Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

Η δυστυχία του να είμαι φιλόλογος

Γράφω και σβήνω, γράφω και σβήνω, γράφω και σβήνω. Σαν παιδάκι δημοτικού που προσπαθεί να γράψει έκθεση και το διορθώνει συνέχεια η μαμά του. Στην περίπτωση μας, και το παιδάκι και η μαμά είμαι εγώ. Η διαστροφή του επαγγέλματος - έχοντας σπουδάσει φιλόλογος, εξετάζω την κάθε πρόταση που λέω, την ίδια ώρα που τη λέω, συντακτικά κυρίως, αλλά και λεξιλογικά και γραμματολογικά. Και την κάθε πρόταση που γράφω την κρίνω - και όσον αφορά τα πιο πάνω επίπεδα αλλά και υφολογικά καθώς και για το αν έχει λογοτεχνική αξία. (πολύ ακαδημαϊκό εκείνο το "όσον αφορά" - fuck).
Παλιά έγραφα πάρα πολύ, γέμιζα ολόκληρα τετράδια με ποιήματα και παραμύθια και φιλοδοξούσα μια μέρα να γίνω μεγάλη συγγραφέας. Σήμερα αναρωτιέμαι πού στο καλό πήγε εκείνο το όνειρο και εκείνο το "ταλέντο" - που σύμφωνα με τους δασκάλους μου υπήρχε.
Νομίζω πως το ακαδημαϊκό γράψιμο σε συνδυασμό με την ανάλυση κειμένων (κάτι που κατεξοχήν γίνεται στις σπουδές φιλολογίας) σκοτώνουν το λογοτεχνικό γράψιμο και σου αφαιρούν τη δυνατότητα να γράψεις κάτι χωρίς να το κριτικάρεις συνεχώς. Και πραγματικά, είναι δύσκολο συναίσθημα, ειδικά επειδή είχα συνηθίσει να εκτονώνομαι με αυτό τον τρόπο. Με παρόμοιο τρόπο, δε μπορώ να διαβάσω λογοτεχνικά βιβλία. Παλιά διάβαζα πάρα πολύ, οι ομαδάρχισσες μου στην κατασκήνωση με θυμούνται να ξυπνάω τη νύχτα και να παίρνω ένα φακό και να διαβάζω στα σκοτεινά. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι που πήγα πανεπιστήμιο. Τότε επικεντρώθηκα στα ακαδημαϊκού τύπου βιβλία και δε μπορούσα εύκολα πια να παρακολουθήσω την πλοκή ενός βιβλίου.
ΠΑΡΑΝΟΙΑ.
Αγαπώ πολλά το μάστερ μου, αλλά εν θέλω να μεν τα καταφέρω να ξαναγράψω για ούλλη μου τη ζωή. Εν θέλω πλέον (τόσο πολλά) να εκδώσω βιβλίο - εν πειράζει αν δεν τα καταφέρω. Αλλά θέλω να τα καταφέρω να γράψω μια πρόταση και να συγκινήσω τουλάχιστον ένα πλάσμα. Θέλω να νιώσω ότι μπορώ να ξαναπιάσω την πένα (ας είναι και το πληκτρολόγιο) και να τα καταφέρω να τους δώσω λίγη από την ένταση που έχω μέσα μου. Διαβάζοντας το blog μου σκέφτομαι πως είμαι πολλά νερόβραστη. Is that the best I can do??? Then I'd better stop writing. (το code switching έχει εντοπισμένες πραγματολογικές λειτουργίες, οι οποίες δε μπορούν για λόγους συντομίας να αναλυθούν στο παρόν post).
Πού είναι ο ρομαντισμός που έχω - πού φαίνεται στο blog μου; (Η Χιονάτη κι εγώ είμαστε, ακόμα περιμένουμε τον πρίγκηπα. Αν τον δείτε, δώστε του ένα χάρτη να μας έβρει). Πού είναι όλες οι εικόνες που φτιάχνω με τη φαντασία μου; Πού είναι τα λόγια; Κάπου τα έχασα στο δρόμο; Γιατί δε μπορώ να φτιάξω με λόγια πλέον τις εικόνες;
ΠΑΡΑΝΟΙΑ.
Μπορεί να φταίει και ο ελάχιστος ελεύθερος χρόνος - βλέπεις το μεταπτυχιακό σε συνδυασμό με full time δουλειά ένεν εύκολο πράμα. Αλλά και το καλοκαίρι που είχα άπλετο ελεύθερο χρόνο, εν εμπορούσα να γράψω. Με έτρωγαν τα άγχη για το μέλλον. Τώρα που τακτοποιήθηκαν όλα και μπήκαν σε μια σειρά, εν έχω χρόνο. Και όταν έχω χρόνο, δεν έχω έμπνευση.
Τζιενγκιές.

18 σχόλια:

  1. Έτσι, το να περάσεις σε επαγγελματικό επίπεδο δύσκολα εκμαιεύσεις από μέσα σου κάτι για να γράψεις.


    Άσε που πνίεσαι στη δουλειά?

    Δηλαδή τη περιμένεις?
    ΝΑ γίνεις και ρουβάς που είναι και παρουσιαστής, και τραγουδιστής, και χορευτής, και ηθοποιός, και πατεέρας, και σύζυγος, και γκεή και στρέητ?


    Άσε που το γράψιμο σου είναι μια χαρά. Και δύο και τρείς χαρες.


    Μεν τρώεσαι μόνη σου.


    Συγχώραμε για τα ορθογραφικά και τα συντακτικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος19/1/10 04:57

    Φλεγόμενε, συγχωρεμένος! :) Και μόνο οι αναρτήσεις σου μάς αποζημιώνουν!

    Ειρήνη μου, πόσο σε καταλαβαίνω! Άσε που ώς τώρα νόμιζα ότι ήμουν ο μόνος απόφοιτος φιλολογίας που υποφέρει από τέτοιες παρενέργειες! Όμως έχουμε 2 διαφορές:
    (1) Εσύ, αν μη τι άλλο, έχεις το ιστολόγιό σου και έτσι έχεις το δικό σου βήμα έκφρασης. Και δεν ήταν λίγες οι φορές που ''ζήλεψα'' το ύφος της γραφής σου. Μακάρι να το είχα κι εγώ λιγάκι...
    (2) Εσύ δουλεύεις. Κι εγώ δουλεύω... τον κόσμο! (βασικά τους γονείς μου - άσχετο!)

    Κατά τα άλλα, τι παθαίνω και ταυτίζομαι με κάποια από τα κείμενά σου, μού λες; Μήπως... ''διάγομεν βίους παραλλήλους''; :)

    Υ.Γ.: Χίλια ευχαριστώ για τη βόλτα στον παραλιακό και στο κάστρο! Δεν ξέρεις πόσο μού έχουν λείψει τέτοιες εξορμήσεις με καλή παρέα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όταν θα πάψεις να αναρωτιέσαι. Έτσι, ξαφνικά. Το πληκτρολόγιο θα πάρει φωτιά.

    Αν η φλόγα ήταν/είναι αληθινή, θα σε κάψει. Εσύ όμως θέλεις να καείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαλάρωσε. Μπορεί να σου ρθει, μπορεί και όχι. Μπορεί να γίνει κάτι στη ζωή σου και να είναι η αφορμή να γράψεις με φόρα και δύναμη.
    κατά τα άλλα συμφωνώ με τον φλεγόμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. τα σπασε το σχολιο του φλεγομενου (ως συνηθως :p)

    εγω αμα νιωθω πολυ "νεροβραστη" πιανω το στυλο και ξεκινω να γραφω λεξεις αυτοματα.
    σχεδον παντα ειναι καλος οδηγος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φλεγόμενε,
    ξέρεις το ότι δεν κρίνω τους άλλους για τα συντακτικά και τα ορθογραφικά... Τον εαυτό μου μόνο, που θα πρέπει να προσέχει παραπάνω! Ξέρεις τι αυτομαστίγωμα μπορώ να μου ρίξω άμα θέλω..:-)

