Η φράση του τίτλου δεν είναι δική μου, μόνο που δυστυχώς δε μπορώ να θυμηθώ πού την έχω διαβάσει. Την είχε πει κάποιος κριτικός (;) για κάποιο συγγραφέα που τον είχαν κατηγορήσει ότι έγραφε πολύ απλά - και όμως αυτός θεωρούσε ότι αυτή ήταν όλη του η τέχνη.
Απλή είναι και η απάντηση στα ερωτήματα μου. Τώρα που αρχίζω σιγά - σιγά να ηρεμώ (ακόμη έχουμε πολλή δουλειά στο γραφείο, αλλά όχι όπως πριν) μου φαίνεται απίστευτο το πώς, τώρα που έριξα λίγο τους ρυθμούς, όλα τα ερωτήματα που έμοιαζαν αναπάντητα και πιεστικά, βρίσκουν ξαφνικά πολύ απλές απαντήσεις.
Απλή είναι και η ευτυχία. Και ο ελεύθερος χρόνος - που τώρα έχω - είναι βασικό συστατικό της. Και ο ύπνος, που μου είχε λείψει τόσο πολύ! Κι ένα φραπέ με καλούς φίλους πάνω στο κύμα. Και ο περίπατος στην ακροθαλασσιά. Ευτυχία είναι τώρα που μεγάλωσαν οι μέρες και μπορώ να πάω στον τάφο της γιαγιάς μου στο χωριό ακόμη και μια καθημερινή μετά τη δουλειά, αν νιώσω την ανάγκη. Νιώθω πως ηρεμώ εκεί. Πως πολλά από τα ερωτήματα μου παίρνουν απαντήσεις. Και πως ένα πλάσμα που με αγαπά αφάνταστα είναι ακόμα δίπλα μου.
Νομίζω πως βρήκα την απάντηση στα ερωτήματα και του προηγούμενου ποστ... Εννοείται πως δεν θα είμαι με κάποιον απλά και μόνο για να αποδεικνύω στον περίγυρο μου πράγματα. Εννοείται πως δεν θα κάνω "σχέδιο Β" για κανέναν. Επίσης εννοείται πως δεν θα καθίσω να περιμένω κάποιον. Νομίζω πως, τελικά, αν θέλεις κάποιον, θα βρεις έναν τρόπο να του το πεις. Το να κάθεσαι και να κάνεις σενάρια γιατί δεν γίνεται τίποτα, είναι απλά, τελικά, θέμα εγωισμού - όπως λέει και ο αγαπημένος μου agnus dei. Τα πράγματα είναι κι εδώ απλά. Αν το κουμπί χωράει στην κουμπότρυπα, θα κουμπώσει - αν όχι, το μόνο που θα καταφέρεις τραβώντας το είναι ή να βγάλεις το κουμπί, ή να ξεχειλώσεις την κουμπότρυπα. Κι εγώ θέλω όλες μου τις μπλούζες όμορφες σαν καινούριες.
Επίσης συνειδητοποίησα ότι προστατεύω τον εαυτό μου με το να μου δημιουργώ απωθημένα. Τα τελευταία χρόνια μπορεί να αγνοώ κάτι που μπορεί να έχω μπροστά μου, και κυνηγώ κάτι άλλο, που μπορεί να μην μπορώ να το έχω - για 1593 λόγους. Τα πρόσωπα μπορεί να εναλλάσσονται, αλλά το μοτίβο είναι πάντα το ίδιο. Έτσι μπορεί να εξιδανικεύω κάποιον, να τον ανεβάζω στη σφαίρα του ιδεατού και να στενοχωριέμαι που δε μπορώ να τον έχω - τρομάρα μου. Στην πραγματικότητα, έτσι προστατεύω τον εαυτό μου από μια πραγματική σχέση, με τις δυσκολίες της και όλα εκείνα τα πράγματα που μπορεί να σε κάνουν να "πέσεις" ψυχολογικά. Το ξέρω πως ακόμα φοβάμαι - πως όσο κι αν το παίζω δυνατή και ψύχραιμη και ανεξάρτητη, στην πραγματικότητα τρέμω στην ιδέα να μου ξανασυμβούν κάποια πράγματα.
Νομίζω ότι είμαι έτοιμη για μια καινούρια αρχή. :)
Απλή είναι και η απάντηση στα ερωτήματα μου. Τώρα που αρχίζω σιγά - σιγά να ηρεμώ (ακόμη έχουμε πολλή δουλειά στο γραφείο, αλλά όχι όπως πριν) μου φαίνεται απίστευτο το πώς, τώρα που έριξα λίγο τους ρυθμούς, όλα τα ερωτήματα που έμοιαζαν αναπάντητα και πιεστικά, βρίσκουν ξαφνικά πολύ απλές απαντήσεις.
Απλή είναι και η ευτυχία. Και ο ελεύθερος χρόνος - που τώρα έχω - είναι βασικό συστατικό της. Και ο ύπνος, που μου είχε λείψει τόσο πολύ! Κι ένα φραπέ με καλούς φίλους πάνω στο κύμα. Και ο περίπατος στην ακροθαλασσιά. Ευτυχία είναι τώρα που μεγάλωσαν οι μέρες και μπορώ να πάω στον τάφο της γιαγιάς μου στο χωριό ακόμη και μια καθημερινή μετά τη δουλειά, αν νιώσω την ανάγκη. Νιώθω πως ηρεμώ εκεί. Πως πολλά από τα ερωτήματα μου παίρνουν απαντήσεις. Και πως ένα πλάσμα που με αγαπά αφάνταστα είναι ακόμα δίπλα μου.
Νομίζω πως βρήκα την απάντηση στα ερωτήματα και του προηγούμενου ποστ... Εννοείται πως δεν θα είμαι με κάποιον απλά και μόνο για να αποδεικνύω στον περίγυρο μου πράγματα. Εννοείται πως δεν θα κάνω "σχέδιο Β" για κανέναν. Επίσης εννοείται πως δεν θα καθίσω να περιμένω κάποιον. Νομίζω πως, τελικά, αν θέλεις κάποιον, θα βρεις έναν τρόπο να του το πεις. Το να κάθεσαι και να κάνεις σενάρια γιατί δεν γίνεται τίποτα, είναι απλά, τελικά, θέμα εγωισμού - όπως λέει και ο αγαπημένος μου agnus dei. Τα πράγματα είναι κι εδώ απλά. Αν το κουμπί χωράει στην κουμπότρυπα, θα κουμπώσει - αν όχι, το μόνο που θα καταφέρεις τραβώντας το είναι ή να βγάλεις το κουμπί, ή να ξεχειλώσεις την κουμπότρυπα. Κι εγώ θέλω όλες μου τις μπλούζες όμορφες σαν καινούριες.
Επίσης συνειδητοποίησα ότι προστατεύω τον εαυτό μου με το να μου δημιουργώ απωθημένα. Τα τελευταία χρόνια μπορεί να αγνοώ κάτι που μπορεί να έχω μπροστά μου, και κυνηγώ κάτι άλλο, που μπορεί να μην μπορώ να το έχω - για 1593 λόγους. Τα πρόσωπα μπορεί να εναλλάσσονται, αλλά το μοτίβο είναι πάντα το ίδιο. Έτσι μπορεί να εξιδανικεύω κάποιον, να τον ανεβάζω στη σφαίρα του ιδεατού και να στενοχωριέμαι που δε μπορώ να τον έχω - τρομάρα μου. Στην πραγματικότητα, έτσι προστατεύω τον εαυτό μου από μια πραγματική σχέση, με τις δυσκολίες της και όλα εκείνα τα πράγματα που μπορεί να σε κάνουν να "πέσεις" ψυχολογικά. Το ξέρω πως ακόμα φοβάμαι - πως όσο κι αν το παίζω δυνατή και ψύχραιμη και ανεξάρτητη, στην πραγματικότητα τρέμω στην ιδέα να μου ξανασυμβούν κάποια πράγματα.
Νομίζω ότι είμαι έτοιμη για μια καινούρια αρχή. :)
Χαίρομαι που βρήκες την ευκαιρία να πάρεις μια ''απόσταση'' από όσα σε απασχολούν και βλέπεις τα πράγματα από άλλη σκοπιά, αυτή της απλότητας. Κι εγώ αυτό θέλω να κάνω, Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣού εύχομαι από καρδιάς να κάνεις την καινούργια αρχή που επιθυμείς!
Π.
ευχαριστώ πολύ Π. μου! σου εύχομαι και γω με τη σειρά μου να κάνεις την καινούρια σου αρχή... με τους πιο δημιουργικούς τρόπους. η ζωή καμιά φορά έχει μεγαλύτερη φαντασία από μας, να το θυμάσαι! xxx
ΑπάντησηΔιαγραφή