για την Αθήνα κι άλλα χαλαρωτικά.

Αναζωογονήθηκα! Ταξιδάκι στην Αθήνα. Ξέφυγα από τα deadlines της δουλειάς, του μεταπτυχιακού, από το πήξιμο της καθημερινής ζωής. Για λίγες μέρες δεν είχα κανέναν -μα κανέναν- να με πρήζει! Μου έφυγαν και οι αναγούλες στο στομάχι που έχω συνέχεια τον τελευταίο καιρό - ούτε έγκυος να ήμουν! Από το άγχος ήταν τελικά... Πρέπει να προσπαθήσω να το διαχειρίζομαι καλύτερα.

Ευτυχώς, δεν είχα πουθενά internet. Το κινητό μου δε μπορεί να πιάσει wireless, και αντιστάθηκα στον πειρασμό να μπω μέσω των computer του ξενοδοχείου. Και το αίσθημα ήταν απίστευτα απελευθερωτικό. Τι να σου πω, ένιωσα ότι μεταφέρθηκα σε έναν άλλο πλανήτη, όπου το μόνο που φαινόταν να είναι σημαντικό ήταν τα ψώνια στα μαγαζιά, πού θα πήγαινα και ποιους φίλους θα έβλεπα. Πρωτόγνωρη εμπειρία :)

Ευτυχώς που τα κατάφερα να δω το φίλο με την τεράστια, ζεστή αγκαλιά. Δεν το έχουμε στην κουλτούρα μας να αγγιζόμαστε με τους φίλους μας. Σκέψου πότε ήταν η τελευταία φορά που αγκάλιασες ένα φίλο ή μια φίλη σου. Δύσκολο. Και γω είμαι τόσο τυχερή που έχω έναν φίλο που τολμά να το κάνει. Μου έδωσε μια τεράστια, προστατευτική αγκαλιά. Σαν ο μεγάλος αδερφός που -δυστυχώς- δεν έχω. Είπαμε τα νέα μας.

Είδα και μια άλλη φίλη που την αγαπώ πολύ. Κι αυτή με ανοιχτή την καρδιά και την αγκαλιά της.

Περπάτησα σε γνώριμους και αγαπημένους τόπους. Την Αθήνα την υπεραγαπώ γιατί έζησα τα πιο όμορφα και ανέμελα μου χρόνια εκεί. Δεν είναι μόνο το nightlife και τα μαγαζιά. Είναι αυτή η μαγική της ενέργεια. Η ανεξήγητη σε κάποιον που δεν την αγαπά, που δεν την έχει ζήσει. Μακάρι να μπορούσα να μείνω περισσότερο, αλλά δεν ορίζουμε εμείς πάντα την πορεία της ζωής μας. Ούτε παίρνουμε πάντα αποφάσεις σκεφτόμενοι μόνο τους εαυτούς μας.

Ευτυχώς που δεν είχα περισσότερο χρόνο για τα μαγαζιά, γιατί θα ερχόμουν πίσω εντελώς χρεοκοπημένη! Πήγαμε σε περίοδο εκπτώσεων, οπότε καταλαβαίνεις! 'Ηρθα πίσω με μια βαλίτσα ψώνια, και ο μόνος λόγος που δεν ήταν περισσότερο ήταν γιατί δε θα μπορούσα να την περάσω στο check in.

Πίσω στην καθημερινότητα τώρα, αλλά με πιο πολύ κέφι και διάθεση. Αν είναι κάθε φορά που πάω να γυρνάω έτσι, πρέπει να πηγαίνω τουλάχιστον δυο φορές το χρόνο!

Άσχετο με τα πιο πάνω, αλλά είδες τι γράφει η Άση Μπήλιου στο αστρο-ημερολόγιο της του 2011 για τους Ταύρους; "Ερωτικά, η χρονιά είναι ιδιαίτερα θετική κι έτσι οι αδέσμευτοι θα βρουν (αν δεν έχει γίνει ήδη) κάποιον/α να τους αγαπά και να τους φροντίζει". Κυρία Άση μου, Ζυγός ή Υδροχόος να μην είναι μόνο, κατά τα άλλα είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις!

Επίσης άσχετο, το να ζωγραφίζεις είναι απίστευτα χαλαρωτικό. Ξεκινήσαμε πίνακα σε καμβά στα μαθήματα τέχνης και δε μπορούσα να το πιστέψω: όση ώρα δούλευα πάνω του, το μοναδικό που με ένοιαζε ήταν να τον κάνω ωραίο. Δε μπορούσα να σκεφτώ ή να θυμηθώ τίποτα άλλο. Γιατί έπρεπε να γίνω 24 για να το ανακαλύψω αυτό;

Άσχετο νούμερο 3, αλλά σχετικό με τα χαλαρωτικά: όταν πραγματικά θέλεις κάτι, να το αποδέχεσαι σαν κομμάτι του εαυτού σου και όχι να το αποποιείσαι επειδή δεν ταιριάζει με την κοινωνικά αποδεκτή εικόνα που προσπαθούμε όλοι να φτιάξουμε. Όπως εγώ που μισώ το αλκοόλ. Φοβόμουν να το πω μέχρι κάποια ηλικία, βγαίναμε και κατέβαζα ποτήρια για να μην με πουν ξενέρωτη. Τώρα που "μεγάλωσα" ξέρεις τι νομίζω; Στα τέτοια μου κι αν με πουν ξενέρωτη εξαιτίας αυτού. Γιατί να καταπιέζομαι;

Πίσω στην Αθήνα, λέω να ξαναπάω το καλοκαίρι.. Άμα είναι να έχουμε τόσο ευεργετικά αποτελέσματα, του τύπου ανανεωμένη γκαρνταρόμπα, διασκέδαση, ανανεωμένη διάθεση και ψυχική ξεκούραση.. Αξίζει.. Ε;.... :)