έχω τους λόγους μου. που σ' αγαπώ.

Αυτές τις μέρες σε σκέφτομαι έντονα.

Είναι κάποια πράγματα που δεν τολμώ να τα πω έτσι κατά πρόσωπο. Ευτυχώς που υπάρχει και το blog. Google, ευχαριστώ.

Γιατί σε αγαπώ; Γιατί σε θαυμάζω;

Πάντως όχι επειδή πιστεύω ότι δεν έχεις αρνητικά. Και βέβαια έχεις, απλά εφόσον δε με επηρεάζουν εμένα δεν επικεντρώνομαι σ' αυτά. Κι αυτό δεν το κάνω μόνο για σένα, το κάνω σε όλους. Βαριέμαι να αναλώνω την πολύτιμη ενέργεια μου σ' αυτά.

Σε αγαπώ επειδή είσαι άνθρωπος που δείχνει και τα συναισθήματα του και τις αδυναμίες του. Επειδή μπορώ να πω και κακία άμα μου κατεβεί χωρίς να νιώθω μικρόψυχη - έτσι νιώθω στο κάτω κάτω της γραφής ρε παιδάκι μου. Επειδή μπορώ να 'χω και πάθη και ελαττώματα - και να με αγαπάς μ' αυτά.

Επειδή είσαι άνθρωπος με στόχους. Κι όταν έχεις φίλους τέτοιους ανθρώπους, σε βοηθά να μην ξεχνάς τους δικούς σου στόχους. Όχι, δεν θ' ανακαλύψουμε όλοι την πενικιλίνη, ούτε θα πάμε στο φεγγάρι. Αλλά αυτό δε μας εμποδίζει από το να ΄χουμε κάποιους στόχους ζωής.

Επειδή το ξέρουμε κι οι δύο πως θα μπορούσες να επαναπαυτείς σε κάτι πολύ πιο εύκολο και πάλι να 'σαι εξασφαλισμένος. Παρ' όλ' αυτά, εσύ προτίμησες το δύσκολο δρόμο. Έτσι. Για την καύλα σου. Επειδή κι εμένα μου αρέσουν οι δύσκολοι δρόμοι.

Επειδή αγαπάς τον εαυτό σου - και μαζί σου, μπορώ να εκδηλώνω ελεύθερα πως τον αγαπώ κι εγώ. Χωρίς ενοχικά σύνδρομα και ανασφάλειες.

Επειδή σου αρέσει η καλή ζωή. Κι εμένα. Κι όμως μπορούμε να περάσουμε όμορφα με ένα μόνο ποτήρι κρασί αν πέσουν αφραγκίες.

Επειδή είσαι τόσο καλή παρέα - συζητητής και ακροατής. Επειδή όταν έπεσαν τα δύσκολα, έστελνες ένα μήνυμα έτσι στο άσχετο και μου έφτιαχνες τη μέρα. Επειδή ένιωθα να με κατανοείς χωρίς να με λυπάσαι.

Επειδή, πραγματικά, μου δείχνεις το δρόμο για να γίνω καλύτερη. Πιθανότατα δεν το ξέρεις, δε σου ζήτησε κανείς να το κάνεις. Κι όμως, με το παράδειγμά σου, μου θυμίζεις κάθε μέρα πως πρέπει συνεχώς να προσπαθώ να γίνω μια καλύτερη εγώ.

Άκου και αυτό το τραγουδάκι. Μου έχει κολλήσει τις τελευταίες μέρες.