Έχω αρκετούς φίλους άντρες, οπότε η εύκολη απάντηση για μένα είναι ναι. Έχω βάλει τα όρια μου –στο μυαλό μου κυρίως, γιατί από κει νομίζω ξεκινά η όλη μετατροπή της φιλίας σε έρωτα. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα με αυτό, γιατί δεν ερωτεύομαι εύκολα –δεν ξέρω βέβαια αν είναι προτέρημα ή αδυναμία αυτό.
Ξέρω κοπέλα που ερωτεύτηκε διαδοχικά όλους τους άντρες φίλους της. Άλλη που ήταν χρόνια κρυφά ερωτευμένη με τον καλύτερο της φίλο αλλά δεν τόλμησε να του το πει ποτέ. Άλλες που τα έφτιαξαν με τον καλύτερο τους φίλο. Δυστυχώς δε μπορώ να παραθέσω αντίστοιχα παραδείγματα για άντρες, γιατί μπορεί να έχω αρκετούς φίλους, αλλά με τους περισσότερους σε επίπεδο παρέας, χωρίς τέτοιες εξομολογήσεις.
Τι συμβαίνει άραγε σε αυτές τις περιπτώσεις; Ποια είναι εκείνη η στιγμή που περνάς τη λεπτή γραμμή κι από τη φιλία αρχίζεις και νιώθεις ερωτικά συναισθήματα; Θα μπορούσες άραγε να το είχες σταματήσει όταν το είδες να έρχεται; Και ποια είναι τα «όρια»; Πότε πρέπει να καταλάβεις ότι μια φιλία είναι κάτι παραπάνω;