    Ανώνυμε,
    νομίζω όντως ότι κι άλλοι απόφοιτοι φιλολογίας έχουν τις παρενέργειες που έχουμε εμείς, ενώ άτομα από άλλους κλάδους γράφουν πιο άνετα και χωρίς κολλήματα... Άλλωστε και οι μεγάλοι μας ποιητές και λογοτέχνες δεν ήταν φιλόλογοι! Δυστυχώς ο φιλόλογος κυρίως αναλύει, δε δημιουργεί!
    Είσαι ευπρόσδεκτος και για άλλες εξορμήσεις, η Λεμεσός έχει πάρα πολλές συγκινήσεις να προσφέρει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΔemΩΝ,
    ειλικρινά δε μπορείς να φανταστείς πόσο καιρό αναρωτιέμαι!
    Αλλά συμφωνώ με αυτό που λες - θα γίνει απρόσμενα κι ανέλπιστα.
    Τέτοιες φωτιές τις θέλω, ναι...
    Έχω σκουριάσει μέσα στην ασφάλεια

    Τουλίπα,
    όντως μπορεί να γίνει κάτι που να με βοηθήσει να γράψω. Και το περιμένω, και θυμώνω με τον εαυτό μου που το περιμένω. Γιατί το κάνω να αργεί πάρα πολύ..

    Νεράιδα,
    ευχαριστώ για τη συμβουλή:)
    Το έχω δοκιμάσει και δυστυχώς στην παρούσα φάση δε δουλεύει.
    Είναι η φάση τέτοια, που όσο σπρώχνω μια κατάσταση, τόσο δεν κυλάει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος21/1/10 01:52

    Θες να πεις δηλαδή ότι δεν θα δούμε ποτέ το Νόμπελ Λογοτεχνίας; Γαμώτο, κι είχα ελπίδες! :)

    Ευχαριστώ για την πρόσκληση και ανταποδίδω! Ελπίζω και η Λευκωσία κάποια στιγμή να σού προσφέρει ανάλογες συγκινήσεις! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ε ναι πριν το είχαμε σίγουρο δηλαδή και τώρα το χάσαμε! :Ρ

    το κρατώ σαν υπόσχεση το τελευταίο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καταλάβω σε καταλάβω σε καταλάβω σε. Εθκιάβαζα παλιά ένα σωρό βιβλία. Τωρά με το ζόρι ένα το εξάμηνο. Το διάβασμα για το σχολείο είναι ακόμα πιο καταστρεπτικό για τη δημιουργικότητα από το διάβασμα για το μάστερ. Τουλάχιστον εκεί έχεις την ευκαιρία να βάλεις το προσωπικό σου στίγμα, έστω κι αν δεν είναι λογοτεχνικό. Είχα ξεκινήσει ένα παράλληλο μπλογκ για να γράφω για τα βιβλία που διαβάζω και έχει μείνει στάσιμο εδώ και κάτι μήνες. Απλούστατα γιατί δεν έχω καταφέρει να τελειώσω τα 3 βιβλία που ξεκίνησα από τότε. Ποιος; Εγώ! Που μικρή διάβαζα τα βιβλία που θα έπαιρνα δώρα στα γενέθλια των συμμαθητών μου, άμπα τζιαι επερνούσε κανένα βιβλίο που τα σιέρκα μου χωρίς να το θκιαβάσω!
    Νομίζω ότι άμαν αποστασιοποιηθείς εννά σου έρτει.
    Καλή συνέχεια συνάδερφε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αιόλικα,
    δηλαδή άδικα περιμένω τη στιγμή που θα τα καταφέρω να μπω στα σχολεία επειδή θα είναι πιο δημιουργική δουλειά;
    Τελικά σε αυτή τη ζωή όλοι μας οι μύθοι καταρρίπτονται :)
    Δεν ξέρω αν είναι για καλό ή για κακό βέβαια...
    Καλή συνέχεια και υπομονή με τους μαθητές σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κοίταξε. Πιστεύω ότι τα πρώτα χρόνια στο σχολείο είναι τζιαι τα πιο δύσκολα. Έσιεις τόσο πολύ διάβασμα να κάνεις τζιαι ταυτόχρονα ανησυχείς τζιαι ταλαιπωρεί σε τόσον πολλά το θέμα της πειθαρχίας, που εν σου μεινίσκει πολύς χρόνος για δημιουργικότητα. Ίσως άμαν περάσει λλίον ο τζιαιρός να εν καλύτερα τα πράματα, ποιος ξέρει; Εγώ πάντως άρκεψα να σκέφτουμαι εναλλακτικές γιατί εν βλέπω τζιαι μεγάλη ικανοποίηση που τη δουλειά μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Η πρώτη σου ανάρτηση του '10 είναι ήδη μια ανακάλυψη. Σπουδαίο!

