Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Διλήμματα

Πέρασα μια ωραία Κυριακή διαβάζοντας Στατιστική και νιώθω ότι ο εγκέφαλος μου έγινε χυλός και σε λίγο θα αρχίσει να τρέχει από τα ρουθούνια μου.

Ποιος είπε ότι τα μαθηματικά δεν έχουν θεωρία;;; Φέρτε μου τον να τον δέρω. Μάλλον ήταν ο ίδιος εκείνος που υποτιμούσε τους μαθητές της θεωρητικής κατεύθυνσης "επειδή όλο θεωρία διαβάζουν! Εν κόφκει ο νους τους!" Ενώ τα μαθηματικά; Καθόλου - μα καθόλου - θεωρίες!!! Ειλικρινά δε μπόρεσα ποτέ μου να καταλάβω το νόημα του να κάνω στατιστική ως μέρος του μεταπτυχιακού μου, εφόσον δεν την έχω κάνει σε πτυχιακό επίπεδο, άρα δεν έχω όλες τις κατάλληλες βάσεις. (Για την ιστορία, και στο πρώτο μου μεταπτυχιακό έκανα στατιστική - και μάλιστα SPSS. Μην με ρωτάς πώς τα κατάφερα. I was hating it anyway). 

Έτσι κι αλλιώς, όταν κάποιος θελήσει μια εξειδικευμένη στατιστική ανάλυση, θα φωνάξει έναν ειδικό - όχι εμένα. Και όταν νιώθεις ότι διαβάζεις κάτι που δεν έχει νόημα να το διαβάζεις, δυσπιρκάς απίστευτα. Κάπως έτσι ήταν η σημερινή μου μέρα. Απίστευτα frustrating.

Επαναλαμβάνω στον εαυτό μου:




Χμμμ... Διλήμματα! Δεν ξέρω ποια είναι η πιο δελεαστική επιλογή. Λες να κρεμαστώ κι εγώ από τον πολυέλαιο;





Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Η αρχή του επόμενου κεφαλαίου

Πριν λίγες μέρες, στο αυτοκίνητο ακούω αυτό. "I could lift you up/ I could show you what you wanna see/ And take you where you wanna be/ You could be my luck/ Even if the sky is falling down/I know that we'll be safe and sound". Το αγαπώ. Απλά το αγαπώ! Δεν ξέρω πόσο παλιό είναι, εγώ τώρα το ανακάλυψα! Εννοείται ότι έχει την τύχη των τραγουδιών που μου κολλούν (δηλαδή παίζει πρωί, μεσημέρι, νύχτα). Βάλε το να παίζει, σε παρακαλώ.




Αρχίζω και ηρεμώ. Τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους. Αρχίζω να το νιώθω σπίτι μου. Να μην παραξενεύομαι που έρχομαι εδώ και κοιμάμαι τα βράδια αντί στο πατρικό μου. Να βρίσκω επιτέλους πού έχω βάλει τα κουζινικά, τα καθαριστικά, τα ρούχα μου. :)

Χτες καθόμουν και διάβαζα (τουλάχιστον προσπαθούσα) στο γραφείο μου και έβρεχε, και μύριζε βρεγμένο χώμα. Η πρώτη φθινοπωρινή βροχή. Κάθισα στο μπαλκόνι μου και απολάμβανα. Κι έτσι ξαφνικά, ένιωσα πάρα πολύ χαρούμενη. Και ευγνώμων. Γιατί, ας μη λέμε βλακείες, δεν ξέρω πολλά άτομα στην ηλικία μου, στην Κύπρο της κρίσης, που να μπορούν να νοικιάσουν και να μείνουν μόνοι τους. Μπορώ να γκρινιάζω άπειρα για τα πράγματα που δεν έχω, ή για τα πράγματα που δεν ήρθαν όπως τα ήθελα. Γιατί να το κάνω όμως; Είναι τόσα άλλα πράγματα για τα οποία νιώθω ευλογημένη. Και προτιμώ να βλέπω αυτά.

Νιώθω ότι έκλεισε ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου, και αρχίζει ένα καινούριο. Χρησιμοποιώ τη λέξη "κεφάλαιο" γιατί η λέξη "κύκλος" δε μου αρέσει ιδιαίτερα. Όταν κλείνεις έναν κύκλο, επανέρχεσαι στο σημείο από το οποίο άρχισες. Σαν να μην έμαθες τίποτα. Μ' αρέσει πιο πολύ ο συμβολισμός του κεφαλαίου. Κλείνεις ένα κεφάλαιο και κουβαλάς όλη τη γνώση και τη σοφία στο επόμενο. Μα για να μη γίνουν βαριές οι αποσκευές σου, κάποιες καινούριες γνώσεις θα σε κάνουν να πετάξεις κάποιες παλιές.

