Ένας χρόνος; Κιόλας;

Είθισται στον ένα χρόνο blogging να γράφουν όλοι κάτι σαν επετειακό κείμενο. Εγώ θα βάλω απλά links στα πιο αγαπημένα μου posts.

Τα αγαπημένα μου του 2008....

1) http://imerologio-katastrwmatos.blogspot.com/2008/08/blog-post.html το πρώτο - πρώτο κείμενο, και από τα μόνα που ακόμα συγκλονίζουν το είναι μου. Για τη μαμά μου.

2) http://imerologio-katastrwmatos.blogspot.com/2008/08/blog-post_7966.html νυχτερινές σκέψεις... για τη ζωή, που χωρίς το θάνατο δεν αξίζει μια δεκάρα.

3) http://imerologio-katastrwmatos.blogspot.com/2008/08/blog-post_14.html ρόλοι και ακροατήρια...

4) http://imerologio-katastrwmatos.blogspot.com/2008/09/blog-post_2727.html με αγάπη, στους τελευταίους ρομαντικούς.

5) http://imerologio-katastrwmatos.blogspot.com/2008/10/pieces-of-me.html pieces of me...

6) http://imerologio-katastrwmatos.blogspot.com/2008/11/blog-post.html για εκείνον. Ένας άνθρωπος που με συγκλόνισε. 'Αξιζε τελικά;... Ποιος ξέρει...

7) http://imerologio-katastrwmatos.blogspot.com/2008/11/blog-post_15.html για τα όνειρα που χάνονται σε βαθιά πηγάδια...

8) http://imerologio-katastrwmatos.blogspot.com/2008/11/blog-post_17.html για μια κηδεία... της γιαγιάς και των παιδικών μου χρόνων..

9) http://imerologio-katastrwmatos.blogspot.com/2009/01/blog-post_22.html Μίλα μου, μαμά.... Μακάρι να μπορούσες να διαβάζεις και να καταλαβαίνεις.. Πόσο πολύ έχω ανάγκη μια σου κουβέντα!...

Από το 2009 θα ξεχώριζα τρία:

http://imerologio-katastrwmatos.blogspot.com/2009/07/blog-post_23.html κάποια από τα αγαπημένα μου τραγούδια.

http://imerologio-katastrwmatos.blogspot.com/2009/07/blog-post_30.html ξέρω τι πρέπει να κάνεις αυτό το καλοκαίρι.

http://imerologio-katastrwmatos.blogspot.com/2009/08/blog-post.html για έναν πολύ αγαπημένο μου φίλο.

Καλή ανάγνωση:-)

τέλος καλοκαιριού

'Αντε, 12 μέρες και τελειώνει το καλοκαίρι! Κουράστηκα φέτος, είναι το πρώτο καλοκαίρι μετά από τέσσερα χρόνια φοιτητικής ζωής που το περνώ εξολοκλήρου στην Κύπρο και έχω λιώσει. Τρεις μήνες καύσωνας και υγρασία! Απίστευτο!!! Κάτι θυμόμουν από παλιά, αλλά άλλο να το θυμάσαι κι άλλο να το ξανα-ζεις. Βέβαια, προτιμώ τη ζέστη από το κρύο - το να παγώνω είναι το χειρότερό μου. Μου αρέσει όμως πιο πολύ ο καιρός που κάνει το Μάη και το Σεπτέμβρη, τον Απρίλη και τον Οκτώβρη. Που είναι δροσιά το βράδυ, μπορεί να χρειαστείς και μια ζακετούλα.

Κατά τα άλλα, βαρέθηκα να κάνω διακοπές. Μισώ τον Αύγουστο που τα πάντα είναι κλειστά και η πόλη είναι ναρκωμένη. Θέλω κίνηση, ρυθμό, ζωή. Ανυπομονώ να ξεκινήσω το μεταπτυχιακό μου! Από Σεπτέμβρη ξεκινώ μεταπτυχιακό στο πανεπιστήμιο Κύπρου. Σκέφτομαι το highway που θα πρέπει να το κάνω 2-3 φορές τη βδομάδα, αλλά να φύγω από τη Λεμεσό δεν θέλω... Θα με φάνε οι δρόμοι δηλαδή :)

Βαρέθηκα το καλοκαίρι! Θέλω να τελειώσει, θέλω τη ρουτίνα μου! Να τρέχω πάνω κάτω σαν τρελή! Να γεμίσω τα απογεύματα μου. Να βάλω πάλι εκατό πράγματα στον εαυτό μου την ίδια περίοδο, για να δω αν θα τα καταφέρω σε όλα. Θέλω να νιώθω παραγωγική και χρήσιμη! Νιώθω εντελώς βάρος της γης αυτή την περίοδο. Διακοπές έκανα - πήγα Αγγλία, Ελλάδα, Πάφο, Σαϊττά. Έλεος - φτάνει. Είμαι καλά γιατρέ μου;;

Darling μου, εσύ να μην περιμένεις ούτε τηλεφώνημα, ούτε μήνυμα. Όσο έπαιξες, έπαιξες. Ξέρω πως περιμένεις να δεις πότε θα σπάσω και θα επικοινωνήσω - όμως δεν υπάρχει η επόμενη φορά. Εσύ έχασες πάντως.

first date

Κανονικά τώρα θα έπρεπε να ετοιμάζομαι! Και όμως εγώ κάθομαι μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή μου... Κανονικά θα έπρεπε να είμαι αγχωμένη... Και όμως δεν είμαι καθόλου.

