καλό μήνα!

Καλό μήνα σε όλους! Και να μας μπει η Άνοιξη επιτέλους!

Τι βαρύς χειμώνας ήταν αυτός; Δεν θυμάμαι να έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο στην Κύπρο. Με βροχές σε καθημερινή βάση το Γενάρη, και σχεδόν καθημερινή τον Φλεβάρη, και μ' ένα κρύο τσουχτερό, νόμιζα ότι ζω στο Λονδίνο ή τελοσπάντων κάπου πολύ πιο βόρεια από το -συνήθως- ηλιόλουστο νησάκι μας. Φέρτε τον ήλιο πίσω σας παρακαλώ! Εντάξει, γέμισαν τα φράγματα, και όσα μας χρωστούσε τα τελευταία 10 χρόνια μας τα έβρεξε με τόκους, φτάνει!!! Φτάνειιιιιιιιιιιιι :) Μισώ τον χειμώνα, μου αρέσει απίστευτα η ζέστη και ο ήλιος. Η μουντάδα και η βροχή, όταν παρατείνονται, μου φέρνουν κατάθλιψη.

Παρένθεση, μόλις μου έφερε η αδερφή μου κάτι σοκολατάκια που της έφερε μια μαθήτρια της από Παρίσι. Θεϊκή γεύση :) Τουλάχιστον άμα είναι να πάρεις τις θερμίδες, να τις πάρεις από κάτι με καταπληκτική γεύση ρε παιδί μου. Κρίμα είναι να τις πάρεις από βλακείες. Τώρα που είπα καταπληκτική γεύση, πεθύμησα μακαρονάδα. Νομίζω θα πάω να φτιάξω μια :)

Σχετικά με τα εργασιακά μας δεδομένα, δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες, παίδες. Και πιο συγκεκριμένα, δύσκολοι καιροί για νέους που τώρα βγαίνουν στην αγορά εργασίας. Δουλειές δεν έχει, και όποτε παρουσιάζεται κάποια αξιόλογη, την κυνηγούν τόσοι πολλοί με τόσο πάθος, για να την πάρει τελικά ο γνωστός του γνωστού. Να ανοίξεις δική σου επιχείρηση δεν είναι τώρα ο καιρός, εδώ κλείνουν μεγάλες επιχειρήσεις κι εσύ θα σκεφτείς να ρισκάρεις χωρίς να έχεις κάτι σίγουρο; Συγγνώμη αλλά δεν είμαι τόσο τολμηρή. Απλά σκάζεις, δουλεύεις σκληρά με αυτά που έχεις, διερευνώντας παράλληλα όλες τις εναλλακτικές. Νομίζω αυτό είναι το μυστικό. Το να μην σταματήσεις να το ψάχνεις.  Δεν είναι πάντα εύκολο, ακόμα και για ανθρώπους που είναι τέρατα αισιοδοξίας - όπως εγώ - έρχονται στιγμές που σε απογοητεύουν, και που αναρωτιέσαι προς τι και γιατί όλη αυτή η φασαρία, αφού τίποτα δεν γίνεται στο τέλος. Σωστά, τίποτα δεν γίνεται - προς το παρόν. Μισώ την ηττοπάθεια, εννοώντας την προσωπική μου ηττοπάθεια. Τους άλλους δε μπορώ να τους κρίνω.

Η κρίση βέβαια έχει και κάποια θετικά. Για παράδειγμα, το ότι κάποιοι επιχειρηματίες άρχισαν να προσφέρουν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους σε πιο λογικές τιμές. Στην Κύπρο είχαμε καταντήσει να πληρώνουμε τα πάντα πανάκριβα και να λέμε κι "ευχαριστώ". Πλέον, πολλοί χώροι έχουν κατεβάσει τις τιμές τους. Και ο κόσμος προτιμά όλο και περισσότερο να ψωνίζει από supermarket που είναι πιο οικονομικά. Επίσης, πολλά μαγαζιά - βλ. Debenhams - δουλεύουν πλέον μόνο με εκπτώσεις, αφού όταν είναι οι κανονικές τιμές, το μαγαζί είναι άδειο. Νομίζω ήταν καιρός να το συνειδητοποιήσουμε και στην Κύπρο, πως δε μπορούμε να ζούμε με δανεικά ούτε να κάνουμε τη ζωή των 4000 των μήνα, αν η δύναμη μας είναι στις 2000. Η πιστωτική κάρτα είναι μια ψευδαίσθηση αγοραστικής δύναμης - δε νιώθεις ότι σου έφυγαν λεφτά, όμως τα έδωσες και μάλιστα ότι αγόρασες θα το πληρώσεις 17-20% περισσότερο - όντως αξίζει τόσα λεφτά εκείνο το πολλοστό ζευγάρι παπούτσια ή το 10ο μαύρο φόρεμα που θα στολίσει τη ντουλάπα σου;

Άντε να μπουν και οι ζέστες. Συνήθως το Μάρτη ξεκινούμε τα καφεδάκια δίπλα στη θάλασσα, όταν μεγαλώνει και ζεσταίνει η μέρα. Πεθύμησα! Καιρός είναι να ξαναρχίσουμε και εκείνες τις Κυριακάτικες εκδρομές στη φύση, που τις περιορίσαμε λόγω κρύου. Η ευτυχία μας είναι σ' αυτά τα απλά και καθημερινά. Καλό μήνα και καλή ζωή!