Ωριμάζεις, γίνεσαι σοφότερος. Καταλαβαίνεις ότι οι άνθρωποι (φίλοι, οικογένεια, ερωτικές σχέσεις) αγαπάνε με διαφορετικούς τρόπους. Κάποιοι με πιο απλόχερους και γενναιόδωρους τρόπους, κάποιοι με πιο εγωιστικούς ή πιο ανώριμους. Κάποιοι τα δίνουν όλα, κάποιοι τα μισά, κάποιοι μόνο θέλουν και δεν δίνουν τίποτα. Υπάρχουν και οι άνθρωποι που θα πουν ψέματα, και αυτοί που θα σε πληγώσουν, και αυτοί που θα νιώσεις ότι σε πρόδωσαν. Πολλά μαθήματα ίσως τύχει ή χρειαστεί να τα μάθουμε με το σκληρό τρόπο - αλλά το ζητούμενο στο τέλος της μέρας είναι να τα μάθουμε.

Μεγαλώνουμε! Το βλέπω από τους φίλους μου που γκριζάρουν. (Κι εγώ μπορεί να έχω γκριζάρει, αλλά η βαφή μου δε με αφήνει να το δω). Κάποιοι άνθρωποι δεν ωριμάζουν ποτέ. Κάποιοι άλλοι ωριμάζουν όμως. (Πρόσφατα παρακολούθησα ένα φίλο μου να κυνηγά με πάθος μια γυναίκα που ήθελε - ενώ μέχρι πριν μερικούς μήνες έκανε πάντα κινήσεις εκ του ασφαλούς. Για μένα, αυτό σηματοδοτεί τη μετάβαση του από αγόρι σε άντρα. Ενώ κάποιοι άλλοι σχολιάζουν τα ερωτικά των άλλων -γιατί δικά τους δεν έχουν- με τρόπους μαθητών δημοτικού).

Και πώς τα χειρίζεσαι όλα αυτά στο τέλος της μέρας; Μαθαίνεις να γίνεσαι επιλεκτικός. Να απομακρύνεσαι από πράγματα και καταστάσεις, που όσο κι αν προσπαθήσεις, δεν δουλεύουν. Ή ακόμα χειρότερα, πονούν. Μαθαίνεις να είσαι ευγνώμων γι' αυτά που έχεις. Να μην γκρινιάζεις γι' αυτά που δεν έχεις. Κανείς δεν έχει τα πάντα. Μαθαίνεις να ξεχνάς το "τι θα γινόταν, αν...;". Το "αν" δεν (π)έτυχε - και υπάρχει πάντα ένας λόγος γι' αυτό. Κι αν δεν μπορείς να τον δεις τώρα, θα έρθει μια στιγμή που θα εμφανιστεί μπροστά σου ξεκάθαρος.

Θα μπορούσα να σου γράψω πολλά ακόμα, αλλά πρέπει να κοιμηθώ. Σε αφήνω με άλλο τραγούδι που αγαπώ και μου έχει κολλήσει. Πόση θετική ενέργεια μπορεί να έχει ένα κομμάτι!




Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

Νυχτερινές Σκέψεις

Το τελευταίο μου post ήταν εντελώς αγχωμένο για άλλο λόγο από τον πραγματικό. Το κύριο μου άγχος όλο το καλοκαίρι ήταν το οικονομικό. Ένα καινούριο σπίτι είναι πολλά έξοδα - κι ακόμη κι αν προσπαθήσεις να τα ελέγξεις, συνέχεια προκύπτουν κι άλλα από εκεί που δεν το περιμένεις. Φαντάσου να είσαι ένα άτομο τρομερά οργανωμένο και προγραμματισμένο, και να βρίσκεσαι ξαφνικά αντιμέτωπο με έξοδα που, όσο και να προσπαθήσεις να τα κοντρολάρεις και να τα ελέγξεις, είναι σχετικά ανεξέλεγκτα στην αρχή. Κι είσαι εσύ ο ίδιος που τα πληρώνεις όλα, είναι πάρα πολύ αγχωτικό. Ευτυχώς τώρα η κατάσταση ξεκίνησε κάπως να ομαλοποιείται και να γίνεται πιο προβλέψιμη ως προς τις ανάγκες του σπιτιού.


Σεπτέμβρης, και ξεκινά ξανά το διάβασμα για το ΜΒΑ. Καμιά φορά αναρωτιέμαι γιατί το κάνω. Γιατί αφιερώνω χρόνο και χρήμα για να κάνω κάτι το οποίο δεν θα μου είναι άμεσα χρήσιμο; Επειδή - μου απαντά ο λογικός εαυτός μου - εφόσον δεν πρόκειται να δουλέψεις ποτέ ως καθηγήτρια, πρέπει να έχεις κάποιο τυπικό προσόν, αφού θα μείνεις μια ζωή στις επιχειρήσεις. Ναι, του απαντώ, αλλά έχω μια "σίγουρη" δουλειά. Ποιος ο λόγος να μαζοχίζομαι και να διαβάζω; Γιατί δεν κάθομαι στα αυγά μου; Και μου απαντά ότι θέλω να είμαι ανεξάρτητη, ότι ξέρω πως μου αξίζουν ακόμη περισσότερα λεφτά, ότι θέλω να έχω όλες τις επιλογές μου ανοιχτές και να διαπραγματεύομαι μια μέρα το μισθό μου έχοντας και το τυπικό προσόν, κι όχι μόνο τις αποδεδειγμένες ικανότητες μου. Γιατί σε μια καινούρια δουλειά δεν είναι καθόλου αποδεδειγμένες. Κι έτσι γίνεται μέσα μου μια πάλη, κι απλά στο τέλος λέω στον εαυτό μου "σκάσε και κολύμπα", και προσπαθώ να μου κάνω brainwash με εκείνη τη φράση που λέει "κάνε κάτι σήμερα για το οποίο ο μελλοντικός εαυτός σου θα σε ευγνωμονεί". Και μετά μου θυμίζω ότι ήδη το ΜΒΑ μου έχει δώσει κάποια πρακτικά ανταλλάγματα στη δουλειά, και σκάζω και κολυμπώ.


(Έτσι, αυτό να θυμάσαι - το brainwash συνεχίζεται)



Και τι θα γίνει με το ερωτικό κομμάτι που λείπει; Μου είπε πρόσφατα ένας φίλος - και νομίζω ότι το είπε με καλή διάθεση να βοηθήσει - ότι είμαι ιδιότροπη, ότι έχω πολύ ψηλά standards κι ότι στο τέλος θα περάσουν τα χρόνια και θα αναγκαστώ να τα χαμηλώσω για να μην μείνω μόνη μου, και θα συμβιβαστώ με κάποιον που είναι πολύ κατώτερος από αυτό που ήθελα.


Σκέφτομαι καμιά φορά, πόσο εύκολα κρίνουν οι άνθρωποι. Πόσο εύκολα με έκρινε κάποιος που δεν ξέρει σχεδόν τίποτα για την ερωτική μου ζωή. Που ούτε καν ξέρει ότι μέχρι πρόσφατα έβγαινα με κάποιον - και οι λόγοι που τελικά δεν προχώρησε σε σχέση ήταν πολύ σοβαροί. Η σκέψη του όμως, αντικατοπτρίζει τη δεδομένη προκατάληψη στην Κύπρο: αν έχεις περάσει μια ηλικία και είσαι ΟΚ εμφανισιακά, αλλά δεν είσαι με κάποιον (άσχετα αν είσαι καλά ή όχι στη σχέση σου), κάτι πηγαίνει λάθος μαζί σου. Ή είσαι ιδιότροπος/η, ή είσαι gay, ή κάτι άλλο φοβερό τέλος πάντων. Βλέπεις, είναι πιο αποδεκτό να έχεις μια χάλια σχέση, από το να μην έχεις καθόλου. Ή να παντρευτείς και να χωρίσεις, παρά να μην παντρευτείς.


Ε όχι φίλε μου. Δεν είναι τόσο απλό να βρεις κάποιον να ταιριάξεις σωματικά, πνευματικά, συναισθηματικά (γιατί για μένα αυτό είναι ο έρωτας). Άμα λείπει κάτι από τα τρία, είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσεις σε σχέση. Και υπάρχουν και κάποια πράγματα που είναι "κόκκινες γραμμές": όπως το ότι δεν θέλω να είμαι με κάποιον μόνο επειδή θα μου προσφέρει οικονομική άνεση, κι ας μην με ελκύει καθόλου ερωτικά. Θέλω να είμαι ανεξάρτητη οικονομικά, να ξέρω ότι αν κάτι πάει ποτέ στραβά δεν θα είμαι φυλακισμένη, ότι θα έχω πόρτες για να φύγω, κι όχι ένα μικρό παράθυρο. Και ούτε θέλω να είμαι με κάποιον που θα τον κάνω ότι θέλω - ποτέ δεν θα τον εκτιμήσω έτσι. Δεν θέλω να είμαι η μαμά του - έχει ήδη μία. Ούτε θέλω κάποιον, με τον οποίο θα έχουμε σοβαρές διαφορές πάνω σε θεμελιώδη ζητήματα: αν για μένα το πιο σημαντικό αγαθό της σχέσης είναι η πίστη και γι' αυτόν η ελευθερία, ποτέ δε θα είμαστε ευτυχισμένοι.


Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα, αλλά δεν υπάρχει λόγος. Για μένα, τα πιο πάνω είναι κάποια βασικά που μετρώ πριν να σχετιστώ με κάποιον. Για σένα είναι άλλα. Μην κρίνεις όμως τα δικά μου, επειδή δεν συνάδουν με τα δικά σου. Είναι η δική μου ζωή, ο δικός μου σύντροφος, η δική μου καρδιά, το δικό μου κρεβάτι. Εφόσον εγώ θα υποστώ τις συνέπειες, εγώ θα κάνω και τις επιλογές.