Το τελευταίο μου post ήταν εντελώς αγχωμένο για άλλο λόγο από τον πραγματικό. Το κύριο μου άγχος όλο το καλοκαίρι ήταν το οικονομικό. Ένα καινούριο σπίτι είναι πολλά έξοδα - κι ακόμη κι αν προσπαθήσεις να τα ελέγξεις, συνέχεια προκύπτουν κι άλλα από εκεί που δεν το περιμένεις. Φαντάσου να είσαι ένα άτομο τρομερά οργανωμένο και προγραμματισμένο, και να βρίσκεσαι ξαφνικά αντιμέτωπο με έξοδα που, όσο και να προσπαθήσεις να τα κοντρολάρεις και να τα ελέγξεις, είναι σχετικά ανεξέλεγκτα στην αρχή. Κι είσαι εσύ ο ίδιος που τα πληρώνεις όλα, είναι πάρα πολύ αγχωτικό. Ευτυχώς τώρα η κατάσταση ξεκίνησε κάπως να ομαλοποιείται και να γίνεται πιο προβλέψιμη ως προς τις ανάγκες του σπιτιού.
Σεπτέμβρης, και ξεκινά ξανά το διάβασμα για το ΜΒΑ. Καμιά φορά αναρωτιέμαι γιατί το κάνω. Γιατί αφιερώνω χρόνο και χρήμα για να κάνω κάτι το οποίο δεν θα μου είναι άμεσα χρήσιμο; Επειδή - μου απαντά ο λογικός εαυτός μου - εφόσον δεν πρόκειται να δουλέψεις ποτέ ως καθηγήτρια, πρέπει να έχεις κάποιο τυπικό προσόν, αφού θα μείνεις μια ζωή στις επιχειρήσεις. Ναι, του απαντώ, αλλά έχω μια "σίγουρη" δουλειά. Ποιος ο λόγος να μαζοχίζομαι και να διαβάζω; Γιατί δεν κάθομαι στα αυγά μου; Και μου απαντά ότι θέλω να είμαι ανεξάρτητη, ότι ξέρω πως μου αξίζουν ακόμη περισσότερα λεφτά, ότι θέλω να έχω όλες τις επιλογές μου ανοιχτές και να διαπραγματεύομαι μια μέρα το μισθό μου έχοντας και το τυπικό προσόν, κι όχι μόνο τις αποδεδειγμένες ικανότητες μου. Γιατί σε μια καινούρια δουλειά δεν είναι καθόλου αποδεδειγμένες. Κι έτσι γίνεται μέσα μου μια πάλη, κι απλά στο τέλος λέω στον εαυτό μου "σκάσε και κολύμπα", και προσπαθώ να μου κάνω brainwash με εκείνη τη φράση που λέει "κάνε κάτι σήμερα για το οποίο ο μελλοντικός εαυτός σου θα σε ευγνωμονεί". Και μετά μου θυμίζω ότι ήδη το ΜΒΑ μου έχει δώσει κάποια πρακτικά ανταλλάγματα στη δουλειά, και σκάζω και κολυμπώ.
(Έτσι, αυτό να θυμάσαι - το brainwash συνεχίζεται)
Και τι θα γίνει με το ερωτικό κομμάτι που λείπει; Μου είπε πρόσφατα ένας φίλος - και νομίζω ότι το είπε με καλή διάθεση να βοηθήσει - ότι είμαι ιδιότροπη, ότι έχω πολύ ψηλά standards κι ότι στο τέλος θα περάσουν τα χρόνια και θα αναγκαστώ να τα χαμηλώσω για να μην μείνω μόνη μου, και θα συμβιβαστώ με κάποιον που είναι πολύ κατώτερος από αυτό που ήθελα.
Σκέφτομαι καμιά φορά, πόσο εύκολα κρίνουν οι άνθρωποι. Πόσο εύκολα με έκρινε κάποιος που δεν ξέρει σχεδόν τίποτα για την ερωτική μου ζωή. Που ούτε καν ξέρει ότι μέχρι πρόσφατα έβγαινα με κάποιον - και οι λόγοι που τελικά δεν προχώρησε σε σχέση ήταν πολύ σοβαροί. Η σκέψη του όμως, αντικατοπτρίζει τη δεδομένη προκατάληψη στην Κύπρο: αν έχεις περάσει μια ηλικία και είσαι ΟΚ εμφανισιακά, αλλά δεν είσαι με κάποιον (άσχετα αν είσαι καλά ή όχι στη σχέση σου), κάτι πηγαίνει λάθος μαζί σου. Ή είσαι ιδιότροπος/η, ή είσαι gay, ή κάτι άλλο φοβερό τέλος πάντων. Βλέπεις, είναι πιο αποδεκτό να έχεις μια χάλια σχέση, από το να μην έχεις καθόλου. Ή να παντρευτείς και να χωρίσεις, παρά να μην παντρευτείς.
Ε όχι φίλε μου. Δεν είναι τόσο απλό να βρεις κάποιον να ταιριάξεις σωματικά, πνευματικά, συναισθηματικά (γιατί για μένα αυτό είναι ο έρωτας). Άμα λείπει κάτι από τα τρία, είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσεις σε σχέση. Και υπάρχουν και κάποια πράγματα που είναι "κόκκινες γραμμές": όπως το ότι δεν θέλω να είμαι με κάποιον μόνο επειδή θα μου προσφέρει οικονομική άνεση, κι ας μην με ελκύει καθόλου ερωτικά. Θέλω να είμαι ανεξάρτητη οικονομικά, να ξέρω ότι αν κάτι πάει ποτέ στραβά δεν θα είμαι φυλακισμένη, ότι θα έχω πόρτες για να φύγω, κι όχι ένα μικρό παράθυρο. Και ούτε θέλω να είμαι με κάποιον που θα τον κάνω ότι θέλω - ποτέ δεν θα τον εκτιμήσω έτσι. Δεν θέλω να είμαι η μαμά του - έχει ήδη μία. Ούτε θέλω κάποιον, με τον οποίο θα έχουμε σοβαρές διαφορές πάνω σε θεμελιώδη ζητήματα: αν για μένα το πιο σημαντικό αγαθό της σχέσης είναι η πίστη και γι' αυτόν η ελευθερία, ποτέ δε θα είμαστε ευτυχισμένοι.
Θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα, αλλά δεν υπάρχει λόγος. Για μένα, τα πιο πάνω είναι κάποια βασικά που μετρώ πριν να σχετιστώ με κάποιον. Για σένα είναι άλλα. Μην κρίνεις όμως τα δικά μου, επειδή δεν συνάδουν με τα δικά σου. Είναι η δική μου ζωή, ο δικός μου σύντροφος, η δική μου καρδιά, το δικό μου κρεβάτι. Εφόσον εγώ θα υποστώ τις συνέπειες, εγώ θα κάνω και τις επιλογές.