Δεν ξέρω γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να ερωτευτώ. Όχι, δεν είναι επειδή νιώθω ανασφαλής. Ίσα ίσα, είμαι ο ορισμός του ψώνιου, νομίζω πως είμαι όμορφη, έξυπνη και worth to fight for. Ούτε είναι επειδή πιστεύω πως "οι άντρες δεν υπάρχουν πια, τους πάτησε το τρένο". Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι εκεί έξω, απλά είναι θέμα τύχης και συγκυριών για την καθεμιά να βρει κάποιον που να ταιριάξει. Ούτε έχω κάποια τραυματική εμπειρία που να με κλειδώνει.

Απλά υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι -και μεταξύ τους και εγώ- που δύσκολα αφήνονται. Δύσκολα ερωτεύονται. Τους παίρνει κάτι περισσότερο από τα πρώτα ραντεβού. Και είναι και απαιτητικοί. Δεν θέλω να είμαι μαζί σου απλά επειδή είσαι καλό παιδί. Έχω πολλά καλά παιδιά για φίλους. Μα ούτε σημαίνει ότι θα μου αρέσεις απλά επειδή πουλάς τρέλα και την ταμπέλα του κακού παιδιού.

Θέλω αυτό το κλικ. Το καρδιοχτύπι πριν να σε δω.

Υ.Γ. Πάω να ετοιμαστώ.

έχω τους λόγους μου. που σ' αγαπώ.

Αυτές τις μέρες σε σκέφτομαι έντονα.

Είναι κάποια πράγματα που δεν τολμώ να τα πω έτσι κατά πρόσωπο. Ευτυχώς που υπάρχει και το blog. Google, ευχαριστώ.

Γιατί σε αγαπώ; Γιατί σε θαυμάζω;

Πάντως όχι επειδή πιστεύω ότι δεν έχεις αρνητικά. Και βέβαια έχεις, απλά εφόσον δε με επηρεάζουν εμένα δεν επικεντρώνομαι σ' αυτά. Κι αυτό δεν το κάνω μόνο για σένα, το κάνω σε όλους. Βαριέμαι να αναλώνω την πολύτιμη ενέργεια μου σ' αυτά.

Σε αγαπώ επειδή είσαι άνθρωπος που δείχνει και τα συναισθήματα του και τις αδυναμίες του. Επειδή μπορώ να πω και κακία άμα μου κατεβεί χωρίς να νιώθω μικρόψυχη - έτσι νιώθω στο κάτω κάτω της γραφής ρε παιδάκι μου. Επειδή μπορώ να 'χω και πάθη και ελαττώματα - και να με αγαπάς μ' αυτά.

Επειδή είσαι άνθρωπος με στόχους. Κι όταν έχεις φίλους τέτοιους ανθρώπους, σε βοηθά να μην ξεχνάς τους δικούς σου στόχους. Όχι, δεν θ' ανακαλύψουμε όλοι την πενικιλίνη, ούτε θα πάμε στο φεγγάρι. Αλλά αυτό δε μας εμποδίζει από το να ΄χουμε κάποιους στόχους ζωής.

Επειδή το ξέρουμε κι οι δύο πως θα μπορούσες να επαναπαυτείς σε κάτι πολύ πιο εύκολο και πάλι να 'σαι εξασφαλισμένος. Παρ' όλ' αυτά, εσύ προτίμησες το δύσκολο δρόμο. Έτσι. Για την καύλα σου. Επειδή κι εμένα μου αρέσουν οι δύσκολοι δρόμοι.

Επειδή αγαπάς τον εαυτό σου - και μαζί σου, μπορώ να εκδηλώνω ελεύθερα πως τον αγαπώ κι εγώ. Χωρίς ενοχικά σύνδρομα και ανασφάλειες.

Επειδή σου αρέσει η καλή ζωή. Κι εμένα. Κι όμως μπορούμε να περάσουμε όμορφα με ένα μόνο ποτήρι κρασί αν πέσουν αφραγκίες.

Επειδή είσαι τόσο καλή παρέα - συζητητής και ακροατής. Επειδή όταν έπεσαν τα δύσκολα, έστελνες ένα μήνυμα έτσι στο άσχετο και μου έφτιαχνες τη μέρα. Επειδή ένιωθα να με κατανοείς χωρίς να με λυπάσαι.

Επειδή, πραγματικά, μου δείχνεις το δρόμο για να γίνω καλύτερη. Πιθανότατα δεν το ξέρεις, δε σου ζήτησε κανείς να το κάνεις. Κι όμως, με το παράδειγμά σου, μου θυμίζεις κάθε μέρα πως πρέπει συνεχώς να προσπαθώ να γίνω μια καλύτερη εγώ.

Άκου και αυτό το τραγουδάκι. Μου έχει κολλήσει τις τελευταίες μέρες.