η περίοδος των Μεγάλων Αλλαγών

Η περίοδος των Μεγάλων Αλλαγών. Συμβαίνουν πράγματα συνέχεια. Σαν να ζω συμπυκνωμένη ζωή. Δεν προλαβαίνω να τα ζήσω, πόσο μάλλον να τα γράψω. Ξέρω όμως τα αποτελέσματα τους.

Έμαθα να χάνω τον έλεγχο. Έμαθα πως είναι κάποιες στιγμές στη ζωή που θα τα χάσεις. Που έρχονται τόσα πολλά μαζί, που δεν προλαβαίνεις να τα διαχειριστείς. Που στη δουλειά θα λείπεις αρκετά λόγω καταστάσεων, και θα υπάρξουν και κάποιες μέρες που θα νιώθεις ότι δεν έχεις την overall εικόνα για το τι γίνεται με τις υποθέσεις που διαχειρίζεσαι. Που θα κάνεις και σημαντικά λάθη. Και είναι ΟΚ να κάνεις λάθη. Και όταν δεν προλαβαίνεις αλλά και όταν προλαβαίνεις. Που δεν θα έχεις χρόνο ή καρδιά να διαβάσεις, και η ύλη στοιβάζεται και στο τέλος θα πρέπει να το πας εντελώς επιλεκτικά και χρησιμοθηρικά, και η τελειομανία μέσα σου διαμαρτύρεται, αλλά της λες να σκάσει, γιατί μιλάς εσύ τώρα. Που το σπίτι σου για ένα διάστημα θα είναι χάλια, αλλά δεν πειράζει. Είναι ΟΚ να μην είναι όλα τέλεια, πάντα.

Έμαθα πώς είναι να μην μπορείς ή να μην θέλεις να προγραμματίζεις, γιατί συμβαίνουν τόσα πράγματα τόσο ξαφνικά που τα σχέδια σου μπορεί να τιναχτούν ανά πάσα στιγμή στον αέρα. Ξεκίνησα να σκέφτομαι πως, το τόσο καλά οργανωμένο (γενικότερο) σχέδιο της ζωής μου μπορεί και να αλλάξει τροπή. Αφού ήδη σε κάποια σημεία δεν μου βγήκε. Και πως αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.

Καταλαβαίνω πως αλλάζω. Ζυμώνομαι συνέχεια. Αμφισβητώ πράγματα που τα είχα δεδομένα μες το κεφάλι μου, και με την ανωριμότητα που με χαρακτήριζε, τα έβλεπα σαν σίγουρα και απόλυτα και οριστικά. Κι ενώ αυτή η διαδικασία παλιά θα μου προκαλούσε άγχος, τώρα η διάθεση μου προς αυτήν είναι από ουδέτερη μέχρι και χαρούμενη. Απλά κάθομαι και παρατηρώ τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή - την περίοδο των Μεγάλων Αλλαγών. Κι όταν θα κατασταλάξουν λιγάκι τα πράγματα, σκέφτομαι πως σε εκείνη τη φάση θα αξιολογήσω τη νέα pax. Θα δω πού βρίσκομαι, ποια είμαι. Αυτή τη στιγμή έχω μια ιδέα, αλλά δεν ξέρω ακριβώς.

Τελειώνω σιγά σιγά με το ΜΒΑ μου. Αρχές Ιουλίου θα έχω τελειώσει οριστικά. Οριστικά. Είμαι χαρούμενη που το ξεκίνησα. Μου έδωσε γνώσεις. Μου έδωσε και λεφτά. Και πιστεύω πως θα μου δώσει κι άλλα. Προς το παρόν διαβάζω - γράφω εντατικά για να τελειώσω. 

Κι ενώ με όλα αυτά θα περίμενα να μην είμαι καλά, η διάθεση μου είναι σε θετικό mode εδώ και καιρό. Είναι που μπήκε η άνοιξη (κι ας μας βρέχει λιγάκι); Είναι που μεγάλωσε η μέρα; (αυτό σίγουρα). Είναι που τελειώνω σιγά - σιγά με το διάβασμα που ήταν μια μεγάλη υποχρέωση εδώ και 3 χρόνια; Εντάξει, σε αυτό το τελευταίο δεν θα έπρεπε να μπει ερωτηματικό. Επίσης είναι το ότι ξαναξεκίνησα γυμναστική. Και το ότι ξαναμπήκα σε πρόγραμμα διατροφής. Εκείνο το δικό μου. Που δεν με κάνει να πεινώ. Και εδώ και κάποιο διάστημα η ζυγαριά πάει κάτω. Είναι αυτό το συναίσθημα, να νιώθεις ότι ήσουν στην ομάδα που χάνει για πάρα πολύ καιρό, αλλά τώρα η ομάδα σου κερδίζει. Για μένα η εμφάνιση μου, μου είναι φοβερά σημαντική - επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που ζω τη ζωή μου.

Είναι η περίοδος των Μεγάλων Αλλαγών. Ακόμα έχουμε δρόμο. Δεν είμαι πια εκείνο το αδύναμο πλάσμα που ήμουν μερικά posts πριν. Ούτε όμως είμαι το υπεραισιόδοξο άτομο που υπήρχε ακόμη πιο πριν. Μάλλον είμαι κάτι μεταξύ. Ούτε κι εγώ ξέρω. :) Ξέρω, όμως, πως αγαπώ την pax. Ξέρω πως κάνει το καλύτερο που μπορεί, αλλά - πλέον - δεν θα πεθάνει κιόλας για να γίνουν όλα τέλεια. Γιατί αυτό δεν γίνεται. 

Και μέσα σε όλα αυτά, σε μερικές ώρες κλείνω τα 30. Χρόνια μου πολλά. :)

Σε φιλώ

pax

για την τελειομανία

Note to self (και για όλους εκείνους που βασανίζονται από την τελειομανία τους που πολλές φορές οδηγεί σε αναβλητικότητα). Από την "Α, μπα;".

"Έχω με τα χρόνια καταφέρει να δεχτώ ότι ποτέ δεν θα είναι τέλειο ό,τι κάνω, όσο κι αν προσπαθήσω, και δεν προσπαθώ πια να συγκεντρωθώ να κάνω δουλειά 100% χωρίς διαλείμματα και άλλες μικροδιακοπές. Ξεκινάω, και όπως πάει. Το σημαντικό είναι να ξεκινήσω, αν ξεκινήσω, κάποτε θα τελειώσει".

Και η σχετική φωτό από ένα άσχετο ποστ ενός φίλου στο Instagram που κόλλησε με αυτή τη σκέψη.

Ευγνωμοσύνη

Μου έλειψε το blog μου, θα ήθελα να έχω ώρα να γράφω περισσότερο.

Θεωρείται κάποιου είδους ύβρις να λες ότι δεν είσαι καλά; Μετά που έγραψα εκείνα που έγραψα, συνέβηκαν ακόμα χειρότερα. Και με ένα παράξενο τρόπο, με τα ακόμα χειρότερα σαν να έγινα καλά. Γιατί όταν σου πέφτει κάπως ο ουρανός στο κεφάλι με κάτι ξαφνικό που θα συμβεί, δεν έχεις πολλή ώρα να σκεφτείς ούτε να γράψεις ούτε να συνειδητοποιήσεις. Ανταποκρίνεσαι στο πιο άμεσο και το πιο επείγον, ιεραρχείς και τα υπόλοιπα για το μόλις καταλαγιάσει η μεγάλη καταιγίδα. Τα καταφέραμε πάντως. Και λέω τα καταφέραμε γιατί το πιο σοβαρό ζήτημα από όλα ήταν θέμα υγείας ενός από εμάς και το αντιμετωπίσαμε όλοι μαζί. 

Και απόψε, μετά από δύο μήνες που δεν σήκωσα κεφάλι, νιώθω πως θέλω να σου πω γιατί είμαι ευγνώμων. 

