νυχτερινές σκέψεις

Κι αν αυτά ήταν τα τελευταία μου λόγια προς εσένα, τι θα έκανες; Θα τα πετούσες ή θα τα φύλαγες βαθιά μες την καρδιά σου;

Κι αν ήταν να πεθάνω αύριο; Θα έκανες ό,τι μπορούσες για να μου δείξεις την αγάπη σου; Θα μ' έπαιρνες μια σφιχτή αγκαλιά;

Μ' αρέσει τη νύχτα. Να νιώθω τη μαγική της ενέργεια και να ανασαίνω με τις ανάσες των δέντρων. Κάτι μαγικό θα συμβεί απόψε. Κάτι όμορφο. Ξέχασες πόσο όμορφο είναι να μιλάς με την ψυχή σου;

Απόψε μίλησα με την ψυχή μου. Την έχασα για πολύ καιρό, μες την πολλή συνάφεια του κόσμου. Την έβρισκα κάποιες φορές κι έμενα να την κοιτάζω από μακριά καθώς περπατούσε μες τα δέντρα. Μια εικόνα θολή. Κι εγώ χαμένη. Περπατώντας χωρίς να προχωράω, ζώντας χωρίς να βιώνω. Και το χαρτί και η πένα μακρινή ανάμνηση. Και κάτι στην ψυχή μου να φουσκώνει, να φουσκώνει και να μη μπορεί να βρει διέξοδο.

Και ξαφνικά, σαν να άστραψε φως. Κι όλα όσα ζούσαν μέσα μου μήνες τώρα, να βρήκαν το δρόμο να γεννηθούν.

Το να ζεις με την ανάσα του θανάτου δίπλα στο πρόσωπο σου είναι ευλογία. Γιατί σε κάνει να νιώθεις ζωντανός μέχρι το τελευταίο σου κύτταρο. Όλοι οι άλλοι γύρω σου να νομίζουν πως θα ζήσουν για πάντα, και δεν πειράζει αν σπαταλούν τις στιγμές τους σε ανοησίες, δεν πειράζει αν κι απόψε χάσουν άλλη λίγη ζωή, όλα θα μεταφερθούν παρακάτω, για όλα υπάρχει η επόμενη μέρα. Μα εσύ θα ξέρεις πως όλα αυτά είναι παραμύθι, πως οι στιγμές γλιστρούν και χάνονται, και στο χέρι σου έχεις μόνο το τώρα, μόνο αυτή την ώρα, αυτή τη στιγμή και μέσα σ' αυτό το απειροελάχιστο πράγμα μπορείς να νιώσεις ευτυχισμένος, έτσι απλά, γιατί είδες τα λουλούδια σου που άνθισαν, γιατί άκουσες ένα τόσο όμορφο τραγούδι που σε έκανε να κλάψεις, γιατί φίλησες ένα πρόσωπο που αγαπάς. Κι άσε τους άλλους να αφήνουν τη ζωή τους να περνά έτσι απλά γιατί έτσι τους ήρθε, γιατί δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν. Γιατί βαριούνται. Και μην ακολουθήσεις. Γιατί όταν υπάρχει ο θάνατος, να σου θυμίζει πως ανά πάσα στιγμή μπορείς να χάσεις όλη αυτή την ομορφιά, τότε ζεις τη ζωή με όλη σου την ένταση.

Και ξέρεις κάτι, τελικά; Η ζωή χωρίς το θάνατο δεν αξίζει μια δεκάρα.

αφιερωμένο σε μια φίλη που είναι σαν αδερφή. άπη θυμάσαι;

''kai ti aksia exoun ta makroskeli minimata, kai oi makroskeleis sizitiseis, an ti zwi mas tin analyoume alla den ti zoume???''