ασυνάρτητες σκέψεις

ουφ... είπα αυτό το Σ/Κ να κάτσω να τελειώσω το άρθρο μου, και νιώθω λες και κάνω καταναγκαστικά έργα. ούτε για τη Μαδρίτη δεν πρόλαβα να γράψω ακόμα! ελπίζω απόψε να το τελειώσω και να το στείλω, η νύχτα είναι μεγάλη και βασανιστική, όμως δεν έχω άλλα περιθώρια!

κάποιες παραδοχές είναι ιδιαίτερα απελευθερωτικές. σαν να σου ανοίγεται λεωφόρος μετά.

ανακάλυψα ότι μετρώ πολύ τον εαυτό μου με το βαρόμετρο των φίλων μου. τον πολύ τον κόσμο γραμμένο τον έχω. φοβάμαι όμως να πέσω απ' τα μάτια των φίλων μου.

καμιά φορά ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά, και λέω τι όμορφα που θα 'ταν να μπορούσα να ασχοληθώ με την εκπαίδευση. λατρεύω αυτό που σπούδασα, ξέρεις. και μετά ξυπνώ.

τα διλήμματα μας είναι βασανιστικά όταν πρέπει να πάρουμε εμείς την απόφαση. όταν έχουμε εμείς, ακέραια, την ευθύνη.

ρε μήπως παίρνω τη ζωή πολύ στα σοβαρά;

πεθύμησα τρομερά τους φίλους μου που λείπουν στο εξωτερικό. τρομερά όμως!!! Χριστούγεννα, ελάτε γρήγορα!

κάπως έτσι είναι η σούπα του μυαλού μου αυτή τη στιγμή. εντελώς ασυνάρτητες σκέψεις...