Κυρίως νύχτες. Μια μαγική ενέργεια που νιώθεις να έρχεται από παντού και σε τυλίγει. Θυμάμαι...
Να περπατάμε νύχτα στο πάρκο, και εκεί, σ' ένα παγκάκι, να βγάζουμε τα σώψυχά μας, κι εσύ να μ' ακούς να σου λέω όλ' αυτά που με πονάνε, κι όλα τα πράγματα για τα οποία κάνω τη γενναία, και να φαίνεσαι εσύ γενναίος στη θέση μου, και να μου λες ότι είναι ok να σπάζεις καμιά φορά. Να μπορώ να κλάψω και να με πάρεις μια αγκαλιά, όλα θα πάνε καλά. Πεθύμησα την αγκαλιά τη γεμάτη αγάπη. Να πίνουμε το κρασάκι μας και να λέμε κουβέντες όμορφες, κουβέντες αληθινές, για τα σχέδια που κάνουμε για τη ζωή μας και δε φοβόμαστε να τα πούμε ο ένας στον άλλο. Ν' ακούμε τα βατράχια μες τη νύχτα και τι όμορφα που είναι και πράσινα και ανέμελα. Πόση ευτυχία μπορεί να κρύβουν οι καθημερινές στιγμές μ' ένα φίλο που αγαπάς πολύ, εκείνη τη νύχτα το έμαθα. Σ' ευχαριστώ!....
Good good good......
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρα πολύ όμως
Συγχαρητήρια για την πρόσληψη σου
Αυτό που χάνεις είναι το νόημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοβαρά αν και μακρυά σε σκέφτομαι και μου δίνεις δύναμη σε αυτό το δύσκολο πράμα που κάμνω.
Μου δίνεις δύναμη μέσα από τη δημιουργία σου.
Γι αυτό και παράλλαξα το τραγούδι του Σαβόπουλλου