Το facebook νομίζω ότι έχει περάσει τις ερωτικές σχέσεις σε ένα άλλο επίπεδο. Χειρότερο, αν με ρωτάς. Γνωρίζεις κάποιον/ -αν, σου αρέσει. Παλιά μπορούσε και να ρωτήσεις το τηλέφωνό του/ της, αν όχι από το ίδιο το άτομο, από τους κοινούς σας γνωστούς. Σήμερα, απλά θα τον/ την κάνεις add στο facebook. Θα μπεις στο profile του, ψάχνοντας πληροφορίες. Δηλώνει single; Είναι σε σχέση; Αν δε δηλώνει κάπου το relationship status του, έχει φωτογραφίες που να προδίδουν κάτι; Πολλοί άνθρωποι κάνουν όλη τη διεργασία μέσω facebook πλέον. Μπορεί και να ερωτευτούν ακόμα. Όμως δεν ερωτεύονται τον άνθρωπο. Ερωτεύονται την εικόνα που προμοτάρει στο profile του. Τις φωτογραφίες που έχει, τα τραγούδια που ποστάρει, τα σχόλια που αφήνει. Κι όμως, ο έρωτας είναι (μαζί με τα άλλα) η χημεία του σώματος σου με τον άλλο. Το πώς θα νιώσεις όταν τον δεις, όταν θα κάτσεις δίπλα του. Η μυρωδιά του, ο τρόπος που φιλά, οι κινήσεις του. Πράγματα που δε μπορεί να σου τα δώσει το facebook. Όσο κι αν κοιτάζεις εικόνες. Όσο κι αν τραβάς μαλακία, σκεφτόμενος αυτά που θα μπορούσες να κάνεις με το άτομο. Γιατί να τα σκέφτεσαι μόνο; Γιατί να μην τα κάνεις πράξη; Γιατί να μην τολμήσεις, κι ας πληγωθείς μετά;
Άλλος βασικός παράγοντας που νομίζω δυσκολεύει τα πράγματα, είναι ότι οι άντρες είναι -νομίζω- διαφορετικοί σήμερα. Μπορεί να κάνω και εγώ λάθος, διορθώστε με. Νομίζω ότι έχουμε μπερδέψει λίγο τους ρόλους. Ο άντρας δεν είναι, καρδιά μου, ο κυνηγός; Ή οι καιροί άλλαξαν, ή εγώ είμαι πολύ συντηρητική και παραδοσιακή. Συγγνώμη ρε παιδιά, αλλά άμα πρέπει να τον κυνηγήσω εγώ τον άντρα πρώτη, να του πω εγώ ότι ενδιαφέρομαι πρώτη, ή και να του την πέσω, να τον φιλήσω πρώτη (ναι, το άκουσα και αυτό), τι να τον κάνω μετά; Να παίζουμε μαζί με τις κούκλες μας; Τι είδους αρσενικό είναι αυτό; Πώς τον ερωτεύεσαι μετά εκείνον τον άντρα; Δε θα νιώθεις λίγο σαν τη μαμά του; Υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που το κάνουν, γιατί δεν το βλέπουν έτσι. Αυτό είναι μια καθαρά προσωπική άποψη.
Υπάρχουν κι άλλα πράγματα νομίζω που δυσκολεύουν τα πράγματα σήμερα. Κι από μας τις γυναίκες - δεν είμαστε άμοιρες ευθυνών. Αυτά όμως νομίζω ότι είναι καλύτερα να τα πει ένας άντρας. Τελοσπάντων παιδάκια μου, πολύς προβληματισμός έπεσε. Από σήμερα ξεκινά η άδεια μου. Δυο βδομάδες χωρίς να πηγαίνω γραφείο, μάλιστα, αυτό είναι κάτι κοντά στον παράδεισο. Και η μία στο νησί. Εύχομαι σε όλους να περάσετε τέλεια τις διακοπούλες σας. Και ας βάλουμε όλοι, γυναίκες και άντρες, λίγο νερό στο κρασί μας. Στο τέλος της μέρας, μαζί δεν κάνουμε και χώρια δε μπορούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου