Δεν υπάρχει τρόπος να σου έρθουν οι μεγάλες αλλαγές χωρίς να κουνήσεις κι εσύ το χέρι σου (και το πόδι σου, και όλο σου το σώμα). Πολύ λίγοι είναι οι άνθρωποι που είδαν ωραία πράγματα να τους συμβαίνουν χωρίς να το προσπαθήσουν, κι αν με ρωτάς, ήταν πράγματα που δεν τα περίμεναν καν.
Το θέμα είναι, όταν έρχονται αυτές οι αλλαγές, εμείς είμαστε έτοιμοι γι' αυτές; Είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε τα μέτρια και τα σίγουρα για να ρισκάρουμε για κάτι που μπορεί να είναι καλύτερο, αλλά μπορεί να βγει και χειρότερο; Πολλές φορές μπορεί να γκρινιάζουμε γι' αυτό που έχουμε γιατί δεν είναι τόσο καλό όσο θα θέλαμε να είναι, αλλά στην πραγματικότητα δε θα ρισκάραμε να το αλλάξουμε. Και το διαπιστώνουμε αυτό όταν είναι η ώρα της αλλαγής.
Δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος του ρίσκου. Ξέρω όμως ότι έχω τόσο πολύ βαρεθεί την στασιμότητα, το μέτριο, την έλλειψη προοπτικής που προτιμώ να πεθάνω παρά να μείνω στα ίδια. Δεν ξέρω τι συμβαίνει τους τελευταίους μήνες, αλλά η δυναμική μου πλευρά - που την είχα βάλει για ύπνο για κάποιο διάστημα - ξύπνησε και άρχισε να διεκδικεί ξανά πράγματα και να δοκιμάζει πράγματα, κι ας μην είναι τα σίγουρα. Φοβάμαι, μα στα πόδια δεν το βάζω πια...!
Το θέμα είναι, όταν έρχονται αυτές οι αλλαγές, εμείς είμαστε έτοιμοι γι' αυτές; Είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε τα μέτρια και τα σίγουρα για να ρισκάρουμε για κάτι που μπορεί να είναι καλύτερο, αλλά μπορεί να βγει και χειρότερο; Πολλές φορές μπορεί να γκρινιάζουμε γι' αυτό που έχουμε γιατί δεν είναι τόσο καλό όσο θα θέλαμε να είναι, αλλά στην πραγματικότητα δε θα ρισκάραμε να το αλλάξουμε. Και το διαπιστώνουμε αυτό όταν είναι η ώρα της αλλαγής.
Δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος του ρίσκου. Ξέρω όμως ότι έχω τόσο πολύ βαρεθεί την στασιμότητα, το μέτριο, την έλλειψη προοπτικής που προτιμώ να πεθάνω παρά να μείνω στα ίδια. Δεν ξέρω τι συμβαίνει τους τελευταίους μήνες, αλλά η δυναμική μου πλευρά - που την είχα βάλει για ύπνο για κάποιο διάστημα - ξύπνησε και άρχισε να διεκδικεί ξανά πράγματα και να δοκιμάζει πράγματα, κι ας μην είναι τα σίγουρα. Φοβάμαι, μα στα πόδια δεν το βάζω πια...!
Χριστός Ανέστη, pax μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι δεν είμαστε ποτέ έτοιμοι για τις όποιες αλλαγές στη ζωή μας ή, τουλάχιστον, δεν είμαστε πλήρως έτοιμοι γι' αυτές ακόμα κι αν τις επιζητούμε. Κι ο λόγος είναι ότι υπάρχει μεγάλη απόσταση μεταξύ του "θέλω αλλαγές" και του "κάνω αλλαγές (και αναλαμβάνω την ευθύνη της επιλογής μου)". Μην ξεχνάμε και το "κάνω αλλαγές γιατί τα γνώριμα και τα συνηθισμένα δεν υφίστανται πια κι έχω μείνει μετέωρος". Οδυνηρό και συνάμα λυτρωτικό...
Εγώ και το ρίσκο είμαστε μακρινοί συγγενείς: ξέρω ότι υπάρχει, αλλά μέχρι εκεί! :Ρ
Π.
Π. μου, συμφωνώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήλοιπόν, ξέρεις τι; αν ο μόνος τρόπος/ λόγος να κάνεις/ -ουμε αλλαγές είναι το "τα γνώριμα και τα συνηθισμένα δεν υφίστανται πια κι έχω μείνει μετέωρος", καλύτερα κι έτσι παρά η παραμονή στα ίδια!
:)