Κυριακή 16 Αυγούστου 2009

first date

Κανονικά τώρα θα έπρεπε να ετοιμάζομαι! Και όμως εγώ κάθομαι μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή μου... Κανονικά θα έπρεπε να είμαι αγχωμένη... Και όμως δεν είμαι καθόλου.
Δεν ξέρω γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να ερωτευτώ. Όχι, δεν είναι επειδή νιώθω ανασφαλής. Ίσα ίσα, είμαι ο ορισμός του ψώνιου, νομίζω πως είμαι όμορφη, έξυπνη και worth to fight for. Ούτε είναι επειδή πιστεύω πως "οι άντρες δεν υπάρχουν πια, τους πάτησε το τρένο". Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι εκεί έξω, απλά είναι θέμα τύχης και συγκυριών για την καθεμιά να βρει κάποιον που να ταιριάξει. Ούτε έχω κάποια τραυματική εμπειρία που να με κλειδώνει.
Απλά υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι -και μεταξύ τους και εγώ- που δύσκολα αφήνονται. Δύσκολα ερωτεύονται. Τους παίρνει κάτι περισσότερο από τα πρώτα ραντεβού. Και είναι και απαιτητικοί. Δεν θέλω να είμαι μαζί σου απλά επειδή είσαι καλό παιδί. Έχω πολλά καλά παιδιά για φίλους. Μα ούτε σημαίνει ότι θα μου αρέσεις απλά επειδή πουλάς τρέλα και την ταμπέλα του κακού παιδιού.
Θέλω αυτό το κλικ. Το καρδιοχτύπι πριν να σε δω.
Υ.Γ. Πάω να ετοιμαστώ.

2 σχόλια:

  1. Mε την απουσία νέου άρθου, μας κάνεις να πιστεύουμε ότι είσαι ακόμη στο ραντεβού.

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όχι, δεν είμαι ακόμα εκεί, απλά δεν είμαι καλή στο να περιγράφω την κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια.
    Προτιμώ την περίληψη στο τέλος.
    Πότε θα ανοίξεις το blog? Το πεθύμησα - σε πεθύμησα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή