Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Η κούραση.

Αν τα καταφέρω να τα βγάλω πέρα φέτος με λίγες απώλειες, θα τα καταφέρνω πάντα.

Η Στατιστική. Δεν ξέρω πόσες ώρες έχω φάει να τη διαβάζω. Στην πρώτη εργασία τα πήγα τέλεια. Μαζεύω κουκιά για να μετρήσουν στον βαθμό γιατί δεν ξέρω πώς θα τα πάω στην τελική εξέταση. Πολλή δουλειά εκ μέρους μου αλλά εννοείται ότι χωρίς τη μαθηματικό αδερφή μου δεν θα τα πήγαινα τόσο καλά. 

Λογιστική - Χρηματοοικονομικά. Μπροστά στα άλλα που διαβάζω, μου φαίνεται πανεύκολο. Η άλλη μου αδελφή είναι απόφοιτος Διοίκησης Επιχειρήσεων, με κατεύθυνση Χρηματοοικονομικά και Λογιστική. Φροντιστήριο άμεσα διαθέσιμο!

Η δουλειά. Δεν έχω ξαναπιεστεί ποτέ τόσο πολύ, και ξέρω ότι έτσι θα πάει για τους επόμενους κάτι μήνες. Έχω φτάσει στο σημείο κάποιες μέρες να φέρνω δουλειά και στο σπίτι (όχι και τόσο συχνά, αλλά συμβαίνει). Δεν ξέρω πώς θα προλάβω όλα αυτά που περιμένουν από μένα - τους έχω εκφράσει τις αμφιβολίες μου ότι κάποια πράγματα απλά ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ στο χρόνο που θέλουν αυτοί, όσες υπερωρίες κι αν δουλέψω. (Εννοείται ότι τις πληρώνομαι, αλλιώς δεν έκανα ούτε μισή ώρα παραπάνω). Μετά από πολύ καιρό κούρασης και άγχους, αποφάσισα να ακολουθήσω τη συμβουλή της αδερφής μου: ν' αφήσω τα πράγματα να πιέσουν από μόνα τους. Πολύ απλά, δεν γίνονται όλα μαζί. Κι όταν έρθει η ώρα της κρίσης, οι καταστάσεις θα τους αναγκάσουν να βάλουν κάποιες προτεραιότητες.

Με λίγα λόγια, δουλεύω 7/7. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι παρόμοιο. Ούτε όταν έκανα το πρώτο μου μεταπτυχιακό δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Δεν έχω ξαναζήσει τέτοια πίεση. Τους δικούς μου ανθρώπους τους βλέπω ελάχιστα (κάποιους κάνω βδομάδες να τους δω), και οι περισσότεροι νιώθω ότι δεν καταλαβαίνουν απόλυτα την απόλυτη έλλειψη χρόνου. Πάω για ένα καφέ (σπάνια) και νιώθω τύψεις ότι τρώω ώρα άδικα. Δεν έχω χρόνο για γυμναστική, για τις δουλειές του σπιτιού, για να πάω για ψώνια. Πολλές μέρες σκέφτομαι να τα παρατήσω όλα και να φύγω, να πάρω ένα αεροπλάνο για Χαβάη και να μην επιστρέψω ποτέ ξανά.

6,5 μήνες έμειναν ρε. Δεν θα τα καταφέρω; Ξέρεις πόσο το θέλω αυτό το μάστερ; Από την άλλη ξέρεις πόσο βασανίζομαι φέτος;

Το χειρότερο μου είναι ότι, εκτός από κουρασμένη, νιώθω και άσχημη. Οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια είναι δύσκολο να κρυφτούν, και χαλούν όλο το πρόσωπο. Αγαπώ αυτόν που εφηύρε τα concealer. Αλλά τα κουρασμένα μάτια δεν κρύβονται καθόλου. Οι φακοί επαφής έχουν καταντήσει απαγορευτικοί πλέον. Μόνο στις εξόδους. Δεν μ' αρέσουν τα γυαλιά. Μικραίνουν τα μάτια και γενικά δεν αφήνουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου να αναδειχτούν. Αλλά τι να κάνω;

Χτες πήγα να φτιάξω τα νύχια μου, και η κοπέλα που μου τα έκανε περνά παρόμοια φάση με εμένα. Δουλεύει, διαβάζει (κάνει το τρίτο πτυχίο στη σειρά) και έχει φτάσει στα όρια της. Πόσο την αγάπησα! Μου έφτιαξε και κάτι τέλεια νύχια, στο κόκκινο της φωτιάς. (Απίστευτο πώς λίγες στρώσεις χημικών πάνω στα νύχια μας αλλάζουν την διάθεση).

Τα Χριστούγεννα θα κάνω διακοπές ΚΑΙ ΤΙΣ 5 ΜΕΡΕΣ (ναι, είναι φοβερή πολυτέλεια πλέον). Και θα μου κάνω δώρο ένα ωραιότατο μασάζ σώματος. Και θα πάρω δυνάμεις για τους επόμενους 5 μήνες. Μέχρι τότε, αυστηρό πλάνο για να είμαι εντός χρονοδιαγραμμάτων. Υπομονή και δύναμη. Και τραγουδάκια που φτιάχνουν τη διάθεση.