Είμαι ευγνώμων γιατί σε εκείνο το θέμα υγείας που σου έλεγα παραπάνω, ο γιατρός μεσολάβησε και βρέθηκαν τρεις μπουκάλες αίμα - γιατί από την τράπεζα αίματος μας έστελναν μόνο μια. Είμαι ευγνώμων γιατί είχαμε τα λεφτά να κάνουμε εκτός νοσοκομείου αξονική τομογραφία, για την οποία θα είχαμε αναμονή κάποιες βδομάδες επειδή δεν κρίθηκε τόσο επείγουσα. Είμαι ευγνώμων που τελικά πήγαν όλα καλά και όλες οι εξετάσεις ήταν καθαρές.

Είμαι ευγνώμων που είμαι αρτιμελής. Είχα ένα ατύχημα στο σπίτι, και έκοψα με μαχαίρι τον δείκτη του αριστερού μου χεριού, από τη μέσα πλευρά, στην τρίτη άρθρωση (αυτή που είναι πριν το νύχι). Το έκοψα τόσο βαθιά, που φοβήθηκα ότι θα μου το έκοβαν τελείως εκείνο το κομμάτι. Τελικά μου έκαναν 6 ραφές και μου είπαν για μια βδομάδα να μην το κινώ καθόλου, όλο το χέρι. Δεν μπορείς να φανταστείς τι πόνος μπορεί να υπάρχει, μόνο από ένα δάχτυλο, ειδικά όταν σε τραβά με τις ραφές. Πονούσα να ντυθώ, να βάλω τα παπούτσια μου, να μαζέψω τα μαλλιά μου, να κάνω την παραμικρή κίνηση. Έκανα καμιά ώρα να κάνω μπάνιο και έκανα με δυσκολία. Την γλίτωσα φτηνά όμως - αν έκοβα τένοντα δεν θα ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Είμαι ευγνώμων γιατί προχτές, σχεδόν δυο βδομάδες μετά, τα κατάφερα να λούσω τα μαλλιά μου μόνη μου και να χτενιστώ. Παίρνουμε την αρτιμέλεια μας ως κάτι δεδομένο και δεν συνειδητοποιούμε πόσο υπέροχο δώρο είναι.

Είμαι ευγνώμων γιατί είμαι υγιής. Γιατί το παίρνουμε και αυτό σαν δεδομένο. Η αδερφή μιας αγαπημένης μου φίλης έχει όγκο στον εγκέφαλο. Είναι 28. Η βιοψία που έγινε τελευταία έδειξε ότι είναι καλοήθης. Λόγω θέσης όμως δεν μπορεί να πειραχτεί. Πρέπει να μείνει εκεί, έχει μπει βαλβίδα για να διοχετεύεται στο στομάχι το υγρό που δημιουργεί ο όγκος και να αποσυμφορείται η πίεση. Θα το αφήσουν εκεί και θα το παρακολουθούν τακτικά επειδή δεν μπορεί να γίνει χειρουργική επέμβαση, ούτε (προφανώς) χημειοθεραπεία, ούτε ακτινοθεραπεία επειδή μπορεί να τον μετατρέψει σε κακοήθη. Πώς ζεις όμως με αυτό το δεδομένο, ξέροντας ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει κακοήθης; Πώς πιάνεις δουλειά ξανά; Πώς ερωτεύεσαι, πώς κάνεις παιδιά; 

Συμβαίνουν κι άλλα.. Οικογενειακώς βαφτίσαμε, αποφοιτήσαμε, προετοιμαζόμαστε για παγκύπριες, είχαμε δυστυχώς και μια απώλεια. Από το Νοέμβρη πάντως δεν έχω βαρεθεί καθόλου. Δεν συνειδητοποιώ καθόλου το χρόνο που περνά, γιατί συνέχεια κάτι συμβαίνει. Για να χρησιμοποιήσω την έκφραση της τουλίπας, νιώθω πως είμαι σε ένα roller coaster - και δεν ξέρω πότε θα κατεβώ.

Σε 3 μήνες τελειώνω το ΜΒΑ. Δεν ξέρω πώς θα τα καταφέρω, έτσι που έμεινα πίσω, αφού για δυο μήνες δεν έκανα σχεδόν τίποτα, αλλά δεν θέλω να πάρω παράταση. Προτιμώ να τρέξω να προλάβω. Πάντως ήταν μια από τις καλύτερες αποφάσεις που έχω πάρει ποτέ.

Να σου πω και κάτι αστείο. Χτες κάπου ήμουν με τους κουμπάρους μου, στο χώρο υπήρχε ένα ωραίο παιδί, ο κουμπάρος μου τον ήξερε, τον κάλεσε και στο τραπέζι μας, έπιασαν την κουβέντα, μια χαρά. Σε κάποια φάση, το παιδί (έτσι θα τον λέμε διότι είναι :Ρ) είπε τον κουμπάρο μου (που φέτος θα κλείσει τα 33) γέρο! Αν του έφερνα το τραπέζι στο κεφάλι θα ήταν δικό μου φταίξιμο δηλαδή; Τι να πω κι εγώ που φέτος θα κλείσω τα 30 και τώρα άρχισα να ξεπερνώ την κρίση ηλικίας; Τελικά έμαθα ότι είναι 24! Κάπου εδώ το θέμα κλείνει! :)

Τι να σχολιάσεις σε όλα αυτά; Τίποτα. Ας πούμε ότι το blog μου είναι κάπως η θεραπεία μου. Είμαι ευγνώμων που μπορώ να σου γράψω και να χρησιμοποιήσω και τα δυο μου χέρια για να το κάνω αυτό - παρόλο που ακόμα δεν χρησιμοποιώ το ραμμένο μου δάχτυλο, σύντομα θα γίνει και αυτό. Είμαι χαρούμενη που κάνω το μπάνιο μου εύκολα, που ξαναξεκίνησα κάποιες δουλειές στο σπίτι, που βάφομαι ξανά, που ντύνομαι χωρίς να πονώ, που άρχισα να ξαναβγαίνω. Που πέρασαν τα σοβαρά και μπορώ να ασχοληθώ και με τις κλασικές γυναικείες "βλακείες" όπως το τι χρώμα θα βάψω τα μαλλιά μου. Που έχει μπει και η άνοιξη και είμαι χαρούμενη μόνο και μόνο που μεγάλωσε η μέρα κι έχει ανεβεί η θερμοκρασία. Η ζωή μου δεν είναι τέλεια, αλλά είναι πολύ όμορφη. I'll go gentle through it.

Σε φιλώ.

pax

Cosmic Telegram

Υπάρχει ένας φοβερός άνθρωπος που υποτίθεται γράφει για ζώδια, αλλά είναι φιλόσοφος. Λέγεται Γιώργος Πανόπουλος, η σελίδα του στο facebook λέγεται Cosmic Telegram είναι αυτή και το official website αυτό. Γράφοντας προβλέψεις για τους Ταύρους 01/02/2016 - 07/02/2016 έγραψε αυτά.. και ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας.

Χρειάζεται κάθε τόσο να σκεφτόμαστε πού βρισκόμαστε. Από πού ξεκινήσαμε και το δρόμο που έχουμε διανύσει. Σε τι κατάσταση βρίσκονται οι στόχοι, οι επιδιώξεις και οι φιλοδοξίες μας. Τι έχει νόημα για σένα; Βρίσκεσαι με τους ανθρώπους που θέλεις; Αγαπάς; Ποιος σε αγαπάει; Είσαι ικανοποιημένος/η με τη ζωή σου; Τι λείπει; Τι κάνεις για ό,τι σου λείπει. Τι δίνεις στους γύρω σου και σε αυτούς που αγαπάς; Τι παίρνεις πίσω; Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες κάτι που σε ευχαριστεί;

Πότε έκανες κάτι καινούργιο; Πόσο καιρό έχεις να γνωρίσεις έναν καινούργιο άνθρωπο; Πώς ταΐζεις την ψυχή σου; Εξελίσσεσαι μέσα από τη συντροφική σου σχέση; Συνεχίζεις να μαθαίνεις και έχεις περιέργεια για τη ζωή και τα πράγματα; Είναι ερωτήσεις που σου δίνεται η ευκαιρία να τις σκεφτείς χωρίς άγχος, από απόσταση. Χωρίς να μαστιγώνεις τον εαυτό σου, ούτε να αισθάνεσαι ενοχές ή τύψεις για όσα δεν έκανες. Σημασία έχει τι κάνεις τώρα. Τώρα.