Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Η κούραση.

Αν τα καταφέρω να τα βγάλω πέρα φέτος με λίγες απώλειες, θα τα καταφέρνω πάντα.

Η Στατιστική. Δεν ξέρω πόσες ώρες έχω φάει να τη διαβάζω. Στην πρώτη εργασία τα πήγα τέλεια. Μαζεύω κουκιά για να μετρήσουν στον βαθμό γιατί δεν ξέρω πώς θα τα πάω στην τελική εξέταση. Πολλή δουλειά εκ μέρους μου αλλά εννοείται ότι χωρίς τη μαθηματικό αδερφή μου δεν θα τα πήγαινα τόσο καλά. 

Λογιστική - Χρηματοοικονομικά. Μπροστά στα άλλα που διαβάζω, μου φαίνεται πανεύκολο. Η άλλη μου αδελφή είναι απόφοιτος Διοίκησης Επιχειρήσεων, με κατεύθυνση Χρηματοοικονομικά και Λογιστική. Φροντιστήριο άμεσα διαθέσιμο!

Η δουλειά. Δεν έχω ξαναπιεστεί ποτέ τόσο πολύ, και ξέρω ότι έτσι θα πάει για τους επόμενους κάτι μήνες. Έχω φτάσει στο σημείο κάποιες μέρες να φέρνω δουλειά και στο σπίτι (όχι και τόσο συχνά, αλλά συμβαίνει). Δεν ξέρω πώς θα προλάβω όλα αυτά που περιμένουν από μένα - τους έχω εκφράσει τις αμφιβολίες μου ότι κάποια πράγματα απλά ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ στο χρόνο που θέλουν αυτοί, όσες υπερωρίες κι αν δουλέψω. (Εννοείται ότι τις πληρώνομαι, αλλιώς δεν έκανα ούτε μισή ώρα παραπάνω). Μετά από πολύ καιρό κούρασης και άγχους, αποφάσισα να ακολουθήσω τη συμβουλή της αδερφής μου: ν' αφήσω τα πράγματα να πιέσουν από μόνα τους. Πολύ απλά, δεν γίνονται όλα μαζί. Κι όταν έρθει η ώρα της κρίσης, οι καταστάσεις θα τους αναγκάσουν να βάλουν κάποιες προτεραιότητες.

Με λίγα λόγια, δουλεύω 7/7. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι παρόμοιο. Ούτε όταν έκανα το πρώτο μου μεταπτυχιακό δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Δεν έχω ξαναζήσει τέτοια πίεση. Τους δικούς μου ανθρώπους τους βλέπω ελάχιστα (κάποιους κάνω βδομάδες να τους δω), και οι περισσότεροι νιώθω ότι δεν καταλαβαίνουν απόλυτα την απόλυτη έλλειψη χρόνου. Πάω για ένα καφέ (σπάνια) και νιώθω τύψεις ότι τρώω ώρα άδικα. Δεν έχω χρόνο για γυμναστική, για τις δουλειές του σπιτιού, για να πάω για ψώνια. Πολλές μέρες σκέφτομαι να τα παρατήσω όλα και να φύγω, να πάρω ένα αεροπλάνο για Χαβάη και να μην επιστρέψω ποτέ ξανά.

6,5 μήνες έμειναν ρε. Δεν θα τα καταφέρω; Ξέρεις πόσο το θέλω αυτό το μάστερ; Από την άλλη ξέρεις πόσο βασανίζομαι φέτος;

Το χειρότερο μου είναι ότι, εκτός από κουρασμένη, νιώθω και άσχημη. Οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια είναι δύσκολο να κρυφτούν, και χαλούν όλο το πρόσωπο. Αγαπώ αυτόν που εφηύρε τα concealer. Αλλά τα κουρασμένα μάτια δεν κρύβονται καθόλου. Οι φακοί επαφής έχουν καταντήσει απαγορευτικοί πλέον. Μόνο στις εξόδους. Δεν μ' αρέσουν τα γυαλιά. Μικραίνουν τα μάτια και γενικά δεν αφήνουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου να αναδειχτούν. Αλλά τι να κάνω;

Χτες πήγα να φτιάξω τα νύχια μου, και η κοπέλα που μου τα έκανε περνά παρόμοια φάση με εμένα. Δουλεύει, διαβάζει (κάνει το τρίτο πτυχίο στη σειρά) και έχει φτάσει στα όρια της. Πόσο την αγάπησα! Μου έφτιαξε και κάτι τέλεια νύχια, στο κόκκινο της φωτιάς. (Απίστευτο πώς λίγες στρώσεις χημικών πάνω στα νύχια μας αλλάζουν την διάθεση).

Τα Χριστούγεννα θα κάνω διακοπές ΚΑΙ ΤΙΣ 5 ΜΕΡΕΣ (ναι, είναι φοβερή πολυτέλεια πλέον). Και θα μου κάνω δώρο ένα ωραιότατο μασάζ σώματος. Και θα πάρω δυνάμεις για τους επόμενους 5 μήνες. Μέχρι τότε, αυστηρό πλάνο για να είμαι εντός χρονοδιαγραμμάτων. Υπομονή και δύναμη. Και τραγουδάκια που φτιάχνουν τη διάθεση.




12 σχόλια:

  1. Ανώνυμος16/11/14 01:18

    Είσαι ηρωίδα, δεν το συζητώ! Να προσέχεις τον εαυτό σου, ειδικά τώρα που έχεις ένα τόσο φορτωμένο πρόγραμμα!

    Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος16/11/14 02:19

    Καλες αντοχες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Π. μου προσπαθώ να τον προσέχω όσο πιο πολύ μπορώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμε ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος17/11/14 05:38

    Αποτελείς πολλά καλό παράδειγμα ανθρώπου που δε βαρκέται την ζωή του διότι έσιει στόχους.
    Ας παραδειγματιστούν τζι άλλοι που σένα που φκάλλουν τα εσώψυχα τους στα μπλογκς , κλαίσιν για τ αδιέξοδα της ζωής τους , χωρίς να καταλάβουν οτι το πρόβλημα εν οι ίδιοι και το πως (εν ) επρογραμματίσαν την ζωή τους.
    Νομίζουν ότι με αλλαγές παραστάσεων εννα λυθούν τα προβλήματα τους. Αμ δε..Οταν θα ξαναβαρεθουν την νέα τους πραγματικότητα πάλε θα κλαίσιν και πάλε θα τα φορτώνουσιν στους άλλους.

    Μεν ξιάσεις , μόλις τελειώσεις και τούντο μεταπτυχιακό να βάλεις άλλο στόχο , μεν ππέσεις στην παγίδα της καθημερινότητας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμε,

    Ευχαριστώ πολύ για το στόχο σου. Εν τω μεταξύ για το μεταπτυχιακό έχω ακόμα ένα χρόνο, δηλαδή Μάη του 2013 τελειώνω. Απλά ο επόμενος θα είναι πολύ - πολύ πιο εύκολος. Καμία σχέση με φέτος που τα βρήκα μπαστούνια.

    Σχετικά με αυτό που λες, συμφωνώ απόλυτα. Η αλήθεια είναι ότι με αλλαγές παραστάσεων τις περισσότερες φορές δεν λύνονται τα προβλήματα. Απλά γίνονται χειρότερα, γιατί εξανεμίζεται κι εκείνη η ελπίδα που είχαμε ότι κάπου αλλού θα ήταν διαφορετικά. Το "η πόλις θα σε ακολουθεί" αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, τόσο σοφό!

    Πίστεψε με σαν άνθρωπος θα είχα πολλούς λόγους να είμαι μίζερη - τα τελευταία χρόνια είχα πολλές δυσκολίες σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο, που ακόμα δεν έχουν σταματήσει. Δεν έχω πράγματα που άλλοι άνθρωποι τα θεωρούν δεδομένα. Απλά αγωνίζομαι. Δεν θέλω να ζήσω τη ζωή μου σαν δυστυχισμένος άνθρωπος. Βέβαια είναι και κάτι μέρες που χάνω το κουράγιο μου και λέω "γιατί να έχω κάποια θέματα, ενώ τόσοι άλλοι τα έχουν όλα έτοιμα;". Μετά όμως θυμάμαι όλ' αυτά που έχω και είμαι ευγνώμων γι' αυτά. Και θυμάμαι επίσης ότι ίσως οι δυσκολίες να με έχουν κάνει τον άνθρωπο που είμαι σήμερα.

    Η μιζέρια και η μη ανάληψη των δικών μας ευθυνών νομίζω είναι θέμα χαρακτήρα κατά κύριο λόγο. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα από τη δουλειά μου. Είναι δύο κοπέλες στο ίδιο πόστο: η μια 40άρα και η άλλη 50άρα. Η 40άρα έχει άνετη και τακτοποιημένη ζωή, το τέλειο σπίτι, 2 παιδιά ένα καλό οικογενειακό εισόδημα για να ζει (ο άντρας της είναι πολύ καλοπληρωμένος). Και όμως γκρινιάζει συνέχεια και δεν χαμογελά σχεδόν ποτέ, βαριέται να δουλεύει και μου το έχει πει προσωπικά ότι θέλει σε λίγα χρόνια που θα έχουν ξεχρεώσει τα δάνεια να αφυπηρετήσει (με άντρα τραπεζικό ξοφλάς και στα 45 σου). Η 50άρα δεν έχει και τόσο καλό οικογενειακό εισόδημα, μόλις που τους βγαίνει ο μήνας με 4 παιδιά, και για 3 χρόνια ο άντρας της ήταν άνεργος και υπήρχαν μήνες που με δυσκολία τα έφερνε βόλτα. Και όμως είναι πάντα γελαστή, περιποιημένη, κομψή με τα όμορφα της ρουχαλάκια κι ας μην είναι ακριβά. Είναι το πρότυπο μου, μακάρι να είμαι κι εγώ έτσι στα 50 μου και να'μαι πάντα γελαστή κι ευγενική. Θα μου πεις μπορεί να υπάρχουν κι άλλα θέματα που μπορεί να μη βλέπεις. Συμφωνώ, αλλά αυτά τα έχουμε όλοι μας, έτσι; Από αυτές τις δύο κατάλαβα με τον πιο απτό τρόπο ότι η αντιμετώπιση που έχουμε απέναντι στη ζωή είναι ξεκάθαρα θέμα χαρακτήρα. Κι ότι, τις περισσότερες φορές γκρινιάζουν αυτοί που έχουν τα περισσότερα. Κι αυτοί που έχουν λιγότερα μπορεί να είναι και πιο χαρούμενοι και ικανοποιημένοι με τη ζωή τους. Επίσης κατάλαβα ότι κανένας τέτοιος άνθρωπος σαν τη 40άρα μας δεν θα εκτιμήσει να του επισημάνεις το πρόβλημα του. Απλά πρέπει να πηγαίνεις με τα νερά του, έτσι θα τον βοηθήσεις πολύ καλύτερα.

    Πολύ μακρύ σχόλιο, απλά χτύπησες φλέβα. :) Σίγουρα θα βάλω κι άλλο στόχο μετά - απλά νομίζω πως δεν θα 'χει να κάνει με διάβασμα αυτή τη φορά. Θα αφοσιωθώ στη γυμναστική ας πούμε. Ή στα χόμπι μου. :)

    Να 'σαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Βεατρίκη μου βάλλω το μέσα στο σπίτι και χορεύω μόνη μου! (Τωρά το πόσο πετυχαίνω τις φιγούρες είναι άλλου παπά ευαγγέλιο!) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. άλλη διόρθωση: ευχαριστώ για το σχόλιο σου (όχι για το στόχο σου :) )

    πω πω ήταν μεγάλη μέρα σήμερα, νομίζω σε λίγο θα πάω για νάνι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος21/11/14 02:22

    Αγαπητή μου Ειρήνη είναι σαν να βλέπω τον εαυτό μου.
    Επέρασα ένα πολλά δύσκολο διάστημα αρκετών χρόνων για να κάμω το όνειρο μου πραγματικότητα και φοούμαι μεν χάσω το πάθος που έχω γύρω που το πεδίο που μ ενδιαφέρει.

    Τούτο που μου διά ζωή εν το πάθος να μάθω τζι άλλα τζι άλλα και οι στόχοι που έβαλλα τζιαι κόμα βάλλω παρά το ότι επέρασα πολλά δύσκολα τζιαι κόμα δύσκολα θα ναι διοτί η γνώση απαιτεί πόνο.

    Δυστηχώ να θωρώ ανθρώπους χωρίς στόχους να τζιεγγενεύκουν τζιαι χωρίς στόχους να καταφεύγουν σε τσιάρα ποτά , ναρκωτικά πιο ύστερα κτλ.
    Δυστηχώ να θωρώ ανθρωπους που θεωρήσαν ότι τα βάσανά τους ετελειώσαν στα 2 πτυχία που επιάσαν...
    Δυστηχώ να θωρώ ανθρώπους να νομίζουν ότι οι αλλοι ευθύνονται για τα χάλια τους..


    Και μια συμβουλή για όλους.
    ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΤΕ ΣΟΒΑΡΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΑΣ ΟΤΑΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΟΥΝ , μετά , όταν θα αλλάξετε παραστάσεις και διαπιστώσετε ότι δεν ήταν ούτε αυτό αρκετό για την επίλυσή τους , τότε θα επιστρέψουν ΣΕ ΥΠΕΡΘΕΜΑΤΙΚΟ ΒΑΘΜΟ διότι αφήκετε τον χρόνο να περάσει και διογκώθηκαν.
    Η ζωή εν δύσκολο πράμα ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΕΙΣ και χρειάζεται συνεχής αγώνας.

    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ευχαριστώ για τα σχόλια σου, χρειάζομαι τούτη την ενθάρρυνση ότι μια μέρα τούτοι ούλλοι οι κόποι θα αποδώσουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή