Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

update



Αγαπώ τον Σαμπάνη (το ξαναείπα, ένεν;). Τα πάντα του. Όλα τα είδη που γράφει. Και τα ροκ του κομμάτια, και τις μπαλάντες, και τα pop.

Εδώ ξαναξεκινούν τα ασυνάρτητα posts (=χωρίς συνοχή, ούτε ιδιαίτερη προσπάθεια σύνδεσης των παραγράφων). Διαβάζουμε τώρα, πού να συνδέουμε λογικά το κείμενο.

Πού είναι η Gourounella, ποιος χάκαρε το blog της και γράφει τούρκικα; (εν τούρκικα τζείνη η γλώσσα, ένεν); Γιατί στο καλό άφησε και τον τίτλο Gourounella; Θέλω να την ξαναδιαβάσω, να δω τι έγινε με το λιοντάρι και αν έκανε παιδάκια! Ξέρει την κανένας προσωπικά;

Υποψιάζομαι ότι αυτό θα είναι το πρώτο από μια σειρά post που θα περιλαμβάνουν παράπονα του τύπου "βαρέθηκα το διάβασμα, κουράστηκα, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, δεν θέλω να διαβάζω άλλο". Είναι δύσκολο το διάβασμα παράλληλα με δουλειά. Ναι, είναι επιλογή μου το μάστερ μου, αλλά αυτή τη στιγμή γκρινιάζω γι' αυτήν για να εκτονωθώ λιγάκι. Ξέρεις ποιο είναι το δύσκολο; Ότι θέλει συγκέντρωση. Ότι πρέπει να είσαι καλά και ψυχολογικά και πνευματικά και σωματικά. Δεν είναι δουλειά του σπιτιού που μπορείς να την κάμεις που πάνω - που πάνω να τελειώνεις ή να την παραλείψεις. Με το διάβασμα πρέπει να είσαι 100% εκεί, και καλά, και είναι κάποια minimum πράγματα που δε μπορείς να μην τα κάνεις.

Παίρνω τηλέφωνο στο Δήμο Λεμεσού, προσπαθώ να μάθω πόση έκπτωση κάνουν σε φοιτητές για τα σκουπίδια. "Δεν ξέρουμε, να έρθετε εδώ και να σας πούμε". Μα τι στο καλό, δεν είναι standard η έκπτωση που κάνετε; Αν κάνω τα γλυκά ματάκια στον υπάλληλο δηλαδή θα μου δώσει περισσότερη; Τι σε πειράζει να μου πεις από το τηλέφωνο δηλαδή για να ξέρω; Έχει και κόσμο που ζει on a budget, θέλω να ξέρω ας πούμε, να προγραμματίσω τα οικονομικά μου, αφού δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος στο δήμο να τα ξύνω και να μην μπορώ να δώσω μισή πληροφορία.

Προτιμώ να μεν ξαναενθουσιαστώ για τα ερωτικά στο blog. Τόσα χρόνια που έγραφα μισόλογα και πολλές φορές ούτε καν αυτά, τα βίωσα χωρίς το άγχος της δημόσιας έκθεσης. Ναι δεν είμαι celebrity αλλά το blog μου είναι δημόσια έκθεση. Μισόλογα, λοιπόν. Απλώς μου προκαλούν άγχος κάποια πράγματα που συμβαίνουν παράλληλα. Και πρέπει να βρω τον τρόπο να το διαχειριστώ. Είμαι μονοκόμματος άνθρωπος. Χρειάζομαι το one thing at a time. Άμαν πολλυνίσκουν αγχώνομαι.

Εκανόνισα ταξίδια. Αφού είμαι που είμαι χρεωκοπημένη, τουλάχιστον να παττήσω που τούτο. 

6 σχόλια:

  1. Ανώνυμος23/10/15 02:34

    1. Η αδυναμία σου στον Σαμπάνη δεν κρύβεται. Είσαι Σαμπανίτσα με βούλλα! :)
    2. Επειδή ήμουν αναγνώστης της Γουρουνέλλας, θυμάμαι ότι διέγραψε το ιστολόγιό της πέρσι. Μήπως να την ψάξεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;
    3. Αυτό που πρέπει να διαβάσεις αλλά να μην έχεις καθαρό μυαλό λόγω άλλων θεμάτων που τρώνε την σκέψη σου είναι μεγάλο βάσανο... Σε νιώθω!
    4. Τον υπάλληλο του Δήμου Λεμεσού θα τον αφήσω ασχολίαστο.
    5. Όπως έγραψες σε μια παλαιότερη ανάρτησή σου, το ιστολόγιο το έχεις ως ένα βήμα έκφρασης αλλά δεν αντικατοπτρίζει 100% την πραγματική ζωή σου. Δεν είσαι υποχρεωμένη να γράφεις κάτι που δεν θέλεις. Πάντως, αν θέλεις την γνώμη μου, σού λέω να γράφεις ό,τι θέλεις, όπως θέλεις, όταν θέλεις!
    6. Τα ταξίδια είναι μια (προσωρινή) διέξοδος από την ρουτίνα και όλοι τα χρειαζόμαστε από καιρού εις καιρόν, εφόσον υπάρχει η δυνατότητα. Όπως λένε και τα 15χρονα, YOLO! :)

    Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος23/10/15 02:43

      Και κάτι ακόμα: αν δεν απατώμαι, η γλώσσα στο πάλαι ποτέ ιστολόγιο της Γουρουνέλλας είναι ινδονησιακή, όχι τουρκική. Αυτά!

      Π.

      Διαγραφή
    2. Η πιο πλήρης απάντηση ever! Ανταπαντώ:
      1. Ισχύει! :)
      2. Δεν νομίζω να χρησιμοποιεί το "γουρουνέλλα" στα socials, I will try though.
      3. To ξέρω!
      4. Μην φοβάσαι, τουλάχιστον όταν πάω εκεί θα τον πιέσω να μου δώσει το καλύτερο που μπορεί!
      5. Προσπαθώ να γράφω ότι θέλω, αλλά από ότι φαίνεται μετά μου στοιχίζουν κάποια πράγματα. Οπότε θα γράφω ότι είναι ανέξοδο συναισθηματικά.
      6. Ήθελα να το γράψω το YOLO, αλλά εντράπηκα. Μες το μυαλό μου είσαι :)

      Noted και για την γλώσσα! :)

      Διαγραφή
  2. να γράφεις ότι θέλεις, θέλεις να τα γράφεις γράφε τα, εν θέλεις μεν τα γράφεις.

    μόνο μεν μπαίνεις στο τρυπάκι ότι ααααα έγραψα το τωρά και μετά έφατην και ξέρουν το όλοι. so what!? τουλάχιστον ζεις :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εν θα έπρεπε να το παίρνω έτσι, σωστά! Αλλά αποδείχτηκα υπερβολικά ευαίσθητη! Που την άλλη ίσως να είναι επειδή με πειράζει εμένα μέσα μου τόσο πολλά που προτιμώ να μεν το ξέρουν ούλλοι - ίσως να νιώθω ότι κάπως προστατεύομαι έτσι; Βλακεία, τι να πεις, αλλά το συναίσθημα είναι εντελώς ανεξέλεγκτο πράμα.

      Βασικά εν φκάλλει νόημα η παραπάνω παράγραφος, το bottom line is, έννα γράφω ότι με κάμνει να νιώθω καλά. Άλλωστε ένεν για τούτο το λόγο που έχουμε τα blogs?

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος14/9/16 17:38

    Η γουρουνελλα επεστρεψε. gourounellaishere.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή