέπω φίλους και συγγενείς και το ότι δε μπορώ να πάω πουθενά χωρίς χαρτιά.

Κάποιες νύχτες από το άγχος δεν κοιμάμαι καλά, ενώ υπό κανονικές συνθήκες κοιμάμαι πάρα πολύ βαθιά. Επίσης, οι ορμόνες μου κάμνουν πάρτυ. Για να ηρεμήσω, κάμνω διαπραγματεύσεις με τον εαυτό μου, λες και μπορώ να λύσω εγώ τα προβλήματα και να φτιάξω τα πράγματα σε όλο τον πλανήτη και να τα παρκάρω εκεί που θέλω.

Έτυχε και μια μέρα που έπεσα σε βαθιά μελαγχολία, αλλά δε θέλω να μιλάω γι' αυτήν.


Με αυτή την κατάσταση δημιουργήθηκε περισσότερος χρόνος τα απογεύματα. Κάθομαι και μαγειρεύω, έχω παρατηρήσει ότι με βοηθά να ηρεμώ απίστευτα και θα τολμήσω να πω ότι είμαι και καλή. Προσπαθώ να φτιάχνω συνταγές με λίγες θερμίδες και αποφεύγω τα γλυκά, γιατί εμείς θα τα φάμε. Με τον κορωνοϊό δεν μπορείς ούτε να κεράσεις πλέον. Ενώ παλιά, έφτιαχνες το lava cake ας πούμε, έτρωγες λίγο, έπαιρνες το υπόλοιπο στη δουλειά. (Σημείωση: φτιάχνω υπέροχο lava cake). Όλοι ευτυχισμένοι. Τώρα, αναγκαστικά, μένουμε στα φαγητά, όπου θεωρητικά δεν θα φάμε όλο το ταψί αμέσως. :P  Ανακάλυψα αυτό το blog, η γυναίκα είναι η θεά των εύκολων / γρήγορων / υγιεινών / νόστιμων συνταγών. Την αγαπώ. Με το άγχος που έχω να μην βάλω κιλά, έχω ήδη χάσει ένα και πιστεύω θα ακολουθήσουν κι άλλα.


Έβαλα κάποιους στόχους. Δεν ξέρω αν θα τους καταφέρω. Θα το παλέψω. Αυτή την περίοδο είναι αποδεκτές και οι μέρες που απλά είναι μέρες επιβίωσης, μικρή pax. Ναι, αλλά λειτουργώ καλύτερα όταν έχω κάτι να περιμένω, για κάτι να προσπαθώ. Κι ας μην τα καταφέρνω πάντα. Πιστεύω πάρα πολύ σ' αυτούς που λένε ότι μέσα στη δυσκολία βρίσκεται η ευκαιρία, μένει λοιπόν να προσπαθήσω.

1. Να αποδώσω στο πρόγραμμα αποτοξίνωσης που γράφτηκα. Μου φαίνεται ακατόρθωτο να κόψω τον καφέ, τη ζάχαρη, όλα τα γλυκαντικά, το κρέας, το ψωμί κλπ για 14 μέρες, και να πρέπει να μαγειρεύω όλα μου τα γεύματα, από τα οποία πολλά θα είναι νέες γεύσεις / συνήθειες / γευστικοί συνδυασμοί για μένα, αλλά είπα να δώσω μια πρόκληση στο σώμα μου και τον εγκέφαλο μου.
2. Να κάνω εκείνο το 30λεπτο γυμναστικής που μου υποσχέθηκα κάθε μέρα, ή έστω κάθε 2 μέρες.
3. Να συνεχίσω με τα online σεμινάρια ευτυχίας που ξεκίνησα σήμερα και να κάνω το homework μου. :)

4. Να τελειώσουμε και οι δύο αισίως το διάβασμα μας. Πίστεψε με, έχουμε πολύ τον επόμενο 1,5 μήνα. Νομίζω είναι ο μόνος από τους προηγούμενους στόχους που προχωρά κανονικά.
5. Να συγυρίσω και να ξεκαθαρίσω τις ντουλάπες και τα ερμάρια μας. Απίστευτο το πόσα πράγματα μαζεύονται αν δεν κάνουμε ξεκαθάρισμα τακτικά.
6. Να ξεκαθαρίσω τις φωτογραφίες μου και να σκανάρω κάποιες παλιές, οικογενειακές.
7. Να θυμάμαι να εκτιμώ και να είμαι ευγνώμων για όλα εκείνα που έχω, τις δυνατότητες, τις ευλογίες, τις ευκαιρίες, τα αγαθά, τους ανθρώπους που έχω.

Υπομονή σε όλους μας. Ψυσιή τζιαι νεύρο. Να προσέχετε.

οι γνώμες των άλλων

Διάβασα σήμερα για τη γνωστή πολιτικό που δημοσιοποίησε το ότι έμεινε έγκυος με εξωσωματική από δότη σπέρματος. Το σκέφτομαι από εκείνη την ώρα, γυρίζει μες το νου μου συνέχεια. Πόσο θάρρος θέλει να το πεις αυτό. Μπορεί να είναι στη μέση και οι πολιτικές σκοπιμότητες, εννοείται. Αλλά σκέφτομαι ότι το θάρρος που απαιτείται είναι πολύ παραπάνω, κι ότι το πολιτικό κέρδος είναι αμφίβολο, μια που ζούμε σε μια βαθιά συντηρητική κοινωνία. Πάντως τη θαύμασα για το θάρρος της, και πιστεύω ότι θα δώσει δύναμη και σε άλλες γυναίκες.

Κάμνω ήδη εικόνα μες το νου μου την αυριανή σκηνή στη δουλειά. Οι συνάδελφοι που θα λένε τις γνωστές γνώμες. Για τον γνωστό πολιτικό που είπαν κι άλλες φορές ότι "είσιεν την", και είναι και σίγουροι γι' αυτό. Λες και ήταν στο κρεβάτι της. Για το πόσο πολλά κοτζιάκαρη είναι μια γυναίκα που μια ηλικία και μετά. Για το ότι που μια ηλικία και μετά "έντζαι θκιαλέεις, θκιαλέεουν σε" και βασικά καλά να πάθεις, γιατί σίγουρα είσαι ιδιότροπη για να μεν στραβωθεί ούτε ένα κελεπούρι να σε πάρει. Για το ότι έμεινε στο ράφι και ποιος εννα την πάρει. Για το ίνταμπουν τούτα τα πράματα που κάμνει. Ο καθένας έννα πει την αποψάρα του για τα προσωπικά της, και κανένας εν θα προσπαθήσει να καταλάβει και λίο το τι μπορεί να την έφερε σε τούτη την θέση. Εγώ εν μέρει καταλαβαίνω την νομίζω. Ίσως να κατέφευγα κι εγώ σ' αυτή τη λύση αν ήμουν στη θέση της.

Εν τω μεταξύ νευριάζω πάρα πολλά που ούλλοι κατηγορούν όποιον έβρουν και κανένας δεν κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη, ο ένας παντρεμένος που ξενοπηδά τακτικά, ο άλλος χωρισμένος, η τρίτη παντρεμένη που έκαμε τον άντρα της τάρανδο παλιά και τώρα που σταμάτησε τα ξενοπηδήματα εν μες τα νεύρα γιατί δεν αντέχει το πετσί της. Ο τέταρτος είπε μου την μια φορά, ότι άργησα να παντρευτώ και αργώ να κάμω μωρό για να μεν χαλάσω το σώμα μου μίσιμου, (σάννα μου τζιαι έχω τζιαι το τέλειο σώμα) και δεν θωρεί τα χάλια του που επαντρεύτηκε νωρίς και τελικά εκατέληξε ναν συγκάτοικος με τη γυναίκα του και να γυρίζει με τις φιλενάδες. (Ναι, είπα του τα τούτα. Μες τα μούτρα του. Σόρρυ αλλά άμα με προσβάλλει μες τα μούτρα μου, εννα πάρει και την απάντηση). Πάντως έχουν ούλλοι άποψη, διότι εκπλήρωσαν το ιδανικό κοινωνικό μας πρότυπο, επαντρεύτηκαν, και στη μικρή μας χώρα το να παντρευτείς εν πάνω που ούλλα, και ας χωρίσεις μετά και στους δύο μήνες. Αν είσαι γυναίκα, θα είσαι στιγματισμένη μια ζωή, ότι έμεινες ελεύθερη. Ή καλύτερα να μείνεις έγκυος που κάποιον, έτσι για να κάμεις μωρό, και δεν πειράζει αν εκείνος δεν πολλοθέλει και αν σε κερατώνει δεξιά και αριστερά, εσύ έκαμες μωρό, τη δεύτερη μορφή κοινωνικής καταξίωσης, άσχετα που δεν εκατάφερες να τον τυλίξεις να σε παντρευτεί. 

Και κάμνω εικόνα το ότι εννα συγκραθκιούμαι να μεν πω τίποτε, διότι κι άλλες φορές που επιχείρησα να πω κάποια πράγματα οι περισσότεροι δεν κατάλαβαν, και όσοι κατάλαβαν εσούζαν την κκελλέ τους συγκαταβατικά και να δούμε τι εσκέφτουνταν. Πρέπει κάθε φορά να θυμούμαι ότι τούτοι οι άνθρωποι εν διαμορφωμένοι, εν στενόμυαλοι και τέλος. Δεν έχει νόημα μαζί τους η οποιαδήποτε προσπάθεια συζήτησης. Άλλες φορές που συζήτησα, δεν ήταν για να ενστερνιστούν μια άποψη. Αλλά έστω να προσπαθήσουν να κατανοήσουν, να μπουν στα παπούτσια του άλλου, να προσπαθήσουν να σκεφτούν λίγο τι τον έκαμε να πάρει μια απόφαση.

Θυμούμαι και μια άλλη μέρα, που κάποιος μου έλεγε για έναν γνωστό παρουσιαστή ότι ένεν "ο", είναι "η", και ότι περπατά με τον φίλο του χέρι - χέρι στην παλιά Λευκωσία. Και θυμούμαι που του απάντησα εγώ ότι αν ισχύει τούτο θαυμάζω τον, γιατί για να κάμεις έτσι πράμα στην Κύπρο θέλει πολλά κιλά αρχίδια. Θυμάμαι ότι εγυρίσαν ούλλοι και εκοιτάζαν με σαν το ούφο. 

Ξέρω γω; Τι να πω άλλο; Απλά κάθε φορά που συναντώ έτσι περιστατικά απογοητεύομαι, γιατί συνειδητοποιώ ότι είμαστε πίσω στην Κύπρο, σε πολλά πράγματα. Δεν έχει κάποιο βαθυστόχαστο σκοπό και κατάληξη αυτό το post. Επροσπάθησα να πείσω τους συναδέλφους μου, ΟΚ, δεν θα πεθάνω που δεν το κατάφερα. Ξέρω τουλάχιστον ότι δεν εμπλέκομαι ποτέ σε συζητήσεις που να προσβάλλουν τις προσωπικές επιλογές των άλλων και αν μου ανοίξει τέτοια συζήτηση ο άλλος θα πω τη ευγενικά τη γνώμη μου, η οποία δεν θα αλλάξει για να του αρέσει.. Ξέρω ότι για τον άνθρωπό μου είμαι μια αιτία να δει κάποια πράγματα διαφορετικά ίσως, παρ' όλο που είναι ήδη πολλά ανοιχτόμυαλος. Ξέρω ότι τα μωρά μου θα προσπαθήσω να τα κάνω να σέβονται το διαφορετικό. Ε εντάξει, κάποιες φορές κι εμείς που έχουμε το σύνδρομο του ιεραπόστολου που θα αλλάξει τον κόσμο πρέπει να καταλάβουμε ότι δε μπορούμε να κάνουμε και πολλά περισσότερα.

Υ.Γ. Μια συζήτηση που είχα με ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, σχετική / άσχετη. Αφορούσε κάποιες δράσεις φεμινιστικών οργανώσεων ή / και gay οργανώσεων (δεν θυμάμαι τι από τα δύο), και θυμάμαι ότι μου είχε πει ότι βρίσκει υπερβολικές κάποιες αντιδράσεις τους. Και θυμάμαι ότι είχα απαντήσει ότι όταν είσαι λευκός straight άντρας, δεν καταλαβαίνεις απόλυτα πώς νιώθουν οι άλλες ομάδες, όση ενσυναίσθηση και να έχεις. Του είπα ότι εγώ ένιωσα διακρίσεις επειδή είμαι γυναίκα. Παρ' όλ' αυτά, νιώθω ευλογημένη που γεννήθηκα στο νησάκι μας, κι ας έχει και τα στραβά του, και δε γεννήθηκα ας πούμε σε μια Αραβική χώρα. Με τρομάζει που είναι απλά θέμα τύχης και γεωγραφικής τοποθεσίας το ότι μπορώ να οδηγώ, να κυκλοφορώ και να ταξιδεύω χωρίς αντρική συνοδεία, να ψηφίζω, να ορίζω μόνη μου τη μοίρα μου. Και ότι όχι, δε θεωρώ υπερβολικές τις φεμινίστριες που φωνάζουν, ούτε τους gay που κάμνουν παρελάσεις και αντιδρούν έντονα σε οτιδήποτε ομοφοβικό. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, ακόμα και στις δυτικές κοινωνίες, για να μη δολοφονούνται γυναίκες επειδή οι άντρες τους τις θεωρούσαν κτήματα τους και να μην περιθωριοποιούνται οι άνθρωποι με διαφορετικό προσανατολισμό. Τίποτα, ποτέ, δεν άλλαξε από τον καναπέ και χωρίς θυσίες. 

2020

Το 2020 φαίνεται να είναι σπουδαία χρονιά.

Είναι η χρονιά του γάμου μας. Βαριέμαι απερίγραπτα τις προετοιμασίες. Εκείνη τη μέρα όμως θα το απολαύσω.

Είναι η χρονιά που θα φροντίσουμε για τη στέγη μας, με την ανακαίνιση ενός υπάρχοντος χώρου, που θα τον δούμε να μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο, καινούριο, που θα στεγάσει καινούρια όνειρα μέσα του.

Είναι η χρονιά που ο άνθρωπος μου θα τελειώσει το μεταπτυχιακό του, κάτι που απαιτεί πολλές ώρες και προσπάθεια, ειδικά τους τελευταίους μήνες. 

Η χρονιά που ίσως να γίνει μια πολύ τολμηρή αλλαγή στα επαγγελματικά μου, γιατί δεν θέλω να φοβάμαι, να μένω στα σίγουρα, στα μόνιμα, επειδή φοβήθηκα να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω. "May your choices reflect your hopes, not your fears".

Η χρονιά που διεκδικώ δικαστικά κάποια πράγματα, για τα οποία αν δικαιωθώ θα δικαιωθούν κι άλλοι με βάση τη δική μου προσφυγή. Και όχι, δε μιλώ για τις αποκοπές των δημοσίων υπαλλήλων.

Είναι η χρονιά που πιστεύω ότι και ο άνθρωπος που αγαπώ θα ανοίξει τα φτερά του να πετάξει ακόμα ψηλότερα κάνοντας αυτό που αγαπά, γιατί είναι καλός, γιατί του αξίζει, γιατί έχει επενδύσει απίστευτο κόπο και ενέργεια σε αυτό που κάνει τόσα χρόνια.

Είναι όλα αυτά και είναι και πολλά άλλα μικρά projects, μέσα και γύρω από τα πιο πάνω. Γι' αυτό πιστεύω ότι θα είναι μια δημιουργική χρονιά. Μακάρι να έχουμε υγεία και τύχη για να την απολαύσουμε.

Εύχομαι να μπορούμε να τολμάμε για αυτά που θέλουμε.

Εύχομαι να έχουμε το ψυχικό σθένος να λέμε "όχι, αυτό δεν είναι σωστό" και να προσπαθούμε να το αλλάξουμε. "Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, αρκεί να τον πιστέψεις".

Εύχομαι, όταν η ψυχή μας νιώθει ότι δεν θέλει να είναι κάπου, να έχει τη δύναμη και το σθένος να αλλάζει.

Εύχομαι αγάπη που γεμίζει την ψυχή και σφιχταγκαλιάζει και προστατεύει.

Εύχομαι υγεία και τύχη.

Εύχομαι κι όλα τα άλλα πράγματα που κάνουν τη ζωή ωραία, μουσική και τέχνη και λογοτεχνία και ωραίους ανθρώπους.

Κι αν είσαι στη μέση της καταιγίδας, εύχομαι υπομονή και σοφία.

Καλή χρονιά!