    άκου, μικρή, οι Μούσες είναι ιδιότροπα πλάσματα. Θέλουν τον χρόνο τους. Εκεί που θαρρείς πως παίζουν ήσυχα στα πόδια σου, κοιτάς και δεν βλέπεις τίποτα. Κι όταν λες, πάει, εγώ δεν είμαι πουθενά στο συγγραφικό στερέωμα, νάτες πάλι να σου κάνουν χαρές.

    Λέγω πως θέλει υπομονή και άσκηση. Θέλει επιμονή και εξάσκηση. Θέλει να είσαι κοντά Σου και να μην τα παρατάς. Κι έπειτα, σημασία δεν έχει τι λένε οι άλλοι -συμπεριλαμβανομένου του φιλόλογου που κατοικεί εντός σου-, αλλά η δική σου ανάγκη να γράφεις.

    Θυμίσου τον Rilke. Και ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ διάβασε -ξανά και ξανά- τα "Γράμματά" του "σ' έναν νέο ποιητή"...

    Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Χάρις,

    ευχαριστώ . . . !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αναφέρεσαι στην κατάρα αυτών που αντιλαμβάνονται καλά κάτι (με οποιοδήποτε τρόπο σε οποιοδήποτε επίπεδο) ενώ όλοι οι άλλοι το βλέπουν σαν κάτι μαγικό!

    Νομίζω δηλαδή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. demelene,

    twra eida to sxolio sou...

    i apomi8opoiisi den ine eukolo pragma!

    x

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δεν πειράζει.
    Πανεύκολο είναι. Τα περισσότερα πράγματα είναι εξαιρετικά εύκολα αν το καλό σκεφτείς.
    Προτιμούμε όμως να κρυβόμαστε πίσω από ανύπαρκτες δυσκολίες για να μην βάλουμε τον εγωισμό μας μέσα και κάνουμε κάτι που δεν μας βολεύει.

    Το σετ από ατάκες του τύπου οι σχέσεις είναι δύσκολες είναι εντελώς λάθος. Δεν είναι από μόνες τους δύσκολες αν το κοιτάξεις καλά το ζήτημα. Εμείς τις κάνουμε.

    Δηλαδή αν έχω ένα εργαλείο που σκάβει και εγώ προτιμήσω να σκάψω με το κουταλάκι, ε συγνώμη δεν είναι δύσκολο να σκάψει το λάκκο εγώ το έκανα.

    Αυτά είναι ψιλά γράμματα όμως για όσους δεν θέλουν να ζυμώσουν 10 χρόνια κοσκινίζουν

    Συγνώμη για το πλάτιασμα είμαι φορτισμένος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Demelene,

    δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα πως συνδέονταν τα σχόλια μας, νομίζω όμως ότι συμφωνώ στα περισσότερα μαζί σου.
    υπάρχουν φορές που όντως, νιώθεις ότι εμείς οι ίδιοι δυσκολεύουμε την κατάσταση. υπάρχουν όμως και δύσκολες καταστάσεις.

    προσωπικά, αν δεις και πιο πρόσφατα ποστ, δεν τις πολυαντέχω τις δύσκολες καταστάσεις. άμα μια σχέση (φιλική, ερωτική, οικογενειακή) δεν δουλεύει για καιρό, ίσως να πρέπει να πάψεις να προσπαθείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή