Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009

Μίλα μου...

Τον τελευταίο καιρό περπατάω στο σκοτάδι. Προσπαθώ να δω φως, μα δεν υπάρχει κάπου πρόχειρο.
Κάπου ξέχασα τα όνειρα μου. Είπα θα παλέψω γι' αυτά, αλλά βλέπω πως δεν έχω πια τη δύναμη. Δεν ξέρω αν έχει νόημα πια αυτή η πάλη.
Είδα μες τα μάτια σου για πρώτη φορά το φως, την αγάπη. Ένιωσα προστατευμένη. Τώρα τα κοιτάζω αυτά τα μάτια και τα νιώθω να φεύγουν. Θα πάνε για ταξίδι μακρινό. Μείνε λίγο ακόμα κοντά μου, σε παρακαλώ... Εμένα ποιος θα με προσέχει; Ποιος θα με αγαπάει χωρίς όρους, αν όχι η μαμά μου;
Μίλα μου... Το ξέρω πως δεν έχεις κάτι να πεις, πως δε φταις εσύ αλλά η αρρώστια τα φέρνει έτσι, που να μην μπορείς να μιλήσεις, αλλά προσπάθησε. Έστω κι ένα "σ' αγαπώ" που μου λες μου φτάνει. Μίλα μου....
Δεν ξέρω πόσο χρόνο έχουμε. Δεν ξέρω πόσος καιρός μένει μέχρι να μην με καταλαβαίνεις πια. Νιώθω σαν να είμαστε στο σταθμό του τρένου. Εσύ έχεις ετοιμάσει τις βαλίτσες για να φύγεις, κι εγώ σε κρατάω και σε σφιχταγκαλιάζω στην αποβάθρα. Σε κρατάω για να μου δώσεις λίγη από τη ζεστασιά σου. Σε κρατάω για να καθυστερήσω τη φυγή σου.
Στα όνειρά μου το 'χω δει, πως περπατάμε σ' ένα σκοτεινό δρόμο. Κρατάμε το χέρι η μια στην άλλη και προχωράμε. Μα έρχεται μια στιγμή που δε μπορώ πια να δω το πρόσωπό σου. Δεν πειράζει. Θα σου κρατάω το χέρι ως το τέλος, μαμά...
Υ.Γ. Πώς γίνεται να χάνεται τόσο πολύτιμο; Πού να πηγαίνει το πνεύμα σου τώρα; Πες μου, κι εγώ θα σ' ακολουθήσω εκεί. Σ' έχω ακολουθήσει ήδη, τώρα που το σκέφτομαι. Στη χώρα του τίποτα. Που δεν ελπίζεις, δεν κάνεις σχέδια, δεν ονειρεύεσαι.

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009

για τη χρονιά που μπήκε και τη χρονιά που πέρασε

Επιτέλους, μπήκε το 2009! Αν ισχύει αυτό που λένε, πως ό,τι κάνεις την Πρωτοχρονιά θα το κάνεις σε όλη τη διάρκεια του χρόνου αυτό σημαίνει πως αυτή η χρονιά θα κυλήσει υπέροχα. Νομίζω πως ο νέος χρόνος δίνει μια αίσθηση απαλλαγής από τα παλιά. Μια λευκή σελίδα που μπορούμε εμείς να τη γεμίσουμε όπως θέλουμε - ή τουλάχιστον να προσπαθήσουμε.
Περνώ υπέροχα αυτές τις μέρες. Πέραν από τα παράπονα που έγραφα στο προηγούμενο post (γιατί δε μπορούσα κι εγώ να μην παραπονεθώ καθόλου ρε παιδάκι μου) αυτές οι γιορτές περνούν πολύ όμορφα. Επειδή είναι η πρώτη χρονιά που δουλεύω, είναι και η πρώτη χρονιά που πραγματικά εκτιμώ τι θα πει "διακοπές". Το σπίτι μου πολύ λίγο με έχει δει, αλλά και εκείνο το λίγο είναι όμορφες στιγμές με την οικογένεια. Πήγα για shopping με τους φίλους μου, τόσο που τα έφαγα όλα τα λεφτά μου:) Πήγα για φαί, για καφέ, είτε με μεγάλη παρέα είτε με ένα φίλο ή μια φίλη για να πούμε τα πολύ προσωπικά μας. Πήγα Λευκωσία τάχα για κάτι δουλειές, μα πιο πολύ για να δω δυο συμφοιτητές μου που τους είχα πεθυμήσει πάρα πολύ. Ήπιαμε τον καφέ μας, είπαμε τα νέα μας. Και χάρηκα τρομερά, σαν ένα μικρό παιδάκι που του δίνεις καραμέλες. Χτες, μετά που το διαλύσαμε με την οικογένεια, μαζευτήκαμε οι φίλοι σ' ένα σπίτι και μετά πήγαμε να δούμε την ανατολή. Αύριο θα πάμε Λάρνακα για φαί και για ένα party, μεθαύριο είπαμε να πάμε στα χιόνια, αντιμεθαύριο έχουμε γάμο στη Λάρνακα πάλι. ΤΕΛΕΙΑ. Μάλλον παίρνω τη δόση μου πριν να ξαναρχίσω τη δουλειά πάλι:)
Λοιπόν... δε μπορώ να μην κλείσω το πρώτο post του 2009 με τους στόχους που έχω βάλει για τη νέα χρονιά!
-Θέλω να θυμηθώ πώς είναι να δουλεύεις σκληρά. Πιστεύω πως για να καταφέρεις πράγματα γενικά χρειάζεται δουλειά, δουλειά, δουλειά. Ok, και τύχη, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που το ελέγχουμε. Εννοώ τελοσπάντων να κάνω ό,τι μπορώ για να κυνηγήσω αυτά που έχω βάλει σαν στόχους. Να μην τα αφήσω στο φλου κι ό,τι γίνει..
-Να χάσω κιλά; Δεν ξέρω αν αυτό είναι όντως στόχος, γιατί αν ήταν θα τα είχα χάσει από πολύ καιρό. Δεν είναι ότι είμαι και τραγικά χοντρή, απλά είναι αυτά τα 5-7 κιλά που θα ήταν καλύτερα αν έφευγαν. Εγώ πάντως ξέρω πότε θα φύγουν: όταν θα ερωτευτώ και πάλι! Δεν υπάρχει καλύτερη μέθοδος απώλειας κιλών νομίζω. Δεν ξέρω για άλλους, πάντως με μένα δουλεύει! Επειδή όμως δε μπορώ να προγραμματίσω πότε θα γνωρίσω τον επόμενο, προγραμμάτισα ένα ραντεβού με τη διαιτολόγο σε δύο βδομάδες.
-Να είμαι λιγότερο σκληρή με τον εαυτό μου. Βασικά, η σωστή λέξη είναι bitch. Δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που τα βάζουν τόσο πολύ με τον εαυτό τους όταν δεν αποδίδει ή όταν τεμπελιάζει.
-Να εξασφαλίσω θέση σε ένα μεταπτυχιακό που θέλω...
Όπως θα παρατηρήσατε, τα περισσότερα από αυτά αφορούν τον επαγγελματικό τομέα. Γιατί, στον τομέα ανθρώπινες σχέσεις και συναισθήματα δεν ελέγχουμε τα πράγματα και άρα δε μπορούμε να βάλουμε και στόχους, με την έννοια κάτι που θα το προσπαθήσουμε και θα το καταφέρουμε οπωσδήποτε. Θα ήθελα, το 2009....
-Να μ' αγαπάνε οι κοντινοί μου άνθρωποι και οι φίλοι μου όπως τώρα!
-Να βρω κάποιον να τον ερωτευτώ και να μ' ερωτευτεί πίσω...
-Να έχω λιγότερο άγχος.
Όμορφες στιγμές / στόχοι που πραγματοποιήθηκαν το 2008:
-το ταξίδι στο Παρίσι (Μάρτιος-Απρίλιος), στη Βαρκελώνη (Απρίλιος), στην Κέρκυρα (Ιούλιος).
-η ορκωμοσία μου τον Οκτώβριο! και το ότι πήρα το πτυχίο μου on time:)
-το ότι πέρασα τις εξετάσεις και των ισπανικών και των αγγλικών στα επίπεδα που ήθελα, διαβάζοντας -κατά 95%- μόνη μου.
-το ότι βρήκα μια καλή δουλειά! γιατί παρά τα παράπονα μου, μια χαρά είναι και η δουλειά και τα λεφτά... θα μπορούσα νάμαι απλά μια άνεργη φιλόλογος!
-οι όμορφες στιγμές, οικογενειακές ή φιλικές. η καρδιά μου που την ένιωσα πολλές φορές γεμάτη από αγάπη!
-οι στιγμές με τα μωρά μου στο νηπιαγωγείο, που τα αγαπάω πολύ. όπως εκείνη η γλυκιά στιγμή που τα παίρνω αγκαλιά και γέρνουν το κεφαλάκι τους στον ώμο μου...
Εύχομαι σε όλους μια πολύ όμορφη χρονιά, γεμάτη αγάπη. Κι όταν έχουμε αυτό, όλα τα άλλα θάρθουν.