Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

"Out of suffering have emerged the strongest souls; the most massive characters are seared with scars".



Τι να πεις αυτές τις μέρες; Πέσαμε απότομα από τα σύννεφα. Η οικονομία μας καταβαραθρώθηκε, το τραπεζικό μας σύστημα (στην ουσία) καταστράφηκε και απλά είναι στον αναπνευστήρα για μερικούς μήνες ακόμα, τα σκάνδαλα αποκαλύπτονται το ένα μετά το άλλο (κι άλλα τόσα που δεν θα μας αποκαλύψουν ποτέ).

Φοβάμαι. Όχι τόσο για τη δική μου τη γενιά. Εγώ - και πολλοί άλλοι της ηλικίας μου - μια χαρά την έχουμε. Έχουμε ένα σπίτι να μείνουμε, αυτοκίνητο να κινηθούμε, ένα πιάτο φαγητό στο σπίτι. Μπορεί να μην τα καταφέρουμε να πάρουμε δάνεια - ε και; Θα ζήσουμε στο ενοίκιο. Και τι πειράζει; Θα το πάρουμε μαζί μας το σπίτι; Θα μάθουμε να ζούμε με λιγότερα, να αγοράζουμε φθηνότερα. Οι ανάγκες μας έχουν το εύρος που εμείς τους δίνουμε. Περισσότερο φοβάμαι για ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, που είναι καταχρεωμένοι και μπορεί να χάσουν τις δουλειές τους. Και δύσκολα θα βρουν άλλη δουλειά, ενώ έχουν χάσει και τις οικονομίες μιας ζωής, αλλά και τα ταμεία προνοίας.

Δεν ξέρω τι άλλο να πω, δεν θέλω να το μετατρέψω σε πολιτικό post. Έτσι κι αλλιώς, και μεταξύ μας, άλλο από πολιτικές συζητήσεις δεν κάνουμε αυτές τις μέρες. Θέλω να σου παραθέσω μερικά όμορφα αποσπάσματα που έχω διαβάσει - και αυτές τις μέρες, αλλά και προηγουμένως. Πιστεύω πολύ στη δύναμη που έχει μια κουβέντα. Ίσως σε μια απ' αυτές να βρει έστω και ένας άνθρωπος δύναμη - και αυτό θα 'ναι σπουδαίο.

"Out of suffering have emerged the strongest souls; the most massive characters are seared with scars". Khalil Gibran

"The most important things in life aren't things". Paulo Coelho, Manuscript found in Accra.

(από συνέντευξη του Γιώργου Πανόπουλου στο Jenny.gr)
-Η δική σου συμβουλή στον κόσμο για ψυχική ενδυνάμωση και αντοχή απέναντι σε αυτόν τον τρανταγμό, ποια είναι; Μη μου πεις χαμόγελο και θετική ενέργεια, θα γίνω έξαλλος.
Γ.Π.: Εγώ να δεις πως γυρνάει το μάτι μου με αυτά. Κοντεύω να γίνω ο διώκτης του new age. Θεωρώ γελοία την πεποίθηση του «αρκεί να χαμογελάσεις σαν ηλίθιος για να βρεθείς στην Ντίσνεϊλαντ».
- Οπότε;
Γ.Π.: Οπότε σημασία έχει να αγαπάς. Είναι το μόνο που έχω να προτείνω. Ξεγαϊδουρίσου. Δες λίγο το διπλανό σου. Όχι μόνο στα πλαίσια της αλληλεγγύης του «έχω και σου δίνω» αλλά και του «δεν έχω και σου δίνω. Μοιράζομαι μαζί σου αυτό που έχω».

2 σχόλια:

  1. Ανώνυμος2/4/13 14:34

    Ωραίο και μεστό κείμενο που αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα χωρίς να καταφεύγει σε άγονη πολιτικολογία. Μπράβο σου! :)

    Προσυπογράφω τις απόψεις του Γ. Πανόπουλου (του αστρολόγου;), ιδίως για την "πανάκεια" του χαμόγελου και της θετικής ενέργειας!

    Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ο Πανόπουλος είναι αστρολόγος, αλλά ας πούμε άλλου τύπου, πιο ψαγμένος. διάβασε τη συνέντευξη του στο jenny.gr (από όπου έχω πάρει και το απόσπασμα) και θα καταλάβεις.
    http://www.jenny.gr/giorgos-panopoulos-synenteuksi/

    ΑπάντησηΔιαγραφή