Μου το έστειλε προχτές. Άκουσε σε ένα audio book τους 4 πρώτους στίχους λέει, και του θύμισαν εμένα. Και έψαξε να το βρει για να μου το στείλει. Αυτός ο παράξενος τύπος που μένει στο σπίτι μου και τον λέω άντρα μου.
Τι τύπος! Ακούει audio books και διαβάζει φιλόσοφους Αμερικανούς, Έλληνες, σύγχρονους και αρχαίους, στωικούς και παίζει σκάκι. Διαβάζει Επίκτητο πριν κοιμηθεί.
Από πριν διάβαζε φιλοσοφία δηλαδή, με αγάπη στους στωικούς, το Μάρκο Αυρήλιο και το Σενέκα. Απλά τώρα με το μεταπτυχιακό έχει διευρυνθεί ο κύκλος αυτών που διαβάζει.
Μιλά για τους φιλοσόφους του λες και μιλά για το τι είπαν με τους φίλους του, και βλέπεις το αστραφτερό του βλέμμα σε πλήρη εγρήγορση.
Μου άρεσε πολύ το ποίημα. Το βρήκα βαθιά συμπονετικό και κατανοητικό για κάθε ανθρώπινο πλάσμα που παλεύει. Και βαθιά αισιόδοξο.
Meanwhile the wild geese, high in the clean blue air, are heading home again.
