Αύριο θα είναι πολύ όμορφη μέρα. Παντρεύεται ένα ζευγάρι που αγαπώ πολύ. Νομίζω τους γάμους τους απολαμβάνεις μόνο όταν παντρεύονται κοντινοί σου άνθρωποι και χαίρεσαι με τη χαρά τους, αλλιώς είναι άλλη μία κοινωνική υποχρέωση.
Γνωρίστηκαν στα ταξίδια τους, μέσω ενός διεθνούς οργανισμού στον οποίο εμπλέκονται και οι δύο. Ο καλοκαιρινός έρωτας έφερε και φθινοπωρινές συναντήσεις, και χειμερινές, και ανοιξιάτικες, κι άλλες καλοκαιρινές, μέχρι που αποφάσισαν να μοιραστούν και την υπόλοιπη ζωή τους. Εκείνος θα έρθει να ζήσει εδώ μαζί της, και εμείς περιμένουμε τα μωρά που θα έρθουν για να κάνουμε babysitting.
Η ιστορία τους ακόμα με ενθουσιάζει, γιατί, ούσα ρομαντική, ακόμα θέλω να πιστεύω ότι θα μείνω με κάποιον και θα κάνω παιδιά μαζί του από έρωτα κι όχι από ανάγκη ή εξαναγκασμό - απλά γιατί δε θα μπορώ να ζήσω χωρίς εκείνον και εκείνος χωρίς εμένα. Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα ζευγάρια που τους συμβαίνει. :)
Ευχή μου, από έρωτα κι όχι από ανάγκη, να πραγματοποιήσεις την τελευταία παράγραφο σου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ! βέβαια ποτέ δεν ξέρεις τους συμβιβασμούς που θ' αναγκαστείς να κάνεις σ' αυτή τη ζωή... όμως κανένας δεν σου απαγορεύει να ονειρεύεσαι. :)
ΑπάντησηΔιαγραφή