το πρώτο post του 2015

αγαπημένο, παλιό τραγούδι.


Περιμένω το νερό να ζεσταθεί, πεθυμώ το πατρικό μου σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, που σπάνια χρειαζόταν να ζεστάνω νερό. Απ' ότι θυμάμαι, το έκανα μόνο 2-3 φορές κάθε χειμώνα.

Αγόρασα ένα πάπλωμα μπορντό πανέμορφο. Και μια κουβερτούλα λιλά και γαλάζια. Και κουρτίνες στο χρώμα του κόκκινου κρασιού. Μου λείπουν αρκετά πράγματα ακόμα στο σπίτι, αλλά αρχίζει να αποκτά χαρακτήρα. Να γίνεται πιο δικό μου. Σ' ένα χρόνο από τώρα θα είναι πανέμορφο.

Μισώ τις δουλειές του σπιτιού. Είναι επίσημο. Δεν είναι μόνο το ότι είμαι τρομερά κουρασμένη και δεν έχω χρόνο. Δεν μου αρέσουν κιόλας. Ευτυχώς βρήκα επιτέλους - μετά από μήνες αναζήτησης - μία που μπορεί να έρχεται τις ώρες που την χρειάζομαι. Δηλαδή ώρες που είμαι κι εγώ μέσα.

Έκανα έκρηξη στη δουλειά. Πραγματική έκρηξη. Η κατάσταση είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο, που αν δεν είχα σύντομα βοήθεια θα έδινα παραίτηση. Δε με νοιάζει και στα Jumbo να δουλέψω (είχα δουλέψει παλιά), και στα McDonalds, και να σερβίρω καφέδες. Μπορώ να κάνω οτιδήποτε. Και θα τα έκανα, αν δεν άλλαζε κάτι δραστικά. Και στο μέλλον μπορώ να τα κάνω, αν ποτέ μείνω χωρίς δουλειά. Πάντως, τα πράγματα αλλάζουν εντελώς από τον επόμενο μήνα. Αποφόρτιση. Περιττό να σου πω πόσο χαρούμενη είμαι γι' αυτό.

Επίσης το πήρα απόφαση πλέον μέσα μου, πως είναι κάποια άτομα στη δουλειά που ποτέ δεν θα χωνέψω. Πως πάντα θα υπάρχει ζήλεια από άτομα που βλέπουν ξεκάθαρα πως είμαι πολύ καλύτερη τους. Πως, ότι και να κάνω, ακόμα και να δικαιολογώ το καθετί, υπάρχουν άτομα που πάντα θα βρίσκουν κάτι να σχολιάζουν. Γιατί πάντα, εκείνα τα άτομα, αντί να προσπαθούν να γίνονται διαρκώς καλύτερα, αρκούνται στο να σχολιάζουν τους άλλους. Κι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ, ακόμη κι αν αλλάξω δουλειά. Κι εκεί θα βρω τέτοια άτομα. Οπότε, απλώς τα αγνοώ.

Με το διάβασμα έχω μείνει πίσω, λόγω δουλειάς. Πάντως, ένα έχω να σου πω. Τελείωσα τη στατιστική και ξεκίνησα γραμμικό προγραμματισμό. Πρέπει να οργανωθώ και μάλιστα σύντομα!

Νιώθω καλύτερα. Μπήκα ξανά σε διατροφικό πρόγραμμα, γιατί δεν πήγαινε άλλο. Η εξωτερική εμφάνιση είναι σημαντική. Τα 3 κιλά άμα τα βάλεις και δεν τα προσέξεις, σύντομα θα γίνουν 13. Σύντομα θα πάμε θάλασσα (before you know).

Αγαπώ τις μεγαλύτερες μέρες. Μου αρέσει το ότι νυχτώνει πλέον στις 5:30 αντί στις 4:30. Με κάνει πιο χαρούμενη. Μισώ το κρύο και τη βροχή. Ευτυχώς που γεννήθηκα σ' αυτό το νησί που είναι σχεδόν Αφρική (παρένθεση, ευτυχώς που του λείπει η θρησκεία της Βορείου Αφρικής!).

Νιώθω σαν να γράφω λίγο διεκπεραιωτικά. Ελπίζω σε λίγους μήνες να σου γράφω για έρωτες. (Θύμισε με στο επόμενο post να σου γράψω για τα προξενιά που μου κάνουν οι φίλοι μου. Πόσο τους αγαπώ που με αγαπούν!)

Κλείνω με κάτι που βρήκα στο twitter και με εκφράζει τόσο, μα τόσο πολύ:
"Όσο δίνεις σημασία στο τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα, τους ανήκεις..."

Καληνύχτα από μένα

pax