Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008

απαγορεύονται οι επιτάφιοι.

Σε προκαλώ.
Τόλμησε να κάνεις βουτιά στη σκοτεινή περιοχή του φόβου σου. Τόλμησε να κάνεις αυτό που τόσο πολύ ποθείς και δεν τολμάς. Να δεις αν θα σε σκοτώσει ή αν θα σε κάνει πιο δυνατό.
Δεν ξέρω αν αυτή η επιθυμία να προκαλώ τους φόβους μου είναι παράξενη ή δικαιολογημένη. Πάντως, και όταν το έκανα, ήταν επειδή το ήθελα εγώ. Τα "θέλω" μου δεν ήταν ποτέ τα "θέλω" των άλλων. Δεν έκανα ποτέ (ενσυνείδητα τουλάχιστον) κάτι "απαγορευμένο" αν δεν ήταν δική μου επιθυμία, του δικού μου μυαλού προσταγή.
Τι αξία έχει η ζωή άμα συνεχώς ζεις απλά για να ζεις; Χωρίς να τολμάς τίποτα, και ποτέ; Κι άμα δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, τουλάχιστον να δημιουργείς, ή έστω, να παράγεις έργο.
Γιατί να βάζεις τη γη να σε κουβαλάει, άμα θα είσαι απλά μια άχρηστη ύπαρξη; Γιατί απλά να περιφέρεις το σώμα σου εδώ κι εκεί; Σκέψου πόση ενέργεια κοστίζεις στον πλανήτη.
Με απασχολεί πάρα πολύ να μην περιφέρω το σώμα μου. Προτιμώ να περιφέρω τον Επιτάφιο. Δεν θέλω να είμαι ένας Επιτάφιος. Απαγορεύονται οι Επιτάφιοι στη γειτονιά.

Παλιά με απασχολούσε πάρα πολύ το ζήτημα της ασημαντότητας της υποτιθέμενης σημαντικής ύπαρξής μας. Ήθελα να γίνω παγκοσμίως γνωστή συγγραφέας (το κυρίως παιδικό μου όνειρο, που το θυμάμαι τώρα και χαμογελάω.) Πίστευα πως μόνο έτσι θα έπαιρνε αξία η ζωή και η ύπαρξη μου. Τι, να πεθάνω και να μη με θυμούνται οι επόμενες γενεές; Απαράδεκτο:)

Με τα χρόνια, μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας, συνήλθα και αντιλήφθηκα ότι αυτό δε γίνεται. Οπότε, έβαλα πιο "μικρούς" στόχους.

Αλλά το αίτημα να μην αφήσω τη ζωή μου να πάει στα χαμένα, δε σταματάει ποτέ.

4 σχόλια:

  1. to na tolmas einai mia epilogi tis stigmis...aperiskepti k gemati zoi, energeia...pou se odigei se dromous poli pithanon kai asximous i lg thambus ALLA DEN PAVEI NA SE ODHGEI KAPOU!!!
    den ime apo tous antropous p den tolmoun alla den ime ki apo tous antropous p den uparxoun kai stigmes p skeftontai k lene "ola tha tan alios an den tolmousa...", xoris na perno piso omos tin kathe epilogi, tin kathe prothesi mou PWS THELW NA ZHSW!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. To na zeis apla gia na zeis, dld apla na anapneeis, einai katadiki gia mena...Skepsou mia mera tis zwis sou pou isoun kriwmeni kai den mporouses na vgeis eksw, pou sinaxomeni kathws isoun diskoleuosoun akoma kai n anapneuseis ki euxosoun apla na gineis sintoma kala...etsi einai ki opoios den tolma, enas talaipwrimenos anthrwpos, katadikasmenos sti mizeria, mia mizeria pou isws prosferei sigouria se kapoia themata...alla anousiotita se themata ousias, zwis! Makari na tolmousa panta opws tolmw twra, makari na zousa panta me ton idio tropo pou zw twra...simasia den exei o topos, alla i thelisi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγάπη μου, εσύ είσαι γεννημένη για τα μεγάλα, είτε το θέλεις είτε όχι


    Και όταν λέω μεγάλα, εννοώ τα αβάσταχτα απλά μεγάλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστώ για τα σχόλια..
    @maristef, είναι πολύ ωραίο να τολμάς, προσωπικά όμως πιστεύω πως ακόμα κι αυτό πρέπει να γίνεται με μέτρο! Από την άποψη ότι τα πολλά χτυπήματα στη ζωή δεν είναι πάντα για καλό... Από τις πολλές φορές που θα φας τα μούτρα σου θα παραμορφωθούν...
    @marina isaia, η ζωή μας χωρίς να ρισκάρουμε τίποτα είναι ανούσια κι εμείς βάρη της γης. Αν τα καταφέρουμε όμως να ξεχωρίζουμε πότε αξίζει πραγματικά να ρισκάρουμε και να τολμήσουμε για κάτι, θα είναι το ιδανικό! Το ρίσκο απλά για το ρίσκο δε λέει τίποτα....
    @φλεγόμενος, ευχαριστώ πάρα πολύ! Ανταποδίδω τη φιλοφρόνηση.
    (και ξέρεις ότι το εννοώ!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή