Έχει μέρες που σκέφτομαι να γράψω. Είναι πολλά τα φαινόμενα και τα ζητήματα. Πολλές από τις προ ημερών σκέψεις μου τις πρόλαβε ο Σκέφτομαι και Γράφω, με αυτό το post. Και τα δύο σχόλια με κάλυψαν, οπότε δεν είχα καν τι να σχολιάσω.
Είναι η ιδέα μου ή η επικαιρότητα έγινε πιο μαύρη τελευταία; Δεν ήταν ποτέ έτσι ή είχαμε κατά διαστήματα κι άλλες τέτοιες περιόδους και απλά τώρα μου φαίνονται εμένα τόσο μαύρα; Παίζουν ρόλο τα δύο χρόνια που είμαστε μέσα στη μαυρίλα λόγω κορωνοϊού και δεν αντέχουμε άλλο; Δεν ξέρω, προσπαθώ να βρω τις απαντήσεις.
Δεν γράφω τίποτα για το Ουκρανικό. Είναι μια τραγωδία ο πόλεμος, όπως κι αν συμβαίνει και νιώθω ότι είναι τόσο μάταιο να τον αγγίξω έστω και ακροθιγώς. Εκτός αυτού, δεν ξέρω, δεν έχω διαβάσει, δεν έχω ενημερωθεί.
Πρόσφατα περάσαμε και μια προσωπική δυσκολία και η κατάσταση δεν ήταν καλή για την ψυχολογία μας. Δεν θέλω να την γράψω ώσπου να ξεπεραστεί εντελώς. Πάλι μου βγαίνουν τα θέματα που είχα με τη μαμά και το μπαμπά μου, ότι αν τα γράψω ξεκάθαρα στο blog, είναι λες και τα μεγαλώνω και τα κάνω τεράστια. Κι ότι πρώτα θα τα αντιμετωπίσω και ύστερα θα τα γράψω.
Κάνω shopping therapy. Αγοράζω πράγματα και πουλώ τη θλίψη μου. Και για κάποιο λόγο δουλεύει και δεν το νιώθω να είναι τραγικό όπως ακούγεται. Επειδή δυστυχώς είμαι υλίστρια. Τα υλικά αγαθά - και ειδικά εκείνα που σχετίζονται με την ομορφιά - με κάνουν ευτυχισμένη μέχρι ενός σημείου. Μου φτιάχνει τη μέρα ένα όμορφο άρωμα, ένα ωραίο ρούχο, ένα ωραίο μακιγιάζ, ένα ωραίο και διακριτικό κόσμημα, ένα όμορφο ρολόι. Μου φτιάχνει τη διάθεση το να αγοράζω καινούρια όμορφα ρούχα και να δίνω κάποια παλιά που δε μου ταιριάζουν πια. Έχω ξοδέψει πολλές εργατοώρες στην αναζήτηση του τέλειου foundation (που το είχα βρει Αθήνα) και άλλες τόσες να βρω πώς θα το φέρνω Κύπρο. Και πόσες άλλες ώρες έχω ξοδέψει στην αναζήτηση του τέλειου *κάτι*, και πόσο χαρούμενη γίνομαι όταν βρίσκω εκείνο το τέλειο κατά τα δικά μου δεδομένα *κάτι*.
Τις τελευταίες μέρες αγόρασα κοσμήματα, αρώματα, είδη μακιγιάζ, ρούχα, λαδάκια σώματος και μαλλιών, γυαλιά ηλίου. Μην ρωτήσεις πόσα ξόδεψα. Έκλαψαν οι κάρτες. Ας είναι, ας πω ότι ξόδεψα τα λεφτά του 13ου που αποταμίευσα. Αγόρασα δώρα για τα βαφτιστήρια μας, παραμυθάκια και μπουρνουζάκια εξατομικευμένα γι' αυτά, και δυο επιτραπέζια που τα έψαχνα καιρό για το σπίτι μας.
Επίσης τις τελευταίες μέρες προσπαθώ να οργανώσω ότι μπορώ. Εξόδους σε εστιατόρια, σε καφετέριες, έξω στη φύση, κάτω στη θάλασσα. Μεγάλη θεραπεία η θάλασσα, μεγάλη ανακούφιση. Προσπαθώ να οργανώσω και ένα αεροπορικό ταξίδι, θα δούμε.
Παλιά έκανα πάρα πολλές συζητήσεις για τα βαθιά μας θέματα, τις υπαρξιακές αναζητήσεις και αγωνίες μας. Από όταν πέθαναν οι γονείς μου, δεν θέλω. Με άλλους μπορεί να τα συζητήσω, μπορεί να το αντέξω να ξεκινήσει κάποιος αυτή τη συζήτηση και να την κάνω κι εγώ, έτσι επιφανειακά και χωρίς ψυχική συμμετοχή, με τον εαυτό μου ποτέ. Γι' αυτό με δυσκολεύει το μεταπτυχιακό που κάνει τώρα ο άντρας μου, ειδικά όταν ανοίγει μεγάλες και μακρές συζητήσεις. Είναι πάνω σε θέματα βιοηθικής, τα οποία αναπόφευκτα εν τέλει ανάγονται σε θέματα φιλοσοφίας για να απαντηθούν. Εγώ τη φιλοσοφία ήδη από το πανεπιστήμιο την απέφευγα όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Προτιμώ να τρέξω να προσπαθήσω να προλάβω να ζήσω. Έτσι κι αλλιώς, ότι κι αν είναι μετά, είναι. Κι αν είναι κι αν δεν είναι, δεν το ξέρουμε. Η ζωή μας τρέχει και πρέπει να τρέξουμε να την απολαύσουμε. Αυτή που έχουμε σήμερα, τώρα. "Ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί". Ποτέ δεν κατάλαβα τους υπερβολικά θρησκευόμενους. Ναι, πρέπει να είσαι ένας καλός άνθρωπος, αλλά δεν μπορείς να θυσιάζεις όλες τις απολαύσεις για μια αβέβαιη υπόσχεση ενός μελλοντικού Παραδείσου. Πρέπει να είσαι χαρούμενος με το σήμερα και το τώρα σου, να περνάς όμορφα. Όσο μπορείς.
Δεν ξέρω πώς πήγα από την επικαιρότητα στις αγορές και μετά στα υπαρξιακά. Αυτή είναι η δική μου τρικυμία εν κρανίω της περιόδου αυτής. Σας εύχομαι να περνάτε όμορφα και να μπορείτε κατά διαστήματα να ξεχνάτε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου